To κτίριο βρίσκεται στην Κάτω Κόνιτσα σε μια καταπληκτική τοποθεσία δίπλα ακριβώς στο Τζαμί και λειτουργούσε ως μουσουλμανικό σχολείο. Πριν λίγα χρόνια άρχισε να στεγάζεται εκεί μια αξιόλογη φωτογραφική έκθεση που αποτυπώνει την ιστορική πορεία της Κόνιτσας. Για διάφορους λόγους η έκθεση παρέμεινε κλειστή τον τελευταίο καιρό μέχρι που βρέθηκε τρόπος να λειτουργήσει ξανά πριν τρεις περίπου μήνες.
Πριν λίγες μέρες έκανα μια βόλτα και συνάντησα τον υπάλληλο που δουλεύει εκεί. Ο - συμπαθέστατος - κύριος μου είπε πως είναι οικονομολόγος και ανοίγει την έκθεση κάθε μέρα από Δευτέρα έως Παρασκευή από τις 9 το πρωί έως τις 2 το μεσημέρι. Σε ερώτησή μου για το πόσος κόσμος την έχει επισκεφθεί τους τρεις μήνες λειτουργίας της έμαθα πως ούτε 30 άτομα δεν επισκεφθήκαν το σημείο.
Τα εύλογα ερωτήματα που μου προέκυψαν μετά την κουβέντα:
- Σε μια τουριστική περιοχή όπου το 90% τουλάχιστον των επισκεπτών έρχεται το Σαββατοκύριακο , πόσο λογικό είναι να έχεις κλειστό ένα από τα ελάχιστα οργανωμένα επισκέψιμα σημεία της περιοχής;
- O υπάλληλος προτιμά να "δουλεύει" αυτές τις πέντε μέρες ή μία λιγότερη αρκεί να έρχεται το Σαββατοκύριακο;
- Πόσο δύσκολο είναι να εκπαιδευτεί ώστε να ξεναγεί τον κόσμο και στο Τζαμί που βρίσκεται λίγα μέτρα πιο δίπλα και μάλιστα και τους ξένους , αφού ο ίδιος είναι άριστος γνώστης της Αγγλικής;( έχει ζήσει και δουλέψει για αρκετά χρόνια στην Αμερική).
Αν η συγκεκριμένη έκθεση λειτουργούσε με όρους μιας επιχείρησης που θέλει επισκέπτες και φυσικά κέρδος, οι απαντήσεις θα ήταν προφανείς. Ο Δήμος φρόντισε μόνο να την διαφημίσει - στο καινούριο φυλλάδιο επιτέλους! - και μετά να την αφήσει στην τύχη της.
Για όλους εμάς που ζούμε από τον τουρισμό τέτοιου είδους εκθέσεις-μουσεία είναι βασικά εργαλεία για να αυξήσουμε την επισκεψιμότητα και να κάνουμε πιο ελκυστικό το τουριστικό προιόν που πουλάμε.
Για τον Δήμο όμως φαίνεται πως δεν τον απασχολεί το ουσιαστικό αποτέλεσμα -αριθμός επισκεπτών,ενημέρωσή τους με φυλλάδια,πώληση ίσως κάποιων εκδόσεων του Δήμου για έσοδα που θα έκαναν τον χώρο να αυτοχρηματοδοτείται ή να δίνουν ένα κίνητρο στον υπάλληλο να δουλέψει παραπάνω κλπ- , παρά μόνο να παρουσιάσει - σε ποιον άραγε;- ; ότι λειτουργεί το μουσείο και να απασχολήσει έναν άνθρωπο που λογικά θα νοιώθει άχρηστος για αυτό πoυ προσφέρει.
Ο αντίλογος είμαι σίγουρος πως θα έχει να κάνει με τις δυσκολίες που φέρνει ο νόμος για την απασχόληση των Δημοτικών υπαλλήλων εκτός πενθημέρου ή τα δικαιώματά τους για το ελεύθερο Σαββατοκύριακο κλπ. Κάποια στιγμή όμως πρέπει να αποφασίσουμε τι θέλουμε: Υπηρεσίες για τους υπαλλήλους που δουλεύουν σε αυτές ή για όλον τον υπόλοιπο κόσμο; Αυτή η ρημάδα η κινητικότητα που όλοι την εκθειάζουν ως αντίβαρο στις απολύσεις , θα εφαρμοσθεί μπας και δούμε κάτι να λειτουργεί σωστά; Και πόσο κακό είναι κάποιος να φέρνει αποτελέσματα για την εργασία του και να αμοίβεται ανάλογα.
Αυτό βέβαια είναι "ανάλγητο¨ και "νεοφιλελεύθερο" αλλά αν το σκεφθούμε λίγο μπορεί να είναι και ο δρόμος για να κάνει κάποιος κάτι που φαίνεται αδύνατο έως σήμερα: "καριέρα στο Δημόσιο".
