Συνέδριο της "ΔΡΑΣΗΣ"

Τελειώνοντας το  προηγούμενο συνέδριο της "Δράσης" κάποιος άσχετος ως τότε με την πολιτική , έφευγε με ενοχές αν δεν έπαιρνε την απόφαση να ασχοληθεί με αυτήν. Η κρίση είχε αγγίξει ήδη μεγάλο μέρος του πληθυσμού αλλά ελάχιστοι είχαν προσπαθήσει ως τότε να ψάξουν τόσο για τις πραγματικές αιτίες της, όσο και τρόπους εξόδου από αυτήν. Εκεί γνωρίσαμε επιτυχημένους καινοτόμους επιχειρηματίες που θα μπορούσαν να δείξουν τον δρόμο για την περίφημη ανάπτυξη, αλλά και ανθρώπους των γραμμάτων που ψύχραιμα ανέλυσαν τις πηγές του κακού.
Με απλά λόγια , χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις, με αρκετή αντιπαράθεση, χιούμορ ,αυτοκριτική , δόθηκε το στίγμα του κόμματος που σε συνεργασία με τη "Φιλελεύθερη Συμμαχία" πήρε την προτίμηση περίπου 110000 ψηφοφόρων στις εκλογές του Μαίου. Στις επόμενες εκλογές το σχήμα συνεργάστηκε και με τη "Δημιουργία Ξανά" δείχνοντας τον δρόμο της συνεργασίας.
Στις 1 και 2 Δεκεμβρίου στον πολυχώρο "ΔΑΪΣ" η "Δράση" οργανώνει ανοιχτό συνέδριο με στόχο να συσπειρώσει τις κατακερματισμένες σε όλο σχεδόν το πολιτικό φάσμα δυνάμεις που θέλουν την Ευρωπαική πορεία της Ελλάδος αλλά βλέπουν πως αυτή δεν θα είναι εφικτή με την πολιτική που ακολουθείται.
Βάζοντας ως προυπόθεση την κοινή λογική γίνεται ανοιχτή πρόσκληση με σκοπό την ανεύρεση κάποιων βασικών θέσεων που θα βάλει κάτω από την ίδια ομπρέλα φιλελεύθερους,κεντρώους,σοσιαλδημοκράτες,οικολόγους,αριστερούς .
Η σημερινή κυβέρνηση ήδη έχει απογοητεύσει πολλούς που πιστέψανε σε μεταρρυθμίσεις και πραγματικές αλλαγές ενώ οι λύσεις που προτείνει η αντιπολίτευση φαίνονται εκτός ευρωπαικής πραγματικότητας.
Η δημιουργία ενός πόλου που θα σπάσει αυτόν τον νέου τύπου δικομματισμό φαίνεται σήμερα επιτακτική , ειδικά αν οδηγηθούμε πάλι σε εκλογές μέσα στο 2013 όπως πιστεύουν πολλοί αναλυτές ( και μάλιστα αυτές διεξαχθούν με απλή αναλογική που είναι το πάγιο αίτημα της Αριστεράς).
Τα συνέδρια της "Δράσης" έχουν κύριο γνώρισμα ότι φέρνουν αποτελέσματα. Το προηγούμενο βοήθησε να πολιτευθούν -έστω ερασιτεχνικά και αυτοδίδακτα - αρκετοί νέοι άνθρωποι. Αυτό ελπίζουμε να γεννήσει έναν σύγχρονο, ευρωπαικό, πραγματικά προοδευτικό πολιτικό φορέα που δεν θα κοιτάει ούτε αριστερά ούτε δεξιά αλλά μόνο μπροστά.

Αν επιλέγαμε αλλιώς..

