Τετάρτη 15 Μαρτίου 2017

Συγκρίνοντας δύο ίδιες πόλεις

Στην Κόνιτσα ζουν περίπου 3000 άτομα. Το περιβάλλον εδώ είναι ιδανικό για να ισχυριστείς πως μπορείς να περάσεις μια ζωή κοντά στη φύση, χωρίς πολύ άγχος, σε ένα ήσυχο περιβάλλον. Έχουμε απ΄όλα εξάλλου - βουνά ,ποτάμια,καθαρή ατμόσφαιρα, όχι ακραίες θερμοκρασίες, πολύ ήλιο και αρκετές βροχές και τόσα χιόνια ώστε να μην γίνονται και ενοχλητικά. Κάτι πολύ σημαντικό λείπει όμως και οι περισσότεροι ζουν καταθλιπτικά - ίσως στα όρια της μιζέριας.

Το τελευταίο μου ταξίδι ήταν στη Βόρεια Νορβηγία - 3 μέρες τις πέρασα στα νησιά Λοφότεν και την μεγαλύτερη πόλη τους το Svolvaer με πληθυσμό περίπου σαν την Κόνιτσα. Οι θερμοκρασίες εκεί ήταν μονίμως κάτω από το μηδέν -πήγα τον Ιανουάριο- , ξημέρωνε γύρω στις 10 και νύχτωνε στις 3 το μεσημέρι με ένα αμυδρό φως την "ημέρα". Οι δρόμοι παγωμένοι , ο αέρας κρύος και είτε θα χιόνιζε είτε θα έβρεχε έντονα χωρίς ουσιαστικά να μπορείς να κυκλοφορήσεις.
Η πρώτη σκέψη που κάνεις είναι πως μόνο παλαβοί θα μπορούσαν να ζουν μόνιμα εκεί. Κι όμως! Δεν υπήρχε άνθρωπος να δυσανασχετήσει με όλα αυτά - όλοι ήταν χαρούμενοι και θα τολμούσα να πω ευτυχισμένοι.

Η απάντηση διαπίστωσα πως ήταν απλή : ήταν όλοι αν όχι πλούσιοι ,τουλάχιστον ευκατάστατοι. Στο Svolvaer ο κόσμος ασχολείται με το ψάρεμα κυρίως μπακαλιάρου αλλά δεν μένει εκεί. Υπάρχει εργοστάσιο που επεξεργάζεται τα ψάρια και τα τυποποιεί για την προώθηση σε σημεία πώλησης σε όλο τον κόσμο μαζί με παράγωγά τους (μουρουνέλαιο κλπ). Επίσης στην πόλη λειτουργεί ναυπηγείο για μεγάλα πλοία που έρχονται από όλη τη χώρα για επισκευές. Τέλος ο τουρισμός εκμεταλεύεται στο έπακρο το φυσικό περιβάλλον με αποτέλεσμα να λειτουργούν μερικές μεγάλες ξενοδοχειακές μονάδες και παραπλήσιες δραστηριότητες (εταιρείες ξενάγησης,καφέ, εστιατόρια κλπ).
Το αποτέλεσμα προφανές : μεγάλο εισόδημα για όλους τους κατοίκους που τους επιτρέπει να ζουν μια άνετη ζωή με καλά αυτοκίνητα,μεγάλα σπίτια ,ταξίδια και γενικά να καλύπτουν τα μειονεκτήματα της πόλης τους με αυτό που λέμε "καταναλωτισμό".

Η σύγκριση με την πόλη μου μόνο θλίψη και αγανάκτηση μου έφερε. Φτιάξαμε μια πόλη συνταξιούχων που μαραζώνει κάθε μέρα, με νέους χωρίς όρεξη για δημιουργία, με όνειρα που περιορίζονται σε μια θεσούλα στο Δημόσιο. Σε μια πόλη που όπως μου είχε πει κάποτε ένας Ολλανδός είναι "στρωμένη με πενηνταεύρα αλλά δεν ξέρετε να τα μαζέψετε"...

