Οι ταινίες της χρονιάς

Οσκαρικές μέρες έρχονται , ας κάνω και μια σύντομη ανασκόπηση των φετινών ταινιών που έχω προλάβει να δώ. Είναι γνωστή στους γνωστούς μου η αδυναμία που έχω στον κινηματογράφο - κάποιες στιγμές του χρόνου μπορεί να εξελιχθεί σε πάθος μάλιστα.
Α.Οι καλύτερες ταινίες λοιπόν για φέτος:
1.Lucky

Μόνο και μόνο από το στυλ - διάλογοι ανθρώπινοι, απλοί φαινομενικά χαρακτήρες, σενάριο χωρίς εκπλήξεις αλλά που σε κρατάει μέχρι το τέλος σαν την καλύτερη περιπέτεια,αργός ρυθμός - αξίζει την πρωτιά. Όλα αυτά σε συνδιασμό με τις υπέροχες ερμηνείες την βάζουν στην κατηγορία των ταινιών που όταν δεν είμαι καλά , μπορεί να δω ένα τυχαίο δεκάλεπτο τους, μόνο και μόνο για να μου φτιάξουν τη διάθεση.
2.Paterson

Ακόμη και η χειρότερη ταινία του Τζάρμους θα είναι πάντα στις καλύτερες της χρονιάς. Πόσο μάλλον τούτη εδώ που είναι και από τις καλύτερές του. Ένας ποιητής-οδηγός λεωφορείου δίνει μαθήματα διαχείρισης ανθρώπινων σχέσεων. Οι διάλογοι με το κοριτσάκι που γράφει ποίηση και με τον Γιαπωνέζο στο παγκάκι , σε κάνουν να μην θες να τελειώσει ποτέ.
3. Η άλλη όψη της ελπίδας

Το μεταναστευτικό είναι ένα θέμα που μπορεί να γίνει "πιασάρικο" σε κόσμο -σαν τους Έλληνες ας πούμε- που δεν έχουν καμμιά κουλτούρα ανοχής στη διαφορετικότητα αλλά "πρέπει" να δείχνουν αντιρατσιστές γιατί η ιδεολογική κυριαρχία της αριστεράς τους το επιβάλλει. Εδώ ο σκηνοθέτης φτιάχνει μια υπέροχη ιστορία χωρίς μελοδραματισμούς, κυνική όσο χρειάζεται και με αλατοπίπερο το σουρεαλιστικό του χιούμορ. Αποτέλεσμα και να ευχαριστηθείς ένα έργο τέχνης και να συμπαθήσεις τους μετανάστες.
4 Οι τρεις πινακίδες έξω από το Έμπιγκ,στο Μιζούρι

Αγαπημένος Αμερικάνικος Νότος - με γραφικές φιγούρες ρατσιστών μπάτσων και διαλόγους που σπάνε κόκκαλα με το ρεαλισμό και το χιούμορ τους. Αν προσθέσεις και ένα ευαίσθητο θέμα που το χειρίζεται άριστα με την ερμηνεία της η πρωταγωνίστρια, την βάζεις σε μια κατηγορία ταινιών που με τα χρόνια μπορεί να χαρακτηριστεί κλασσική.
5. Η θυσία του Ιερού Ελαφιού

Η ικανότητα του Λάνθιμου να περνά μέσα σε μια κανονική ροή ιστορίας, την εντύπωση πως το παράλογο είναι φυσιολογικό , τον κάνει πλέον αναγνωρίσιμο αλλά και μοναδικό. Και σε αυτή τη δημιουργία του το πετυχαίνει τόσο εύστοχα και απλά -βοηθούμενος και από υπέροχους ερμηνευτές-, που βάζει την ταινία αυτή στις καλύτερες της χρονιάς μόνο και μόνο για αυτό.
6.Χωρίς αγάπη

Η σχέση χωρισμένων γονέων και παιδιού δεν είναι εύκολο να διαχειρισθεί στην πραγματική ζωή- πόσο μάλλον στον κινηματογράφο όπου μπορεί εύκολα να περάσει στο επίπεδο της γελοιότητας για κάποιον που καταλαβαίνει. Κι όμως αυτή η ταινία αγγίζει το θέμα ψυχρά - όπως τα μάτια του παιδιού όταν εξαφανίζεται. Και καταφέρνει και να συγκινήσει και να προβληματίσει με μεγάλη επιτυχία.
7.Τρέξε

Έξυπνο, ανατρεπτικό, με αγωνία και καλές ερμηνείες. Δεν την ξεχνάς εύκολα.
8.Hell or high water

Αν πρέπει να μπει μια "περιπέτεια" ή "αστυνομική ταινία" μέσα στις επιλογές μου, σίγουρα θα είναι αυτή. Δεν είναι απλά κάτι τέτοιο όμως - είναι η ματιά στη σημερινή άγρια Δύση,είναι ο Μπρίτζες που του ταιριάζουν γάντι τέτοιοι ρόλοι,είναι η κάντρυ μουσική,είναι η ατμόσφαιρα που σε καθηλώνουν μέχρι το τέλος. Δεν πολυδιαφημίστηκε αλλά είναι must.

