Κρατισμός και Τοπική Αυτοδιοίκηση

Δεν έχω κρύψει την πεποίθησή μου πως η κύρια αιτία της σημερινής παρακμής είναι ο σφιχτός εναγγαλισμός όλων των κομμάτων που κυβέρνησαν ή αντιπολιτεύθηκαν με το κράτος - σε τέτοιο σημείο που ο λεγόμενος κρατισμός να έχει πάρει τη μορφή έρωτος που δεν αμφισβητείται. Αν αυτό συμβαίνει σε επίπεδο γενικής Κυβέρνησης, δεν σημαίνει πως δεν αναπαράγεται και συντηρείται σε επίπεδο τοπικής Αυτοδιοίκησης.Έχω επιλέξει μερικά παραδείγματα που ενισχύουν αυτήν την άποψη στην Κόνιτσα.

α) Έργο συντήρησης στέγης Πνευματικού Κέντρου του ΔΔ Πηγής.

             Η τελευταία μεγάλη διαμάχη μεταξύ συμπολίτευσης και αντιπολίτευσης είναι για το είδος της στέγης - πέτρα ή κεραμίδι. Φυσικά και οι δύο πλευρές αποδέχονται χωρίς δεύτερη κουβέντα πως την δαπάνη πρέπει να φορτωθεί ο Δήμος- δηλαδή ο φορολογούμενος. Με άλλα λόγια δεν κοιτάμε τη χρησιμότητα του έργου (μην ξεχνάμε πως οι μόνιμοι κάτοικοι στην Πηγή δεν πρέπει να ξεπερνούν τους 100) , ούτε αν θα είναι ανταποδοτικό κάποια στιγμή. Πονηρές σκέψεις μπορούν να περάσουν στο μυαλό καθενός πως όλα αυτά τα διάσπαρτα μικρά έργα - που με κάποιον  ανεξήγητο μαθηματικό τύπο μοιράζονται σχεδόν αναλογικά σε όλα τα χωριά της επαρχίας δεκαετίες τώρα- αποτελούν το μελάνι που γράφεται το πελατολόγιο για τις επόμενες εκλογές. Αλήθεια σκεφτήκαμε ποτέ τόσα χρόνια όλα αυτά τα "έργα" τι απέδωσαν πραγματικά σε μόνιμες θέσεις εργασίας; Τι πρέπει να γίνει; Στη συγκεκριμένη περίπτωση να παραχωρηθεί (δωρεάν ή με μικρό τίμημα) το δημοτικό κτίριο στον Συλλογο του χωριού και εκείνος να επιλέξει τον τρόπο που θα κατασκευασθεί το έργο - με πέτρα , κεραμίδι ή με τιτάνιο δεν έχει σημασία αφού θα αναλάβει και το κόστος κατασκευής.Το πόσο δραστήριος είναι ο Σύλλογος θα φανεί από την ικανότητα να μαζέψει από δωρεές ή εκδηλώσεις το ποσό που χρειάζεται. Η σιγουριά πως κάποιος άλλος θα δώσει τα λεφτά είναι σίγουρος παράγοντας αδράνειας εξάλλου.Ο ρόλος του Δήμου πρέπει να περιορίζεται στην έκδοση των κατάλληλων αδειών και στην εφαρμογή της νομοθεσίας και όχι στην ικανοποίηση προσωπικών γούστων.

β) Παραχώρηση κτιρίου Σχολών Εκπαίδευσης (Δημοτική Αστυνομία) στην "Κιβωτό του Κόσμου" για 30 χρόνια.

              Το συγκεκριμένο κτίριο κόστισε στο Ελληνικό Δημόσιο μερικά εκατομμύρια ευρώ  και σήμερα παραμένει ουσιαστικά ανενεργό. Η αρχική του προοπτική ήταν να γίνει ξενοδοχείο και έτσι είναι κατασκευασμένο αρχιτεκτονικά. Πριν λίγους μήνες ήρθε η πρόταση παραχώρησης του κτιρίου στη γνωστή "Κιβωτό" και σχεδόν ομόφωνα συμπολίτευση και αντιπολίτευση (πλην ΚΚΕ και κάποιων μεμονωμένων συμβούλων) πείσθηκαν πως είναι η καλύτερη πρόταση απόσβεσης της επένδυσης.

Τα ερωτήματα εύλογα: 1) έγινε άραγε κάποια διερεύνηση στο να βρεθεί ένας επενδυτής που θα έδινε κάποιο τίμημα στο Δήμο για κάποια χρόνια; 2) η διάρκεια της παραχώρησης (με μηδενικό τίμημα) δεν είναι δεσμευτική σε περίπτωση που κάποια στιγμή η οικονομία πάρει τα πάνω της και χρειαστεί αυτή η επένδυση να γίνει εκμεταλεύσιμη για τουριστικούς σκοπούς; Ο αντίλογος είναι φυσικά πως θα δημιουργηθεί κάποια κίνηση στα μαγαζιά με την αγορά προμηθειών κλπ.(βέβαια ποτέ κανείς δεν δεσμεύεται σε μια ανοικτή οικονομία από που θα παίρνει όποια υλικά χρειάζεται ή αντίστοιχα το προσωπικό του).Και εδώ η σιγουριά της μόνιμης χρηματοδότησης μιας ΜΚΟ μας αποτρέπει να σκεφτούμε πραγματικά αναπτυξιακά για τον τόπο. Τι πρέπει να γίνει; Ανοιχτή πρόσκληση για δημοπράτηση του κτιρίου ως ξενοδοχείου. Αν βρεθεί επενδυτής το κέρδος για τον Δήμο θα είναι το ενοίκιο αλλά για την κοινωνία τα παράπλευρα έσοδα(θέσεις εργασίας-προμήθειες) θα είναι τουλάχιστον ίδια με την υπάρχουσα προοπτική της "Κιβωτού". Αν εξαντληθεί η περίπτωση αυτή και δεν βρεθεί κάτι αξιόλογο να βρεθεί ένας άλλος χώρος (Κέντρο παιδικής μέριμνας;) που να πληρεί τις προυποθέσεις. Αν και πάλι δεν βρεθεί λύση να παραχωρηθεί το κτίριο της Δημοτικής αστυνομίας για μικρό χρονικό διάστημα-3 χρόνια ας πούμε- και έπειτα να ξανασυζητηθεί το ζήτημα.

γ)Μίσθωση καταστήματος κεντρικής πλατείας. 

