Έκπληξη

Η Σώτη Τριανταφύλλου συγγραφέας του μήνα στα Public! Αυτό κι αν είναι έκπληξη. Ως τώρα το όνομά της έφερνε αποστροφή στους συγγραφικούς "κύκλους". Απαξιωμένη για χρόνια αν και το έργο της περιλαμβάνει ουκ ολίγα (20 τουλάχιστον εκδόσεις) μυθιστορήματα, συλλογές διηγημάτων,νουβέλλες.
Η γραφή της είναι άμεση, κοφτή, χωρίς περιττούς συναισθηματισμούς - καμμιά σχέση με την Δημουλίδου ας πούμε που πουλάει τρελλά. Αυτό που ενοχλεί όμως είναι ο δημόσιος λόγος της - αιτία να δεχθεί ακόμη και προπηλακισμούς από "επαναστάτες" που δεν ανέχονται να τους θίγει κάποιος τα ιερά και τα όσια της αριστεράς (τους) και φυσικά να αποκλειστεί από κριτικούς και Τύπο για το έργο της.
Κι όμως η Τριανταφύλλου είναι αυτό που λέμε γένημμα θρέμμα αριστερής οικογένειας , με πατέρα μέλος του ΚΚΕ τα δύσκολα χρόνια και θείο που φυλακίστηκε και βασανίστηκε για τις ιδέες του. Μεγάλωσε σε περιβάλλον όπου η Ανατολική Γερμανία θεωρούνταν πρότυπο Δημοκρατίας και τα προιόντα της ήταν καλύτερης ποιότητας από τα Αμερικάνικα.
Μετά της σπουδές της στην (μεταπολιτευτική...) Πάντειο ζει μια εφηβική εκρηκτική ζωή μέχρι σήμερα. Σπούδασε-ταξίδεψε-δούλεψε στην Αμερική και απέβαλλε έτσι τις προκαταλήψεις της παιδικής και εφηβικής ηλικίας. Έζησε στην Αφρική και στο Παρίσι, άκουσε μουσικές στις μεγαλύτερες ροκ συναυλίες,διάβασε λογοτεχνία και ποίηση  Απεχθάνεται όλες τις θρησκείες και τα δόγματα και έτσι φυσικά απορρίπτει και τον κομμουνισμό. Έζησε με διάφορες φυλές ανθρώπων και αν μη τι άλλο ξέρει καλύτερα από πολλούς ειδήμονες την έννοια της πολιτισμικότητας.
Οι περισσότεροι από όσους  την ξέρουν στην Ελλάδα θα σου πουν πως είναι νεοφιλελεύθερη ακόμη και ακροδεξιά - έτσι δυστυχώς παρουσιάζει το εγχώριο καταστημένο (τη σιχαίνομαι τη λέξη αλλά εδώ είναι αναγκαία) μία τουλάχιστον αξιόλογη (και ιδιαίτερη)αλλά κυρίως καλλιεργημένη  συγγραφέα-πολίτη του κόσμου (αυτή που κατά δήλωσή της ψήφιζε μέχρι πρόσφατα "Συνασπισμό" γιατί ήταν χρήσιμος τότε).
Η πρόταση του Public είναι ευκαιρία να γνωρίσει το κοινό την τόσο περεξηγημένη Σώτη Τριανταφύλλου. Από τα βιβλία της που έχω διαβάσει ξεχωρίζω το "Εργοστάσιο των μολυβιών" και το "Λίγο από το αίμα σου".

Ανανέωση

Ο Έσρα και η Έσθερ φτάνοντας για διακοπές κάθε χρόνο για μια δεκαετία σχεδόν τώρα , το πρώτο πράγμα που με ρωτάνε χαμογελώντας είναι τι καινούριο έφτιαξα φέτος διαψεύδοντας τον εαυτό μου για ακόμη μία φορά.

Αναρωτιέμαι πόσες φορές τα τελευταία χρόνια έχω πει "φτάνει ως εδώ" στα επιχειρηματικά μου σχέδια. Έχοντας πατήσει τα 44 σκέφτηκα πολλάκις  πως ήρθε η ώρα απλά να διαχειριστώ σωστά αυτά που έχω δημιουργήσει και να συντηρήσω έτσι το εισόδημά μου.

Βλέπω τριγύρω μου συνομίληκους που χρειάζονται και ψάχνουν την ανανέωση στη ζωή τους - άλλος με ταξίδια,άλλος με βιβλία,άλλος ψάχνοντας χόμπι. Τα έχω δοκιμάσει όλα όμως τίποτε δεν με κάνει πιο φρέσκο από μια καινούρια ιδέα που με την προοπτική να πετύχει ,μου απογειώνει τη διάθεση.

Δεν ξέρω κάποιον στον κύκλο μου που τα τελευταία χρόνια της κρίσης να αύξησε το εισόδημά του. Φυσικά ανήκω και εγώ σε αυτήν την κατηγορία. Αρνούμαι όμως να αλλάξω τον τρόπο ζωής μου επειδή βγάζω λιγότερα - το κίνητρο να σκεφτώ κάτι που θα με ισορροπήσει οικονομικά δημιουργείται έτσι.

Έχω καταστρώσει τα πλάνα μου για την επόμενη διετία ήδη. Τέσσερα σχέδια - όλα μέτριου ή χαμηλού ρίσκου, με λίγο κεφάλαιο ,επένδυση σε σωστούς συνεργάτες και πίστη στη διάρκεια τους (ποτέ δεν έχω κάνει "αρπαχτές" εξάλλου).

