Με ρώτησε κάποιος γιατί έχω καιρό να γράψω κάτι για την Κόνιτσα που εδώ ζω εξάλλου. Να γράψω λοιπόν για να τον στενοχωρήσω.
Η μεγάλη διαφορά που βλέπω κατοικώντας στον πανέμορφο αυτό τόπο για πάνω από 40 χρόνια και σε σύγκριση με αυτό που επικρατούσε 20 χρόνια πριν, είναι η απουσία κάποιων - δεν είναι ανάγκη να λειτουργούν ως ομάδα - η οποίοι θα είναι πρότυπο για τους υπόλοιπους.
Κάποιοι που όλοι θα τους σέβονται , κάποιοι που η γνώμη τους θα μετράει και δεν θα είναι προβλέψιμη. Κάποιοι με τη δική τους σκέψη που δεν θα εξαρτάται από πολιτικές πεποιθήσεις.Κάποιοι που η προσωπική τους πορεία είναι εγγύηση για την ανιδιοτέλειά τους. Κάποιοι που θα τολμούν να κριτικάρουν τους κυβερνώντες και δεν θα περιφέρονται τριγύρω τους γλύφωντας την (πρόσκαιρη)εξουσία τους. Είτε ήταν επιστήμονες, είτε άνθρωποι της τέχνης, είτε επιχειρηματίες,είτε εκπαιδευτικοί.
Είναι λάθος να πιστεύουμε και κυρίως να επαναπαυόμαστε σε αυτή τη σκέψη ,πως υπεύθυνοι για την παρακμή (της οποίας η μικρότερη συνιστώσα είναι η οικονομική) είναι εκείνοι που πέρασαν από το Δημαρχείο όλα αυτά τα χρόνια. Ο εκάστοτε Δήμαρχος χρειάζεται να ακούει ιδέες, να δέχεται παρατηρήσεις και να πίνει τον καφέ του με εκείνους που θα ξεχωρίζουν από τον πολτό.
Δυστυχώς αυτή η ελίτ καλλιεργημένων ανθρώπων που θα εμπνεύσουν ,θα αγκαλιάσουν και θα βοηθήσουν τους υπόλοιπους να ανεβάσουν το επίπεδό τους, είναι εκείνη που λείπει από τον τόπο και δεν βλέπω να δημιουργείται στο προσεχές μέλλον.