             Το θέμα είναι κάπως παλιό αλλά ενδεικτικό της υπάρχουσας νοοτροπίας. Το συγκεκριμένο δημοτικό κατάστημα βρίσκεται σε προνομιακή θέση και επρόκειτο να δημοπρατηθεί εκ νέου. Η πρόταση της μείζονος αντιπολίτευσης όμως ξεπερνά και την φαντασία οικονομολόγων τύπου Μηλιού: να φτιάξει ο Δήμος μια εταιρία η οποία θα προσλάβει προσωπικό για να λειτουργεί το μαγαζί το οποίο θα πουλά συγκεκριμένα πράγματα που θα ορίζει η εταιρία. Έτσι -λέει το σκεπτικό- η "επιχείρηση" θα είναι βιώσιμη αφού δεν θα έχει το βάρος του ενοικίου στο Δήμο.Φυσικά - λέω εγώ τώρα - θα υπάρχουν 8άωρες βάρδιες για μπάρμαν,σερβιτόρο(ους),μάγειρα(ες),πωλητές των παραδοσιακών προιόντων ,καθαρίστριες κλπ. Τι κι αν δεν καταλάβουμε πως το μαγαζί δεν "βγαίνει" μετά από λίγο καιρό; Θα κανονίσει ο Δήμος -με την συναίνεση όλων βεβαίως βεβαίως- μια έκτακτη επιδότηση (που εννοείται πως θα γίνει μόνιμη) για να μη χαθούν οι θέσεις εργασίας που δημιουργήθηκαν με τόσο κόπο. Δηλαδή πλήρωνε πάλι φορολογούμενε(και των Αθηνών ωιμέ! για να βγάζουμε επιχειρηματικά γούστα στην Κόνιτσα...). Φυσικά το μαγαζί αυτό θα είναι εκτός όρων πραγματικής αγοράς και οι παρόμοιες επιχειρήσεις που φτύνουν αίμα για να επιβιώσουν δεν θα μπορούν να το  ανταγωνιστούν. Σιγά σιγά θα διώξουν το προσωπικό τους και στη συνέχεια κάποιες μοιραία θα κλείσουν. Γνωστή η μοίρα εξάλλου εκείνων που δεν προστατεύονται από το δημόσιο κορβανά αλλά νοιάζει πραγματικά κανέναν αυτό μπροστά στο να χαιρόμαστε μερικούς ακόμη μόνιμους κηφήνες να μας σερβίρουν το τσιπουράκι μας; Τι πρέπει να γίνει; Αυτό που έγινε στην πορεία. Το μαγαζί δημοπρατήθηκε και δεν ενδιαφέρθηκε κανείς. Τι πιο υγιές από αυτό; Η αγορά έκρινε πως δεν το χρειάζεται και έμεινε προς το παρόν στα αζήτητα. (σωστά ο Δήμος δεν πήρε στα σοβαρά την πρόταση αλλά έκανε λάθος αν δεν την συζήτησε πριν την απορρίψει). Ο ρόλος του Δήμου είναι να βρίσκει τρόπους να εισπράτει αλλά και να τηρεί τους ίδιους κανόνες για όλους(πολεοδομικούς,ηχορύπανσης κλπ).

4) αξιοποίηση οικίας Παίσιου.

              Σωστά ο Δήμος κινείται προς την κατεύθυνση τουριστικής εκμετάλευσης της ιστορικής πραγματικότητας που λέει πως ο λαοφιλής Άγιος-πλέον- Παίσιος μεγάλωσε και μόνασε στην Κόνιτσα. Σωστά έχει κάνει και το σπίτι του επισκέψιμο σημείο. Πόσο κακό είναι όμως να μην μείνεις εκεί και να εισπράξεις κάτι από αυτό; Ένα μικρό τίμημα (1-2 ευρώ) ας πούμε θα βοηθούσε να υπάρχει ένας μόνιμος ξεναγός που θα έδινε κύρος σε αυτό που θέλουμε να προβάλλουμε. Ο στόχος εξάλλου είναι να φτιάξουμε το δικό μας "παραμύθι" γύρω από αυτό που θέλουμε να πουλήσουμε. Με την αυτοχρηματοδότηση σύντομα μπορείς να βάλεις ας πούμε κάποιες οθόνες που θα προβάλλονται σε διάφορες γλώσσες εικόνες από τη ζωή και το λόγο του Παίσιου.Γίνεται σε όλο τον κόσμο με λίγα λεφτά και λίγη φαντασία.(ειλικρινά σε όσα μουσεία έχω πάει ανά την υφήλιο και δεν είχαν μια στοιχειώδη "είσοδο" δύσκολα έμπαινα μέσα). Το ίδιο μπορεί να γίνει και στο σπίτι της Χάμκως , στη χαράδρα του Αώου κλπ. Όμως η επικρατούσα αντίληψη είναι να είναι όλα προσβάσιμα "για το λαό" - μην μας πει και κανένας πως η πρόσβαση στη δημόσια περιουσία είναι αδιαπραγμάτευτη και δεν έχουμε τι να του πούμε... 

Μπορεί να ακούτε φωνές και διαμάχες στα Δημοτικά Συμβούλια αλλά η ουσία είναι μία: Ο κρατισμός μας ενώνει και μας πάει χέρι χέρι στις επόμενες εκλογές.

Τι πρέπει να γίνει; Αυτό που κάποιοι φωνάζουμε εδώ και αρκετά χρόνια. Απεξάρτηση των εσόδων των Δήμων από κρατικές χρηματοδοτήσεις. Ξοδεύουμε αυτά που εισπράτουμε (από ΕΝΦΙΑ π΄χ.) και δίνουμε λόγο στους 

πολίτες για το που τα σκορπάμε. Εκεί θα βλέπαμε πόσα απίδια πιάνει πραγματικά ο δικός μας σάκος, αν θα είχαμε 42 μισθωτούς παρέδρους για τα χωριά, αν θα αφήναμε να σαπίζουν τα λεωφορεία του Δήμου για να επιδοτούμε τα ΚΤΕΛ ή θα φτιάχναμε δικό μας δίκτυο με αυτά, αν θα αφήναμε τα κτίρια μας να ρημάζουν ή αν στέλναμε τα σκουπίδια μας 70χλμ μακριά κάθε μέρα....

