Παρασκευή 2 Νοεμβρίου 2018

ΟΧΙ στον πόλεμο.

Έιχα συναντήσει πριν λίγα χρόνια και μέσα στη γενική δυσαρέσκεια για τις περικοπές στις δαπάνες του κράτους λόγω των επάρατων "μνημονίων" , έναν μακρινό θείο μου που πλησίαζε τα 85 του χρόνια. Χρόνια πάλευε με τον κάμπο -καμμία σχέση με τους αγρότες του "καναπέ"- και αυτό το έβλεπες ξεκάθαρα στα χέρια και στο δέρμα του. Πήγα να του συμπαρασταθώ λέγοντάς του για την αδικία που του έκοψαν την έτσι κι αλλιώς μικρή σύνταξη του ΟΓΑ, αλλά πρόλαβε και με απόστόμωσε: " Εφτασα κοντά 85, πέρασα κατοχή, Εμφύλιο, Χούντα , πείνασα , κρύφτηκα ,έφαγα ξύλο χωρίς λόγο, και θα με πειράξουν λίγα ψωροευρώ που θα χάσω λες εσύ; Αν έχω ειρήνη μέχρι να πεθάνω δεν θέλω τίποτε άλλο".
Στην αρχή μου φάνηκε λίγο κακομοίρικη και μίζερη η γωνία που έβλεπε τα πράγματα, όμως μόλις το καλοσκέφθηκα συνηδειτοποίησα πόσο κακομαθημένες είναι οι γενιές της Μεταπολίτευσης που δεν έζησαν τίποτε απ΄όλα αυτά.
Δεν μπορούμε να καταλάβουμε πόσο σημαντικό είναι το ότι ζούμε σε μια περιοχή του κόσμου όπου δεν έχει ζήσει πόλεμο εδώ και 75 περίπου χρόνια. Γκρινιάζουμε οι νέοι για την "Ευρώπη των ανισοτήτων και το έλλειμμα Δημοκρατίας(...)" και άλλες τέτοιες μπαρούφες ενώ κανείς μας δεν άκουσε σειρήνες που σε ωθούσαν στα καταφύγια ή τον γείτονα του να ψελλίζει "πεινάω".
Αυτές οι σκέψεις πραγματικά με κάνουν πολύ αισιόδοξο. Οι ειδικοί λένε πως μέσα στα επόμενα χρόνια ο πλανήτης θα γνωρίσει μια μεγάλη οικονομική ύφεση. Ε και ,λέω εγώ. Το πολύ πολύ να χάσουμε τις αποταμιεύσεις μας, άντε να χάσουμε και τη δουλειά μας. Αρκεί να μην έχουμε πόλεμο , αρκεί να μην χυθεί αίμα και όλα ξαναφτιάχνονται. Και όσο η Ευρώπη παραμένει ενωμένη , οι πιθανότητες  στρατιωτικής σύρραξης μικραίνουν...