Από την εικοσαετή εμπειρία μου ξέρω πως είναι δύσκολο πράγμα να "διαβάσεις" την αγορά - μια μικρή λεπτομέρεια που δεν σχεδίασες σωστά μπορεί να κάνει ένα πλάνο να καταρεύσει (την έχω πατήσει δύο φορές εξάλλου).

Ξέρω μέσα μου πως έτσι θα είμαι μια ζωή. Δεν μπορώ να σκεφτώ τον εαυτό μου συνταξιούχο να περιμένει στη σιγουριά του γκισέ κάθε πρώτη του μηνός - θα είναι σαν να έχω σηκώσει λευκή σημαία.

Εξάλλου στα γεράματα θα χρειάζομαι περισσότερη ανανέωση έτσι δεν είναι;

Kυριακές της ζωής μου

Εκκλησία,βαρεμάρα,αντίδωρο,παππούς στο σπίτι,μασίνα,κρέας με πατάτες,μυρωδιές,
Πάστα στον Κοκοβέ,Ανδρέας,μικρόφωνο στα γήπεδα,Σαρελάκος,Χατζηπαναγής,
Αθλητική Κυριακή,
Ντιούκς,Panini,ξαδέρφια,ποδήλατο,ξύλο,playmobil στα γειτονόπουλα,Αθλητική Ηχώ,
τσόντες,Βέρν,Πίνδος,χώμα,ραδιόφωνο,ΠΡΟΠΟ,Amstrad6128,Γιώργος,ποτάμι,
μπάνιο,Iron Maiden,θείες στο σπίτι,
διάβασμα,νεύρα,σκίρτημα,μοναξιά,
Ύπνος,hangover,σεξ,μπύρες,Φίλαθλος,Beverly Hills,γλυκά,σεξ,θάλασσα,Καλογριά,Prince,Πουκεβίλ,mr.Burger,μακαρόνια,ΠλατείαΌλγας,θεία Κούλα
Κατερίνη,παραλία,Καυτατζόγλειο,κοπάνα,χακί,Κοζάνη,Φούντας,Βελβεντό,Hondacivic,ύπνος,ύπνος,μπάσκετ,άρβυλα,φραπέ
Δουλειά,άγχος,καφέδες,νεύρα,λεφτά,ξενύχτι,κόσμος
ΔΈθνική,οικογένεια,σπίτι,Κόνιτσα,5χ5,Μαρίνος,
Κυριακή

Ηθοποιοί πελάτες

Ένα από τα οφέλη της δουλειάς μου που μου πρόσφερε τα 20 περίπου χρόνια που ασχολούμαι με το ξενοδοχείο μου, είναι να διαβάζω τους χαρακτήρες των ανθρώπων. Φυσικά είναι δύσκολο μέσα σε 2-3 μέρες που συναναστρέφεσαι με κάποιον να τον καταλάβεις πραγματικά, όμως εκεί είναι το μυστικό - σπάνια κάποιος σε αυτό το μικρό χρονικό διάστημα (ειδικά σε διακοπές) να δείξει το πραγματικό του πρόσωπο.
Περισσότερο νοιώθω πως έχω να κάνω με ηθοποιούς παρά με πελάτες. Έρχονται να παίξουν για 2-3 μέρες το ρόλο τους και φεύγουν. Πρέπει να είναι καλοί γονείς,καλοί σύζυγοι, καλοί κουμπάροι,αγαπημένες φιλενάδες,θερμοί εραστές,ακόμη και υγιείς αν είναι άρρωστοι. Όλοι ξέρω πως υποκρίνονται. Μόνο τα παιδιά λένε την αλήθεια και αυτά γιατί τώρα μαθαίνουν από τους μεγάλους πως να την κρύβουν.
Ένας συνταξιούχος αεροπόρος ερχόταν με τη γυναίκα του για πάνω από 10 χρόνια - από ένα σημείο και μετά μπορεί και 2-3 φορές το χρόνο. Στην αρχή νόμισα πως του άρεσε απλά το μέρος και εγώ ως άνθρωπος - ήταν τόσο διαχυτικός και φιλικός όμως που έφτανε στα όρια της καταπίεσης. Αποδείχθηκε πως ήταν απλά μόνος σε μια μεγάλη πόλη, χωρίς παρέες και φίλους και εκλειπαρούσε ουσιαστικά ταξιδεύοντας εδώ για λίγη συντροφιά. Η ρήξη μεταξύ μας - από μέρους του φυσικά - ήρθε για ασήμαντη αφορμή.
Ο βασικός κανόνας είναι να μην πιστεύεις αυτό που βλέπεις. Οι προσδοκίες των ζευγαριών - κυρίως- πως σε ένα Σαββατοκύριακο θα σβήσουν τα προβλήματά τους, αποδεικνύονται μεγαλοπρεπείς ψευδαισθήσεις - το βλέπω πλέον εύκολα στο
βλέμμα τους κατά την αναχώρηση, το έβλεπα και στις στιγμές σιωπής και αμηχανίας που τους ξέφευγαν κατά τη διαμονή τους.
Κάπου κάπου κάποιος αποκαλύπτει μόνος τις σκέψεις του - πίνοντας δυό ποτηράκια παραπάνω και ξέροντας πως δεν θα με ξαναδεί ποτέ για να κινδυνεύσει να διαδοθεί το μυστικό (πάντως αυτό μου έχει τύχει και σε μένα - θυμάμαι πριν χρόνια να λέω τον πόνο μου σε έναν ταξιτζή στην Αθήνα που ούτε με ήξερε ούτε θα με ξανάβλεπε).
Και φυσικά το ερώτημα είναι ένα: Ελευθερία σκέψεων,συναισθημάτων με κίνδυνο την μοναξιά και την απομόνωση ή (ελεγχόμενη;) υποκρισία και συμβιβασμός με κέρδος την κοινωνικότητα;