Κουραστήκαμε

"Φέρτε πίσω τα κλεμμένα", μας έδειχνε επί μήνες το banner στη δημοφιλέστατη πρωινή εκπομπή του Παπαδάκη αμέσως μετά το πρώτο μνημόνιο.
Όταν οι "αγανακτισμένοι" απέκλεισαν την είσοδο του Κοινοβουλίου τον Μάιο του ΄11 (απαιτώντας κρεμάλες για να μην ξεχνιόμαστε), ο σοβαρός Σ.Λυγερός τους δικαιολογούσε ως εκφραστές της λαικής οργής κατηγορώντας όποια ΜΜΕ τόλμησαν να μιλήσουν για πλήγμα της Δημοκρατίας.
Οι Ρωμανιάδες και οι Μητροπουλαίοι ήταν πρώτη μούρη στον Αυτιά από τη στιγμή που ο ΓΑΠ έκανε την πρώτη μείωση μισθών και συντάξεων ζητώντας την κεφαλή του.
Γραφικά blogs απέκτησαν τεράστια αναγνωσιμότητα προτρέποντας να "ΔΙΕΔΟΣΟΥΜΕ" απίστευτες (αλλού...) ειδήσεις για σχέδια κάποιων σκοτεινών κέντρων που μας επιβουλεύονται , πριν φυσικά "προλάβουν και εξαφανίσουν" την είδηση.
Για πέντε χρόνια τώρα η καταστροφή ερχόταν με μικρά βηματάκια κάθε φορά. Ένας λαός που είχε μάθει μόνο να ζητάει και όχι να δίνει βοηθήθηκε αφάνταστα στο να διεκδικεί από τα άδεια κρατικά ταμεία ακόμη περισσότερα, με τίμημα συνήθως μερικές μονάδες τηλεθέασης.
Όλα ήταν πάντα κανονισμένα,προμελετημένα,σχεδιασμένα για να πλήξουν τον αδικημένο Έλληνα. Έτσι σιγά σιγά στήθηκε η ωραία ιδέα της δικής μας δραχμούλας που θα μας απελευθέρωνε από την καταπίεση των κακών ξένων και θα μας χάριζε απλόχερα τον πλούτο που μας ανήκει. Το άκουγες μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο όσο δεν τα βρίσκαμε με τους δανειστές μας- από τον ταξιτζή (κατά κόρον), τον μανάβη, τον νέο άνεργο. Κάπου στη γωνιά οι ουκ ολίγοι Τράγκηδες αυτής της χώρας χαμογελούσαν διακριτικά - τον πέτυχαν τον σκοπό τους. Και να έχεις έναν Πρωθυπουργό με τόση μεγάλη επιρροή να μην τολμά να βγει παρά την ύστατη στιγμή να ειδοποιήσει αυτόν τον παραπλανημένο κοσμάκη για τις συνέπειες της αλλαγής νομίσματος.
Κάποιοι λίγοι τόσα χρόνια προσπαθήσαμε να μιλήσουμε τη γλώσσα της λογικής.Ηττηθήκαμε κατά κράτος.Χάσαμε φίλους ,ξαδέρφια,πελάτες,γίναμε δακτυλοδεικτούμενοι ειδικά εμείς που ζούμε σε μικρές κοινωνίες.Αρνούμενοι να δεχθούν πως σταθήκαμε απέναντι και στις προηγούμενες κυβερνήσεις , έπεσαν στη λούμπα του κόμματος :"ή εμείς ή αυτοί".
"Σαν δεν ντρέπεσαι" μου είπε χρόνια φιλαράκι μου επειδή τόλμησα να βάλω αφίσα στο μαγαζί μου "Ναι στην Ευρώπη", υπονοώντας πως δεν είμαι πατριώτης.
Τη στιγμή που όλος ο διεθνής Τύπος ήταν εναντίον μας, έβρισκαν ένα σκόρπιο δημοσίευμα για να μας αποδείξουν το αντίθετο. Όταν ένας ξένος γνωστός οικονομολόγος ήταν υπέρ του "ΟΧΙ" μας το σύγκριναν με τον Ρουβά που ήταν με το "ΝΑΙ" - όταν συνέβαινε το αντίθετο ήταν "ωμή παρέμβαση στα εσωτερικά μας". Όταν έκλεισαν οι τράπεζες μας το σύγκριναν με τις ουρές τα Σαββατοκύριακα στα αγγλικα ΑΤΜ , ενώ όταν οι μικροεπιχειρηματίες έβρισκαν βήμα για να πουν το πρόβλημα τους τα "καθεστωτικά ΜΜΕ μεγένθυναν το θέμα". Γνήσιοι αριστεροί έφτασαν στο σημείο να δικαιολογούν τους Καμμένους.Τα παραδείγματα ατελείωτα - απλά μας δείχνουν πως λίγο λίγο σοβαροί άνθρωποι μετατράπηκαν δυστυχώς σε κομματόσκυλα, υπηρετώντας άθελά τους το θέλημα των κυβερνώντων για ιδεολογική κυριαρχία.
Νοιώθω πως κουραστήκαμε πιά. Δεν μ΄αρέσει σήμερα να πω "σας τα λέγαμε" - αφού δεν καταφέραμε να πείσουμε η ήττα μας είναι ολοσχερής.Από δω και πέρα θέλω να κουβεντιάζω με ανθρώπους που μπορεί να ψηφίζουμε διαφορετικά αλλά μιλάνε με επιχειρήματα . Το μεγαλύτερο κέρδος της χθεσινής συμφωνίας θα είναι  να απαλλαγούμε από τον διάλογο των τσιτάτων των πατεράδων μας. Όποιος θέλει να κουβεντιάζει με όρους "αποικίας χρέους" ο Μιχαλολιάκος τα είπε όπως θέλει προχθές και τον περιμένει στις αγκάλες του. Αν φτιάχνεται ακόμη με τον αριστερό επαναστατικό λόγο υπάρχουν και θα δημιουργηθούν κόμματα που τον καλύπτουν. Αν θέλετε να μιλήσουμε με αριθμούς και μεταρρυθμίσεις εδώ είμαστε εμείς όμως. Έτοιμοι να πείσουμε και να πειστούμε, ακόμη και να αλλάξουμε την ψήφο μας. Κάποιοι μάλιστα μπορεί να γυρίσουμε και στο χρήσιμο κόμμα του 3% που έλεγε κάποτε για διαχωρισμό Εκκλησίας-κράτους και για εξαφανισμό στρατιωτικών δαπανών, ακομή κι αν ο λαικιστής τωρινός αρχηγός του άκουσε τα εξ΄ αμάξης για τον τρόπο που έγινε πρωθυπουργός και κυβέρνησε ως τώρα.
(αν και η γνώμη μου παραμένει πως σε αυτό το τσίρκο δύσκολα θα βρει έστω και έναν να υποστηρίξει τις μεταρρυθμίσεις που υπέγραψε).