Στον πολιτικό διάλογο που διεξάγεται καθημερινά είναι εξαιρετικά θολός ο ορισμός του "δημόσιου συμφέροντος".Όλοι το επικαλούνται ως έννοια αλλά ελάχιστοι δείχνουν πραγματική διάθεση να υποχωρήσουν σε κάποια θέση τους έτσι ώστε να ευνοηθούν συνολικά περισσότεροι.
Σίγουρο είναι πως τα τελευταία 2,5 χρόνια διεξάγεται  ένας πόλεμος στη χώρα μας. Και όπως όλοι οι πόλεμοι έχει και θύματα.Και μάλιστα πολλά που μάλλον έπεσαν στο βωμό μιας αόριστης "σωτηρίας της χώρας".Επίσης αποδείχθηκε πως η πολιτική τάξη κινήθηκε αυτή την περίοδο με την τακτική "βλέποντας και κάνοντας",χωρίς πλάνο και πρόταση. Τα αποτελέσματα δεν αμφισβητούνται πια: 1,5εκ. άνεργοι,συρρίκνωση του ΑΕΠ,μετανάστευση νέων και επιχειρήσεων,ελλείψεις σε φάρμακα και κυρίως ελάχιστες προσδοκίες για το μέλλον.
Μπορούσαν άραγε τα πράγματα να είναι καλύτερα? Αν δινόταν σήμερα η ευκαιρία στον μέσο Έλληνα να επιλέξει άλλου είδους αντίδραση στο πρόβλημα της χώρας από αυτή που δοκιμάσαμε,τι θα επέλεγε?
Aν μόλις η κυβέρνηση ΓΑΠ αντιλαμβανόταν την κατάσταση:
- Απέλυε άμεσα 200000 δημοσίους υπαλλήλους (κλείνοντας άχρηστους οργανισμούς, βρίσκοντας τους επίορκους ή εκείνους που δεν έχουν αντικείμενο,τους εκτός ΑΣΕΠ της πενταετίας ΝΔ)
- Προχωρούσε  σε αποκρατικοποιήσεις και πώληση κρατικής περιουσίας[θυμάστε τα 50 δις που πρότεινε η τρόικα αλλά εκείνη τη βραδιά του Φεβρουαρίου του 2011 ο ΓΑΠ ( ικανοποιώντας τον διάδοχό του, την αντιπολίτευση και φυσικά τα ΜΜΕ) βγήκε με στόμφο και είπε πως δεν πουλάμε τίποτε?]
- Έβρισκε αυτούς που εισπράτανε μαιμού συντάξεις και επιδόματα.
- Απελευθέρωνε όλα τα επαγγέλματα
- Έκοβε μισθούς όχι οριζόντια αλλά σε εκείνους που αμείβονται υπέρογκα από το Δημόσιο.
- Αξιοποιούσε την λίστα Λαγκαρντ (όχι επικοινωνιακά φυσικά) φέρνοντας έσοδα στο Δημόσιο.
- Καταργούσε τα ταμεία και τις εισφορές δίνοντας εννιαία σύνταξη και δωρεάν φάρμακα για όλους.(με αντίστοιχο περιορισμό σπατάλης)
-Καθιέρωνε σταθερό φορολογικό πλαίσιο
Τότε όλα αυτά θα έθιγαν πάνω κάτω μισό εκατομμύριο κόσμο αλλά ίσως είχαμε σήμερα :
- ένα πιο light (αναπόφευκτο πάντως) μνημόνιο με χαμηλότερο επιτόκιο και καλύτερη συνεργασία με τους δανειστές.
- οι μικρομολογιούχοι και τα ταμεία δεν θα έχαναν τα λεφτά τους.
- δεν θα υπήρχε έλλειμα αξιοπιστίας για τις ελληνικές επιχειρήσεις που εισάγουν-εξάγουν και δεν θα στέγνωνε η αγορά από ρευστό.
- δεν θα επιβαλλόταν το χαράτσι της ΔΕΗ
- δεν θα είχαμε αύξηση στα καύσιμα (μόνο αυτό θα απέτρεπε την κατάρευση του εσωτερικού τουρισμού-ρωτήστε και εμάς!).
- Δεν θα επιβαλλόταν ΦΠΑ στην εστίαση 23%
- Οι τιμές των προιόντων θα έπεφταν.
-θα είχαμε σίγουρα πολύ λιγότερους άνεργους αλλά θα υπήρχε απόθεμα για επιδόματα ανεργίας και πρόνοια.
- Oι ηλικιωμένοι θα είχαν "δίχτυ ασφαλείας" 700 ευρώ με δωρεάν φάρμακα.
- Δεν θα υπήρχε φόβος για να επενδύσει κάποιος, με κέρδος θέσεις εργασίας (και για τους ικανούς Δ.Υ που απολύθηκαν!).
- O δάσκαλος δεν θα έπαιρνε 600 ευρώ!(ήμαρτον...)
-Όσο για το "πολιτικό κόστος" πόσο πιο κάτω θα πήγαινε το ΠΑΣΟΚ?

Τώρα θα είχαμε το περιθώριο να συζητάμε πιο άνετα ,χωρίς κραυγές και ουσιαστικά για "αξιολόγηση", "αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου","εξωστρέφεια" ,"συνδικαλισμό",ακόμη και για προσλήψεις Δ.Υ όπου πραγματικά χρειάζονται. Τόσα άλλα όμως θα γίνουν βιαστικά και μπορεί να είναι και άδικα με την απειλή της μη καταβολής μιας δόσης.
Βέβαια εκτός των δύο εκδοχών υπήρχε και ο τρίτος δρόμος της καταγγελίας και της ελπίδας ότι θα μας δίνονται δανεικά ώστε εμείς να καταναλώνουμε επειδή το κόστος μιας χρεωκοπίας θα ήταν τεράστιο. Όμως αυτή η εκδοχή είχε και το μεγαλύτερο ρίσκο με κίνδυνο η κατάσταση που ζούμε σήμερα να είναι απείρως καλύτερη.
Ποιό ειναι λοιπόν το δημόσιο συμφέρον? Η εξαθλίωση τόσων πολιτών χρησιμοποιώντας συνθήματα "όχι στις απολύσεις¨,"όχι στο ξεπούλημα"(λες και αν
πουλούσαμε τον ΟΠΑΠ στα 25 ευρώ πριν 2,5 χρόνια και όχι στα 4 ευρώ που έχει σήμερα θα χάναμε),"θίγονται τα κεκτημένα μας" κλπ, έγινε για να προστατευθούν λιγότεροι ή όχι?
Αν σκεφθούμε ψυχρά και δεν αφήνουμε την ιδεολογία μας να σκέφτεται για μας, μάλλον οι περισσότεροι πρέπει να είναι μετανοιωμένοι τώρα.