Δευτέρα 6 Μαρτίου 2017

Ταξίδια

"Ο φασισμός θεραπεύεται με το διάβασμα και ο ρατσισμός με τα ταξίδια" είχε πει κάποιος Ουναμούνο και τελευταία το μότο του αυτό έγινε viral στο facebook. Η αλήθεια είναι πως και οι δύο "αρρώστιες" είναι κολλητικές (ίσως μέσω μιμιδίων που εμπνεύστηκε πριν λίγα χρόνια ο R.Dawkins) και διαδίδονται εύκολα και ακούσια τις περισσότερες φορές από τις μικρές ηλικίες εκμεταλευόμενες το οικογενειακό,φιλικό και σχολικό περιβάλλον.
Δεν νομίζω πως είμαστε η μειοψηφία εκείνοι που μεγαλώσαμε ακούγοντας πως "οι μαύροι είναι χαζοί, οι Εβραίοι είναι αδίστακτοι, οι Άγγλοι (διαιτητές κυρίως..) αδερφές, οι Γερμανοί ψυχροί και φυσικά οι Έλληνες πανέξυπνοι και αδικημένοι ". Μετά η πραγματικότητα αρχίζει σιγά σιγά να διαψεύδει όλα αυτά αλλά όντως ένας καλός τρόπος να πεισθείς είναι να γνωρίσεις από κοντά ανθρώπους, συνήθειες , καθημερινότητες.
Ένα πράγμα που μου είχε κολλήσει από μικρός ήταν πως Εβραίοι και Μουσουλμάνοι σκοτώνονται έτσι κι αλλιώς μόλις αντικρίσουν ο ένας τον άλλο. Μέχρι που πήγα στο Μαρόκο και κατάλαβα πως η -πολύ μικρότερη- εβραική κοινότητα δεν αντιμετωπίζει κανένα πρόβλημα με τη μουσουλμανική - ίσα ίσα οι οικονομικές και φιλικές συναλλαγές που είχαν μου έδωσαν την εντύπωση πως ήταν προτιμητέες και από τις δύο πλευρές. Το ίδιο κατάλαβα και στο Μαυρίκιο όπου μπλεκόταν και Χριστιανοί - εκεί μάλιστα οι κάτοικοι μου φανήκαν θρησκευτικά περισσότερο αδιάφοροι.
                                                 (μια μέρα στο Μαρακές)

Στα 44 μου έχω ταξιδέψει σε 21 χώρες (Αλβανία,Ισπανία,Ιταλία,Γερμανία,Αυστρία,Γαλλία,Βρετανία,Δανία,Βέλγιο,
Ολλανδία,Φύρομ,Ισλανδία,Νορβηγία,Ουγγαρία,ΗΠΑ,Περού,Νεπάλ,Μαυρίκιο,
Ντουμπάι,Ταυλάνδη,Μαρόκο) - μεγάλο μέρος του εισοδήματός μου κατευθύνεται στα ταξίδια και αυτό εύχομαι να συμβαίνει και στο μέλλον. Μακάρι να μπορέσω να ταξιδέψω σε όλες τις χώρες του κόσμου , πολύ φοβάμαι πως τα είτε τα χρονικά περιθώρια της πεπερασμένης ύπαρξής μου δεν θα το επιτρέψουν , ή δεν θα έχω την οικονομική δυνατότητα, ή οι συνθήκες θα συνεχίσουν να είναι απαγορευτικές σε κάποια μέρη (όσα λεφτά και να έχεις δεν μπορείς να επισκεφθείς τη Β.Κορέα ας πούμε).
                                          (πεζόδρομος στην Κοπεγχάγη)
Όλα τα μέρη κάτι είχαν να μου πουν πάντως - κάποια νομίζω πως δεν θα μου έδιναν πάλι το ερέθισμα να τα ξαναεπισκεφθώ (κυρίως τα κλασσικά Δυτικοευρωπαικά κράτη) , κάποια όμως έχω σκοπό να τα δω πάλι κυρίως λόγω της φυσικής ομορφιάς τους (Ταυλάνδη,Ισλανδία).
                                                   (παιχνίδι στα χιόνια)

Ειδικά την Ισλανδία τη βάζω ένα επίπεδο επάνω από όλες τις άλλες χώρες - πήγα εκεί μες το καταχείμωνο , με χαμηλές θερμοκρασίες, σκοτάδι και πέρασα υπέροχα με την οικογένειά μου και τους αργοκίνητους κατοίκους της! Την επόμενη φορά θα δοκιμάσω καλοκαίρι να πάω οδικώς.
Το τελευταίο ταξίδι μου ήταν στη Νορβηγία και τα νησιά Λοφότεν. Λεπτομέρειες προσεχώς..
Υ.Γ. Μόλις άκουσα έναν "αγανακτισμένο" Κρητικό αγρότη που ήρθε κατά δήλωση του στην Αθήνα μετά από 25 χρόνια και "ήταν αγνώριστη αφού ήταν γεμάτη με μαύρους,Πακιστανούς,Κινέζους". Φαντάζομαι το χωριό του στην Κρήτη θα μην μολύνθηκε αυτά τα 25 χρόνια και να μην επέτρεψε ούτε να μπει ούτε να βγει κανένας από αυτό αυτά τα 25 χρόνια για να μην γίνει κι αυτό αγνώριστο...