Το δημοψήφισμα ανοίγει το δρόμο

Αν ρωτήσεις ένα παιδάκι του Δημοτικού αν θέλει να ξυπνήσει το πρωί και να πάει στο σχολείο ή όχι τι θα απαντήσει?
Αν ρωτήσεις έναν κρεατοφάγο αν θέλει να φάει ένα κατσικάκι στη γάστρα ή γίγαντες τι θα απαντήσει?
Αν ρωτήσεις οποιονδήποτε πολίτη αν θέλει φόρους ή όχι τι θα απαντήσει?
Το ερώτημα της Κυριακής είναι πλαστό και κουτοπόνηρο.Το επιβεβαίωσε σήμερα το πρωί και ο Τσακαλώτος λέγοντας ότι έγινε επειδή δεν περνούσαν τα μέτρα του Τσίπρα (που ουσιαστικά συμπίπτουν με αυτά της άλλης πλευράς) από την ΚΟ του κόμματος του.
Εδώ που φτάσαμε τα πράγματα θα γίνουν αναπόφευκτα είτε πιο δυσάρεστα είτε καταστροφικά.
Είτε με ΝΑΙ είτε με ΟΧΙ γνώμη μου είναι πως:
- Οι τράπεζες θα αργήσουν πολύ να ανοίξουν (σίγουρα όχι μέσα στο καλοκαίρι στην προηγούμενη λειτουργία τους).
- Τα capital controls θα συνεχιστούν πολύ περισσότερο.
- Δ.Υ. και συνταξιούχοι δεν θα πληρωθούν εξ΄όλοκλήρου τον επόμενο μήνα τουλάχιστον (τα έσοδα των επιχειρήσεων καταρρέουν και κανείς δεν πληρώνει φόρους).
Με το ΟΧΙ και δεδομένη την άρνηση των Ευρωπαίων να συνεργασθούν πλέον με αυτή την Κυβέρνηση:
- είναι θέμα χρόνου το κούρεμα των καταθέσεων
- δεν πρέπει να θεωρούμε τίποτε δεδομένο στην καθημερινότητα μας - από τη λειτουργία των σχολείων και των νοσοκομείων μέχρι τις διατροφικές μας συνήθειες.
Είναι ευκαιρία με το ΝΑΙ αυτή την Κυριακή να αλλάξουν πράγματα στη χώρα με την προυπόθεση ότι δεν θα γυρίσουμε στο καθεστώς Σαμαρά-Βενιζέλου.
- Μετά το ΝΑΙ η κυβέρνηση Τσίπρα-Βαρουφάκη πρέπει να παραιτηθεί αν θέλει να διατηρήσει λίγη ποσότητα από την αγαπημένη της λέξη - αξιοπρέπεια.
- Πρέπει να προκύψει μια νέα κυβέρνηση είτε με την ανοχή της σημερινής Βουλής ,είτε με τον πιο επίπονο τρόπο των εκλογών η οποία θα τρέξει μια καινούρια συμφωνία και ένα νέο δάνειο με εντελώς καινούριους όρους:
1. Κανένα νέο φόρο και αύξηση εισφορών
2. Καθιέρωση του ελάχιστου εγγυημένου εισοδήματος
3.Κατάργηση των άχρηστων οργανισμών και απόλυση των εργαζομένων σε αυτούς μαζί με κατάργηση της μονιμότητας στο Δημόσιο.
4.Κατάργηση της επιδότησης των ευγενών ταμείων από το κράτος και γενικά μειώσεις όλων των υψηλών συντάξεων έτσι ώστε μαζί με την κατάργηση των πρόωρων συνταξιοδοτήσεων σε 2 χρόνια το κόστος να ερθει στο μέσο όρο της Ευρωζώνης.
5. Κατάργηση των φόρων υπέρ τρίτων και άνοιγμα όλων των επαγγελμάτων.
6. Ιδιωτικοποιήσεις χωρίς ιδεοληψίες.
Αυτή νομίζω είναι η πρόταση που δεν υπάρχει ούτε μία στο εκατομμύριο να αρνηθούν οι δανειστές αν δουν πως έχουν απέναντί τους συνομιλητές που θέλουν να την εφαρμόσουν.Ας τη συγκρίνουμε με την πρόταση Τσίπρα και ας δούμε ποια είναι πιο φιλολαική...
- Η κυβέρνηση που θα υλοποιήσει τα παραπάνω ΔΕΝ πρέπει να έχει βάση τις προηγούμενες του Σαμαρά-Βενιζέλου αλλά να χρησιμοποιήσει μεμονωμένα άτομα από αυτά τα κόμματα που έχουν αποδείξει ότι θέλουν να μεταρρυθμίσσουν το κράτος (π.χ. Γιαννάκου,Διαμαντοπούλου,Μόσσιαλος,Ραγκούσης κλπ) , παροπλισμένους αλλά τίμιους πολιτικούς (Γιαννίτσης,Μάνος,Ανδριανοπουλος,Παπαδόπουλος)  και κάποιες προσωπικότητες με κύρος στο εξωτερικό. Το μόνο που δεν βρίσκω είναι ποιος θα μπορούσε να ηγηθεί του σχήματος( ίσως κάποιος από τους παραπάνω..)
Ο λαικισμός θα παίξει τα ρέστα του αλλά είναι ευκαιρία να εξαφανιστεί από το Δημόσιο διάλογο μετά τα πρώτα αποτελέσματα.Θα ακούσουμε για τα κανάλια της διαπλοκής που στήριξαν το ΝΑΙ (όταν έγλυφαν το Βαρουφάκη τσιμουδιά βέβαια...), για το ΑΝ ψηφίζαμε το οχι δεν θα εφαρμόζονταν μέτρα,οι μισθοί και οι συντάξεις θα πληρωνόταν στο ακέραιο ,θα ήμασταν υπερήφανοι και άλλα ωραία.
Είναι το χαρτί που δεν δοκιμάσαμε τα 5 χρόνια και ελάχιστοι προτείναμε ως τώρα. Νομίζω πως έρχεται η ώρα να το παίξουμε και αυτό. Και είναι ο λόγος που  είμαι χαρούμενος επειδή γίνεται το δημοψήφισμα την Κυριακή.

Οι αλλαγές που περιμένουμε και δεν έρχονται.