Μεγαλώνοντας απότομα

        Όσοι βρεθήκαμε στο γήπεδο της Κόνιτσας πριν τρία Σάββατα ευχόμασταν ένα πράγμα: Αυτός ο αγώνας να μην τελειώσει. Παρά το κρύο και τη βροχή που μας βρήκε απροετοίμαστους, παρά τον αέρα που έπαιρνε οτιδήποτε επιχειρούσαμε να  χρησιμοποιήσουμε σαν προστατευτικό μέσο.

         Όποιος έχει παθιαστεί με την μπάλα σε κάποια φάση της ζωής του, μπορεί να καταλάβει γιατί ένα κρύο και βροχερό Σάββατο αντί να πάρεις την οικογένειά σου και να απολαύσεις ένα ωραίο ρόφημα δίπλα σε ένα τζάκι, εσύ προτιμάς να βρεθείς με 4-5 μαντράχαλους και να ξεπαγιάσεις ψάχνοντας να βρεις γιατί πήρε παραπάνω κιλά το μπάκ ή γιατί ο κόουτς άφησε έξω τον "Τορπέντο".
        Το ποδόσφαιρο το έχω  παρατήσει τα τελευταία χρόνια για ευνόητους λόγους. Η "Πίνδος" όμως είναι άλλο πράγμα. Για 30 χρόνια είμαι κοντά της ,την παρακολουθώ είτε ήμουν μαθητής , φοιτητής, φαντάρος ,έζησα τις τρεις ανόδους στη Δ΄ και τον υποβιβασμό στο Γ΄τοπικό, έχω περιγράψει αγώνες της στο ραδιόφωνο,κάποια στιγμή προσπάθησα να την βοηθήσω και διοικητικά.

        Όμως τα συναισθήματα  που ένοιωσα στο ματς με το Χαροκόπι δεν θυμάμαι άλλη φορά να μου έχει δώσει το γήπεδο. Με ενδεκάδα "ανάγκης" όπως λέμε αποτελούμενη από παιδιά 14-16 χρονών, η ομάδα βρέθηκε να χάνει αλλά στο τέλος νίκησε με 3-1.Τα πιτσιρίκια δεν φοβήθηκαν ούτε τους έμπειρους αντίπαλους ούτε τις καιρικές συνθήκες.Μας θύμισαν πως παίζουν ποδόσφαιρο για την παρέα κάνοντας "τριγωνάκια" στη λάσπη. Δεν γκρίνιαξαν ούτε στιγμή στον διαιτητή ούτε σε αντίπαλο. Δεν δυσανασχέτησαν με την λάθος πάσα του συμπαίκτη ,ούτε με την επιλογή του προπονητή τους.Είχαν φαντασία,θάρρος και αποτελεσματικότητα που οι ενήλικες δύσκολα μπορούμε να συνδιάσουμε σε μια δύσκολη στιγμή. Στο τέλος οι αντίπαλοί τους κοιτούσαν αμήχανα,αντιλαμβανόμενοι ότι έχασαν από παιδιά που έγιναν άντρες για 1,5 ώρα.
        Ειλικρινά δεν ξέρω ποιοι είναι οι αστέρες της φετινής Σούπερ(.....)-Λίγδας.Προτείνω όμως να θυσιάσετε το υπερθέαμα που σας υπόσχεται για να θαυμάζετε κάθε Σάββατο τον Νίκο,τον Βασίλη,τον Κώστα,τον Σωτήρη,το Γιώργο και τα άλλα παιδιά και να μην σας νοιάζει στο τέλος αν κέρδισαν ή όχι.
Όλοι εμείς που φύγαμε από τα γήπεδα, ίσως θυμηθούμε πως αυτοί που μας τράβηξαν κάποτε σε αυτά ήταν ο Χατζηπαναγής, ο Σαραβάκος ,ο Καραπιάλης ή ο Γεωργακόπουλος.
       (Σήμερα η "Πίνδος" νίκησε εκτός έδρας το Πέραμα με 1-0 και είναι πλέον δεύτερη,χωρίς οικονομική στήριξη,χωρίς βοηθητικό γήπεδο,στηριζόμενη μόνο στο πάθος και το πείσμα κάποιων λίγων).