Στην ενδεκάδα νομίζω πως θα μπουν σφήνα και τρεις ταινίες που δεν έχω δει ακόμη- "Να με φωνάζεις με το όνομά σου" ,"η πιο σκοτεινή ώρα" και το "Florida Project". Ίδωμεν κρατώντας πάντως και μικρό καλάθι. (από το τρέιλερ νομίζω πάντως πως η πολυαναμενόμενη "Μορφή του νερού" θα είναι πατάτα ολκής.)

Β. Οι μεγαλύτερες απογοητεύσεις

1. Mother
Κακές ερμηνείες,κακό σενάριο , δηθενιές από έναν καλό σκηνοθέτη που είχε δείξει πολύ καλά στοιχεία.
2.Wonder Wheel
Ο αγαπημένος Γούντυ έκανε μια άνευρη,χωρίς χιούμορ, βαρετή ταινία. Ας ελπίσω πως είναι παρένθεση γιατί παρά τα χρονάκια του μπορεί να δώσει πολλά ακόμη.
3.Raw
Μόνο η πρώτη σκηνή αξίζει. Τάχα ταινία τρόμου με σεναριακά άλματα που απαυθύνονται σε νοημοσύνη 3χρονου. Μακριά.
4.Σιωπή
Απογοήτευση κυρίως γιατί άλλο περιμενεις και άλλο βλέπεις - ειδικά από τον συγκεκριμένο σκηνοθέτη.
5.Nocturnal animals
Σεναριακά ξεκινά έξυπνα, έχει και αγωνία - μετά από λίγο παρακαλάς να τελειώσει.
6. Αόρατη κλωστή
Τη βάζω τελευταία αλλά μπορεί να πάρει άνετα το βραβείο της μεγαλύτερης πατάτας της χρονιάς - ήμουν ο πρώτος που αποχώρησε από την αίθουσα αφού άντεξα 1ωρα και ένα τέταρτο περιμένοντας να γίνει κάτι (είμαι σίγουρος πως ακολούθησαν κι άλλοι). Τι να την κάνω την ωραία ερμηνεία σε μια ταινία που δεν έχει τίποτε να πεί;

Γ.Έτσι κι έτσι

1.Blade Runner
Ευχάριστη, με ωραία εφέ αλλά μέχρι εκεί
2.Δουνκέρκη
Ουσιαστικά μια αποτύπωση ιστορικών γεγονότων, ένα καλογυρισμένο ντοκιμαντέρ και τίποτε άλλο
3.Ladybird
Δεν είναι άσχημη η ταινία,όμως έχουμε ξαναδεί έφηβες που βγαίνουν στην πραγματική ζωή με καλύτερο καλλιτεχνικό αποτέλεσμα.

Αυτά και έρχονται και οι καλύτερες σειρές...

Αριστεροδέξιος συντηρητισμός

Χρόνια τώρα η χώρα μένει στάσιμη ακολουθώντας ένα εκκρεμές που πότε γέρνει δεξιά πότε αριστερά, αλλά πάντα είναι συντηρητικό. Ελάχιστες τομές έχουμε δει που να αλλάζουν πραγματικά τη δομή διακυβέρνησης και αυτές γίνανε περισσότερο με την πίεση της χρεωκοπίας παρά επειδή κάποιος -δεξιός ή αριστερός- ήθελε να αλλάξει κάτι. Η αριστερή σημερινή κυβέρνηση μπορεί να είναι η πλέον άσχετη και ανίκανη της Μεταπολίτευσης αλλά είχε την τύχη με το μέρος της (τιμή πετρελαίου, τουρισμός λόγω της αστάθειας σε ανταγωνιστικές περιοχές, μεγάλη ρευστότητα στη μεσαία τάξη παγκοσμίως) που σε συνδυασμό με την εύνοια των δανειστών κράτησαν όρθια τη χώρα. Αυτή η τύχη δεν είναι σίγουρο πως θα μας ακολουθεί για πάντα (ήδη το μίνι κραχ στα χρηματιστήρια είναι άσχημος οιωνός) , οπότε η όποια ικανότητα διαχείρησης της κατάστασης από την επόμενη (δεξιά) κυβέρνηση να μη σταθεί ικανή να αποφευχθεί η κατάρευση. Αν ο Κ.Μητσοτάκης δεν το δει αυτό και πάει με τα νερά -όπως δυστυχώς δείχνει τελευταία- των στελεχών και ψηφοφόρων που απλά περιμένουν να αρπάξουν την κρατική κουτάλα ξανά, είναι πολύ πιθανό η χώρα να σκάσει στα χέρια του.