Έγραφα στις 13/5/12 (" το τίμημα της αλλαγής "):" Η Αριστερά ούτε καν θα τολμήσει αν γίνει εξουσία να μετακινήσει έναν υπάλληλο σε μια άλλη θέση - όποιος πιστεύει το αντίθετο μάλλον ζει σε άλλη χώρα."
Ήταν η περίοδος που καβαλώντας το κύμα του λαϊκισμού ο ΣΥΡΙΖΑ φάνταζε ως η πολιτική δύναμη που άφθαρτη και αμόλυντη θα απέδιδε δικαιοσύνη -και- στο Δημόσιο που τόσο είχε χτυπηθεί από τις μνημονιακές πολιτικές. Λοιδωρήθηκα τότε επειδή προεξοφλούσα πως κρίνω χωρίς να δώσω την ευκαιρία στην Αριστερά να αποδείξει πως η καλή πρόθεση των στελεχών της θα έφτιαχνε ένα Δημόσιο τομέα λειτουργικό , σύγχρονο , μοντέρνο και αποτελεσματικό και για τους πολίτες (όχι μόνο για τους υπαλλήλους...). 
Μα η κρίση μου δεν είχε να κάνει με την προκατάληψη αλλά με τα δείγματα γραφής του βρισκόμενου στα πρόθυρα της εξουσίας τότε κόμματος: υποσχέσεις σε όλους ανάλογα με τις επιθυμίες τους, κουβέντα για αξιολόγηση ή παραγωγικότητα (φτου κακά...) ,αυξήσεις στους μισθούς κλπ. Και φυσικά η μόνιμη δικαιολογία για εκείνους που πληρώνονται κανονικότατα από το δημόσιο κορβανά αλλά δεν έχουν τι να κάνουν είναι πως φταίει πάντα ένας ανώτερος που δεν τους βρίσκει αντικείμενο...
Τρία χρόνια κύλησαν από τότε και ο ΣΥΡΙΖΑ έγινε επιτέλους κυβέρνηση. Από τις 25/1 έχει τη δύναμη που ήθελε για να αλλάξει τα πάντα στη δημόσια διοίκηση. Οι διαπραγματεύσεις στο εξωτερικό δεν εμποδίζουν καθόλου εκείνους που θέλουν να σπάσουν αυγά στο εσωτερικό. Δεν νομίζω να πέφτει λόγος στους "θεσμούς" και να  απαγορεύουν στα τόσο πρόθυμα -προεκλογικά- μυαλά του δημοσίου που ήταν εγκλωβισμένα από τις μνημονιακές κυβερνήσεις ,να εκσυγχρονίσουν το ΙΚΑ(στο οποίο για να υποβάλλω πρόσφατα μία ξεχασμένη ΑΠΔ έπρεπε να την προσκομίσω στον Διευθυντή και μόνο σε μορφή cd ή δισκέτας-για ηλεκτρονική υποβολή ούτε λόγος...) ή οποιονδήποτε αντίστοιχο οργανισμό.
 Σχεδόν πέντε μήνες πέρασαν και έχω την αίσθηση πως η πλειοψηφία των ΔΥ επαναπαύθηκε στις δάφνες των διαβεβαιώσεων της σίγουρης -και στο διηνεκές...- καταβολής του μισθού τους και φυσικά της μη απόλυσης ή μετακίνησής τους(παρά μόνο οικειοθελώς).
Φυσικά και δεν ισχυρίζομαι πως μπορούσε να συνεχισθεί η προηγούμενη κατάσταση. Όμως στην περίοδο του υπουργού Μητσοτάκη έβλεπες πως ο φόβος μιας πιθανής απόλυσης , μιας υποτυπώδους αξιολόγησης ή μιας μετακίνησης στα πλαίσια της κινητικότητας έκανε τουλάχιστον κάποιους που περνούσαν μόνο απ΄έξω από το χώρο εργασίας τους, να προσέρχονται κανονικά και να τηρούν υποτυπωδώς κάποιο ωράριο. Και φυσικά σήμερα θέλουν να αναπληρώσουν το χρόνο που έχασαν αυτήν την περίοδο...Όμως οι τελευταίοι που φταίνε είναι αυτοί-όταν βρίσκεις μπόσικο το κράτος φυσιολογικό είναι να το εκμεταλευτείς.(είναι σαν να πουλάω το δωμάτιο 50 ευρώ και να θέλει ο πελάτης να μου δώσει 300- δεν το αξίζω αλλά 99% θα τα πάρω).
Αν έχεις σχέδιο και πολιτική βούληση σε 5 μήνες προλαβαίνεις τουλάχιστον να δώσεις ένα δείγμα γραφής των αλλαγών που θες να φέρεις. Όταν όμως ο υπουργός Οικονομικών (εκείνος που μας είχε πρήξει πριν 3 χρόνια με την πρόταση του να συμπιεσθούν οι μισθοί από πάνω προς τα κάτω- γιατί δεν το εφαρμόζει σήμερα δεν καταλαβαίνω) γίνεται έρμαιο μιας καθαρίστριας (όχι του υπ.Οικονομικών) με σύμβαση χρόνου που ζητά και αυτή μονιμοποίηση ,της δίνει ελπίδα on camera ,τότε όλοι οι αντίστοιχοι υπάλληλοι ελπίζουν πως και εκείνοι το ίδιο. Όταν ένας ριζοσπάστης υπουργός δεν τολμά να πει πως όταν τελειώσει η σύμβασή σου και δεν χρειάζεσαι θα ψάξεις αλλού για δουλειά, το παιχνίδι των αλλαγών στο δημόσιο έχει χαθεί απ΄τα αποδυτήρια. Τη στιγμή μάλιστα που την ίδια μέρα  ένας άλλος υπουργός (Κατρούγκαλος στο on-line) χαϊδεύει τα αυτιά κάποιας συνδικαλίστριας των Δημοτικών αστυνομικών και της υπόσχεται live πως μέσα σε 6 μήνες θα αποκατασταθούν οι αδικίες - δηλαδή θα της κάνει το χατίρι. Ξέρετε τι σημαίνει αυτό αν τολμήσει κάποιος στο άμεσο μέλλον να μιλήσει για μέτρηση απόδοσης του υπαλλήλου , μπόνους ή πέναλτι , εξέλιξη σε διευθυντικό στέλεχος με βάση τις ικανότητες και όχι τα χρόνια υπηρεσίας κλπ. Τα επιχειρήματα των συνδικαλισταράδων περί νεοφιλελεύθερης λαίλαπας δεν κοιτούν αριστερές ή δεξιές κυβερνήσεις, κάνουν απλά τη δουλειά τους να μην αλλάξει τίποτε. Οι καταλήψεις και οι "αγώνες" θα πονέσουν λίγο παραπάνω βέβαια...
Ακόμη όμως και στον τομέα της διαφθοράς και της αξιοκρατίας που κρατούσαν ψηλά την προεκλογική σημαία τα πράγματα δεν φαίνεται να ξεκίνησαν και τόσο καλά όταν αρχίζεις να ανοίγεις παραθυράκια στη "ΔΙΑΥΓΕΙΑ¨ ή διορίζεις περιφερειακούς διευθυντές στην παιδεία με καθαρά κομματικά κριτήρια. Τώρα δεν υποτίθεται βρε σύντροφοι πως θα τελειώσουμε το πελατειακό κράτος και οι πιο ικανοί...μπλα...μπλα....
Εδώ που φτάσαμε καλοδεχούμενη και η συμφωνία και τα λεφτά της. Όμως χωρίς πολιτικούς που γουστάρουν  πραγματικά να αλλάξουν την Ελλάδα χωρίς να φοβούνται τον Παπαδάκη και τον Μπαλασόπουλο έτσι θα σερνόμαστε για χρόνια...

Με αφορμή μια επιστολή στο Δήμαρχο.

• Με αφορμή την ανοιχτή επιστολή του φίλου δημοσιογράφου Τρύφωνα Τριπούρτη στον Δήμαρχο Κόνιτσας θα ήθελα να καταθέσω και εγώ μερικές σκέψεις.
• Τα δεδομένα που αναφέρονται δεν αμφισβητούνται. Όντως πολλά μαγαζιά έχουν κλείσει, ο μόνιμος πληθυσμός έχει μειωθεί, το λειτουργικό βάρος όλων των επιχειρήσεων που απέμειναν είναι δυσβάσταχτο, κόσμος δεν κυκλοφορεί και φυσικά δεν καταναλώνει.
• Η πικρία και ο θυμός για τις διαπιστώσεις αυτές όμως έπρεπε να έχουν περάσει προ πολλού και να έχουμε περάσει στην αντίδραση σε όλα αυτά. Το ότι βγαίνουμε και κατηγορούμε το Δήμαρχο γιατί έκλεισε ένα βιβλιοπωλείο π.χ. στην πόλη δείχνει πως στο βάθος του μυαλού μας έχουμε έναν "πατερούλη" που είναι εκείνος υπεύθυνος για την ποιότητα της ζωής μας ή το εύκολο θύμα αν πέφτουν τα έσοδά μας.  Όμως δεν νομίζω να φταίει ο Δήμος επειδή οι πολίτες του επιλέγουν να ψωνίζουν από το e-bay και το yoox και αυτό έχει ως συνέπεια να κλείσει μια μπουτίκ (που έτσι κι αλλιώς ήταν παλιομοδίτικη και ακριβή) στην πόλη.
• Ο κόσμος αλλάζει και εμείς μόνο γκρινιάζουμε. Φωνάζοντας και κλαίγοντας  ελπίζουμε πως θα γεμίσουν τα ταμεία στα μαγαζιά μας. Η κρίση είναι υπαρκτή αλλά δεν είναι η μόνη υπεύθυνη για το σημερινό χάλι μας. Δυστυχώς ή ευτυχώς σήμερα νόμος είναι το δίκιο του καταναλωτή που αυτός επιλέγει με τις προτιμήσεις του ποιες επιχειρήσεις θα επιβιώσουν και ποιες θα εξαφανιστούν. Μέχρι πριν λίγα χρόνια ο κίνδυνος ήταν μειωμένος επειδή ο "πατερούλης" φρόντιζε να γεμίζει τα ξενοδοχεία, τις ταβέρνες κλπ (δίνοντας δουλειά και σε παραπλήσια επαγγέλματα) ή να προσλαμβάνει άπειρο κόσμο ή να προμηθεύεται άχρηστα και ακριβά πράγματα. Χειροπιαστό αποτέλεσμα όλων αυτών η κατασκευή νωθρών επιχειρήσεων και εργατικού δυναμικού που δεν μπόρεσαν να συνέλθουν από το σοκ της κρίσης. Αν το πάρουμε χαμπάρι πως αυτές οι εποχές δεν θα επιστρέψουν με πείσμα και δουλειά κάτι μπορούμε να κάνουμε αφού κάνουμε μερικές ακόμη πικρές διαπιστώσεις.
• Δεν μπορούμε να κατηγορούμε τον απλό Κονιτσιώτη που κατεβαίνει στα Γιάννενα για ψώνια. Μπορεί όντως να μην είναι ηθικά σωστό αλλά σε μια εποχή που σε ένα νοικοκυριό μετράει και το τελευταίο ευρώ είναι απολύτως φυσιολογικό να κυνηγήσει την προσφορά και να κάνει και τη βόλτα του (ειδικά τώρα που έγινε πιο φθηνή η μετακίνηση). Στη Κόνιτσα λειτουργούν 5 super-market από τα οποία το ένα δουλεύει πολύ καλά ενώ τα υπόλοιπα σχεδόν φυτοζωούν.Γιατί να μη συνασπιστούν οι 4 και να φτιάξουν μια επιχείρηση που θα τους κοστίζει λιγότερο και θα δημιουργήσει ουσιαστικό ανταγωνισμό που θα κάνει πιο φθηνά τα προιόντα; Υπάρχει αγοραστικό κοινό για 3 ζαχαροπλαστεία που προσφέρουν πάνω κάτω τα ίδια ή για παραπάνω από ένα μαγαζί με ρούχα και ένα με παπούτσια; Στο Μέτσοβο που έχει πάνω κάτω τον ίδιο πληθυσμό με μας και την ίδια περίπου απόσταση από τα Γιάννενα νομίζετε πως ο κόσμος έχει από τα υψηλότερα κατά κεφαλήν εισοδήματα επειδή ασχολείται με το εμπόριο εσωρούχων;
• Ευτυχώς στα χρόνια της κρίσης κάποιοι αποδέχτηκαν την πραγματικότητα και προσπάθησαν να προσαρμοστούν. Μερικοί άλλαξαν αναγκαστικά δουλειές, κάποιοι μαραγκοί φτάνουν μέχρι τη Λάρισα για να κατασκευάσουν κάτι ιδιαίτερο που θα πουλήσουν σε καλή τιμή, άνοιξε και ένας παιδότοπος που δουλεύει καλά ακριβώς επειδή ο επιχειρηματίας διέγνωσε σωστά το κενό στην αγορά. Οι υπόλοιποι τι κάνουμε; Τι φταίει ο Δήμος που κάθε μέρα ο μώλος έχει 30 λεωφορεία και εμείς δεν μπορούμε να αποσπάσουμε ένα μικρό μερίδιο από τους επισκέπτες; Διέθεσε άραγε τόσα χρόνια κάποιος από μας 200 ευρώ για να παρακολουθήσει ένα σεμινάριο μάρκετιγκ για την επιχείρησή του;
• Θες φίλε Τρύφωνα να κάνεις κριτική στο Δήμο? Πεδίο δόξης λαμπρό υπάρχει στη "Διαύγεια". Βρες σπατάλες, προμήθειες σε "δικά μας παιδιά", παράνομες αναθέσεις έργων , πλασματικά επιδόματα κλπ και εγώ μαζί σου. Θες να κάνουμε και μια πρόταση που θα δεσμευθεί ο Δήμος να υλοποιήσει και θα ανεβάσει σίγουρα το ΑΕΠ μας? Έχουμε το μεγαλύτερο μονότοξο πέτρινο γεφύρι στα Βαλκάνια στην είσοδο μιας από τις ομορφότερες περιπατητικές διαδρομές στη χώρα και ο περιβάλλων χώρος του χρόνια τώρα παραπέμπει σε τριτοκοσμική χώρα. Ο Δήμος μπορεί να βάλει τα κεφάλαια ώστε να γίνει πρώτα αρχιτεκτονική μελέτη ανάπλασης του χώρου που θα τον κάνει ιδιαίτερο , κατασκευή του έργου και στο τέλος ανάθεση σε εταιρία marketing για την προώθησή του. Και όλα αυτά μέσα σε 2 χρόνια το πολύ. Συγγνώμη φίλε Τρύφωνα (και οι υπόλοιποι..) αλλά πέρα από τον τουρισμό άλλος δρόμος δεν υπάρχει...
• (Εδώ η επιστολή-http://www.epirus-ellas.gr/2015/03/anoixti-epistoli-ston-dimarxo-tis-konitsas.tipourtis-trifonas.html)

Η ελπίδα του ΟΟΣΑ

Το πολύ στο τέλος του μήνα θα ξέρουμε πως θα έχει τελειώσει αυτή η ψυχοβγαλτική διαπραγμάτευση. Το αποτέλεσμά της θα κριθεί άμεσα μόνο στην περίπτωση που δεν βρεθεί κοινός τόπος μεταξύ των δύο πλευρών. Τότε μπορεί να έχουμε εφαρμόσει το απαιτητό από τη λαική βούληση "ούτε βήμα πίσω" , να νοιώσουμε υπερήφανοι για την κυβέρνησή μας (όχι εγώ πάντως), οι συνέπειες όμως θα θίξουν άμεσα πάρα πολλούς και θα βρεθούμε σε οικονομικό αδιέξοδο (ειδικά τώρα που τα έσοδα είναι πολύ λιγότερα από τα προβλεπόμενα).Το ότι πηγαίνουμε τόσες μέρες και συζητάμε τις προτάσεις μας αντί να τους δώσουμε κάτι τελεσίδικο ,δείχνει πως αυτό το ενδεχόμενο το φοβόμαστε Οι λογικοί οπαδοί του Σύριζα πρέπει να παραδεχθούν τουλάχιστον ότι η διαπραγμάτευση απέτυχε σε αυτή την περίπτωση.

Πάμε τώρα στο ενδεχόμενο που ευχόμαστε τόσο εμείς που δεν ψηφίσαμε την Κυβέρνηση όσο και εκείνοι που πίστεψαν στην δέσμευση του Τσίπρα πως δεν παίζει με την ευρωπαική πορεία της χώρας. Υπογράφεται λοιπόν το νέο μνημόνιο και ψάχνουμε να βρούμε τι κερδίσαμε. Η επιτυχία ή όχι της διαπραγμάτευσης πρέπει να συγκριθεί με το πόσο διαφορετικό είναι το αποτέλεσμα από τα δεδομένα που είχαμε πριν τις εκλογές και όχι αν θα περιλαμβάνεται το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης στη συμφωνία ή οι άλλες προεκλογικές υποσχέσεις.

Αν ο υπουργός Οικονομικών καταφέρει μείωση των επιτοκίων και επιμήκυνση των δόσεων του χρέους, κανείς δεν πρέπει να τον κατηγορήσει πως άλλο ήταν το όραμά του στα χρόνια της κρίσης για το χρέος και άλλο συμφώνησε εν τέλει όταν πήρε στην πλάτη του εν λευκώ το βάρος να εφαρμόσει τις θεωρίες του. 

Αν κατορθώσει να μειώσει τις απαιτήσεις για τα πρωτογενή πλεονάσματα τα επόμενα χρόνια θα πρόκειται για μεγάλη επιτυχία αφού θα απελευθερωθούν πόροι για την πραγματική οικονομία.

Αν δεν περιλαμβάνεται το "email Χαρδούβελη" στο μνημόνιο , πρέπει να του βγάλουμε το καπέλο.

Αν όλα αυτά τα καταφέρει χωρίς κανένα αντάλλαγμα πρέπει να ξαναφτιαχτεί εκείνη η σελίδα στο FB που ήθελε το Στουρνάρα ισόβιο υπουργό οικονομικών (με τον Βαρουφάκη στη θέση του).

Πολύ φοβάμαι όμως πως οι συνομιλητές μας θα ζητήσουν κάποια πραγματάκια για να μας δώσουν τα ευρώ των φορολογουμένων τους. Εμείς προς το παρόν δίνουμε όπως αποδείχθηκε χθες μη κοστολογημένες υποσχέσεις και τα επιχειρήματα μας σκοπεύουν στο συναίσθημα κυρίως ( νωπή εντολή,κόσμος στους δρόμους, βοηθήστε μας γιατί ανεβαίνουν οι ναζί, ανθρωπιστική κρίση κλπ). Η μόνη σοβαρή αντιπρόταση που μπορεί να ληφθεί υπόψιν είναι η εφαρμ

ογή του tool kit του ΟΟΣΑ. Πως το είπε ο πρόεδρός του? "Θέλουμε να σας βοηθήσουμε να εφαρμόσετε αυτά που συμβαίνουν με επιτυχία σε άλλες ευρωπαικές χώρες". 

Μόνο που στις άλλες χώρες το μοντέλο του ΟΟΣΑ είναι καθαρά φιλελεύθερο -ακόμη και στις σοσιαλδημοκρατίες. Η φιλοσοφία τους για την αντιμετώπιση των προβλημάτων (που έχουν και αυτοί φυσικά) είναι η προσέλκυση ξένων κεφαλαίων από τις διεθνείς αγορές που θα δημιουργήσουν θέσεις εργασίας και πλούτο. Όποιος πιστεύει πως θα συνεχίσουν οι Ευρωπαίοι να μας δανείζουν για να μειώσουμε την ανεργία με μοχλό ανάπτυξης το κράτος, μάλλον βρίσκονται εκτός πραγματικότητας.

Μπορεί να πείσει ο Σύριζα τους πολίτες που ξεσήκωσαν τον κόσμο για το άνοιγμα των καταστημάτων τις Κυριακές, να αποδεχθούν τις αλλαγές του ΟΟΣΑ? Θα είναι η μεγαλύτερη επιτυχία και θα βρει συμπαραστάτες από όλο το πολιτικό φάσμα. Μόνο με μια μικρή λεπτομέρεια - δεν θα έχει αλλάξει εκείνος την Ευρώπη όπως υποσχόταν αλλά η Ευρώπη θα έχει αλλάξει επιτέλους την Ελλάδα.

Σε 4-5 μήνες θα έχουμε τα πρώτα μετρήσιμα αποτελέσματα της νέας κυβέρνησης : μειώθηκε η ανεργία, μειώθηκαν οι φόροι,υπάρχουν ενδείξεις πως μπορούμε να βγούμε στις αγορές? Αν αναλωθεί σε επικοινωνιακά τεχνάσματα χωρίς να υπάρχει έστω μια μικρή βελτίωση στην καθημερινότητα, ο κόσμος θα αρχίσει να αντιδρά και να σκέφτεται αν άξιζαν τον κόπο οι εκλογές.

Φυσικά όλα αυτά με την  προυπόθεση να αποφύγουμε με κάθε τρόπο το πρώτο σενάριο...

Η οργή που έρχεται

Κουβέντιασα πριν λίγο με μια παρέα φοιτητών που ήρθαν στην πόλη για τις εκλογές της Κυριακής. Και οι 5 ήταν θυμωμένοι με την γενικότερη κατάσταση στη χώρα - και στα πανεπιστήμια - και φυσικά αποφασισμένοι να δώσουν μια γερή γροθιά στο κατεστημένο ψηφίζοντας Σύριζα. Κρίνοντας απ΄τους γονείς τους δεν θα έλεγα πως έχουν την ίδια πολιτική αφετηρία - ο τρόπος ζωής των παιδιών όμως φαίνεται κοινός : με ακριβά κινητά , tablet , καλό ντύσιμο , μια γκαρσονιέρα , και ένα αυτοκινητάκι ο καθένας. Κοινή και η αντίληψή τους πως το καθήκον τους είναι να ψηφίσουν τη συγκεκριμένη αριστερά ως τη μοναδική προοδευτική και ριζοσπαστική λύση. Και από κει και πέρα αναλαμβάνουν άλλοι να τους βρουν δουλειές και να τους ανεβάσουν το βιοτικό επίπεδο. Παίρνοντας ως δεδομένο - αφού έχουν κάνει μερικά φθηνά ταξιδάκια στην Ευρώπη - πως στο σύντομο μέλλον θα ζουν όπως οι νέοι του Άμστερνταμ και της Κοπεγχάγης.

Το θετικό είναι πως αυτοί οι 20ρηδες έχουν καταλάβει πως ψηφίζοντας μπορούν να επιλέξουν μια  λύση που μπορεί να τους βγάλει από τα αδιέξοδα που βλέπουν μπροστά στους - πριν 20 χρόνια νομίζω πως η δική μου γενιά τις είχε γραμμένες τις εκλογές. 

Νομίζω όμως πως θεωρούν σίγουρο πως μια αλλαγή θα φέρει οπωσδήποτε πρόοδο (σίγουρα διαχρονική επικοινωνιακή επιτυχία της αριστεράς αυτή η σιγουριά) ,επειδή οι νυν κυβερνώντες επέλεξαν να συντηρήσουν τις δομές λειτουργίας της κοινωνίας που μας έφτασαν στο χείλος του γκρεμού , θυσιάζοντας στο βωμό μιας εύθραυστης "σταθερότητας" χιλιάδες οικογένειες που 

απασχολούνται κυρίως στον ιδιωτικό τομέα. 

Κάθησα και ξεκοκάλλισα τη χθεσινή "Αυγή". Διάβασα με μεγάλη προσοχή τα κείμενα υποψήφιων βουλευτών - από τον δικό μας κ.Μαντά μέχρι τον κ.Διαμαντόπουλο της Καστοριάς. Προσπαθώ να καταλάβω από που πηγάζει όλη αυτή η ελπίδα που έρχεται τη Δευτέρα. Νούμερα δεν βρήκα σχεδόν πουθενά πέραν ενός ισχυρισμού της κ.Ραχήλ Μακρή πως "τα 3,6 δις που δόθηκαν στον κ.Σάλλα φτάνουν και περισσεύουν για την αποκατάσταση μισθών και συντάξεων¨(για ένα χρόνο φαντάζομαι....). Διαβάζω για ρήξη με τη διαπλοκή των καναλαρχών, για εκδίκηση που πρέπει να πάρουν τα όνειρά μας (sic...) , για αποκατάσταση της δημοκρατίας, για δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια και άλλα πολύ ωραία. 

Κανείς τους όμως δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει - αν γνωρίζει κιόλας- σε αυτά τα παιδιά που ζητούν την ψήφο τους, πως αυτή η χώρα θα πάρει μπροστά για να μην βρίσκουν δουλειά μόνο στα ξένα σε 2-3 χρόνια. Πως για να πάρει  το i-pad θα πρέπει να πουλήσει ο πατέρας του τρεις τόνους καλαμπόκι στο εξωτερικό. Πως αν θέλουν να καταναλώνουν δυτικά και να απολαμβάνουν τα ταξιδάκια της Ryanair με 50 ευρώ θα πρέπει να ζουν και με τους όρους της δύσης - να μάθουν να παράγουν και να εξάγουν τα προιόντα που θα είναι ανταγωνιστικά στην παγκόσμια αγορά. Αυτοί οι απλοί κανόνες κάνουν τους λαούς να προοδεύουν είτε ταιριάζει στην ιδεολογία και τις "ιδιαιτερότητές" μας είτε όχι. Αν ριζοσπαστισμός και πρόοδος είναι να συνεχίσουμε το μοντέλο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που αρνήθηκαν να πειράξουν το βαθύ κράτος, ενισχύοντας το κιόλας δημιουργώντας επιπλέον κρατικές εταιρίες , ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω τέτοια ελπίδα.

Και καλά με τα οικονομικά τα ακούμε χρόνια και πάνω κάτω ξέρουμε το μοντέλο ανάπτυξης που προνείνεται. Ψάχνω να βρω κάτι ριζοσπαστικό για το πως θα πάψουμε να είμαστε δέσμιοι ενός θεοκρατικού καθεστώτος που δεν υπάρχει πουθενά στην Ευρώπη και ακούω από τον γεμάτο αυτοπεποίθηση συνομήλικό μου για "εξορθολογισμό" των σχέσεων Εκκλησίας-κράτους, κάθομαι να τον ακούσω μήπως εξαγγείλει πως δεν θα ψωνίσουμε άλλα αεροπλανοφόρα και μου λέει ότι οι δαπάνες για το στράτευμα δεν μπορούν να μειωθούν άλλο, περιμένω να πει πως θα γκρεμίσει ολόκληρα τετράγωνα για να φτιάξει κανά παρκάκι αλλά τίποτε - μόνο χαμόγελο και σιγουριά πως όλα θα πάνε καλύτερα. Μόνο που η ιστορία έχει δείξει πως κανένας λαός δεν έχει συμβόλαιο με την αποφυγή της αποτυχίας (όπως σωστά έγραψε ο κ.Μαραντζίδης).

Αίσθησή μου είναι πως θα απογοητευθούν πολλοί και σύντομα από την "πρώτη αριστερή κυβέρνηση" - εκείνοι που περιμένουν να τους χαριστούν δάνεια,αυτοί που περιμένουν αυξήσεις στους μισθούς τους, άλλοι που περιμένουν επιστροφή ΦΠΑ, άλλοι που νομίζουν πως θα γλιτώσουν τα χρέη στα ασφαλιστικά ταμεία.

Ειλικρινά δεν με πολυενδιαφέρει για όλους αυτούς - έτσι κι αλλιώς και με αυτή την κυβέρνηση δεν υπήρχε καμμιά περίπτωση να δούνε φως. Αν ο κ.Τσίπρας απογοητεύσει και αυτός τη γενιά που σε λίγα χρόνια περιμένουμε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, μόνο και μόνο για να κάνει το κομμάτι του ως πρωθυπουργός, να είναι έτοιμος να εισπράξει πολλαπλάσια οργή από αυτή που έμαθε να διοχετεύει στα αμφιθέατρα του Πολυτεχνείου...