Βιβλία

Προχθές το βράδυ κατάλαβα μετά από πολύ καιρό την έννοια της στέρησης. Μπορεί να μην διαβάζω κάθε μέρα πριν με πάρει ο ύπνος, όμως η αίσθηση πως έχω ένα βιβλίο στη μέση μου δίνει την ασφάλεια πως ανά πάσα στιγμή μπορώ να διαβάσω λίγο παρακάτω. Όμως ο λάθος σχεδιασμός του προηγούμενου αναγνώσματος (μικρό βιβλίο που διαβάστηκε μονοκοπανιά σε ένα απόγευμα -"Σχέσεις¨του Χαριτόπουλου) με άφησε ρέστο.

Τα τελευταία χρόνια η περίοδος μέσα Σεπτεμβρίου με μέσα Απριλίου, που ακολουθεί μετά από μια έντονη -επαγγελματικά- καλοκαιρινή σεζόν, είναι η καλύτερη για διάβασμα για μένα. Μάλιστα είχα βάλει στόχο να τελειώνω ένα βιβλίο την εβδομάδα - πάνω κάτω πρέπει να τον πετυχαίνω πάντως (υπολογίστε το κόστος 4 το μήνα επί 12 μήνες =48*15 ευρώ μέσο όρο - περίπου 700 ευρώ το χρόνο-για μένα σίγουρα βγάζουν τα λεφτά τους).

Τι βιβλία είναι αυτά και πως τα επιλέγω; Μέχρι πρίν λίγο καιρό δεν υπήρχαν κριτίρια - τα μόνα που δυσκολευόμουν να διαβάσω ήταν αυτά που μου πρότεινε κάποιος άλλος ( το γιατί υποθέτω έχει να κάνει με εγωιστικές αιτίες...) - μπορούσα από ένα ιστορικό να πηδήξω σε ένα πολιτικό ή λογοτεχνικό. Το τελευταίο διάστημα αποφάσισα να βάλω λίγη τάξη στο χάος της επιλογής - π.χ. όταν ξεκινάω έναν συγγραφέα να τον εξαντλώ μέχρι να νιώσω πως δεν έχει κάτι καινούριο να μου δώσει - το έκανα πριν τις γιορτές με τον αγαπημένο Philip Roth, ο "Ζούκερμαν Δεσμώτης" ήταν το τελευταίο μετά από περίπου 15!

Το ίδιο έκανα με την Σώτη Τριανταφύλλου και τον Αντώνη Σουρούνη (που ανακάλυψα αργά με αφορμή το θάνατό του) ή τον Καλβίνο και τον εξαιρετικό Ζοσέ Σαραμάγκου-μου μένει να βρω το "περί Τυφλότητος¨ και να ξεμπερδεύω και μαυτόν).
Η τελευταία σελίδα πριν το εξώφυλλο δεν παραμένει σχεδόν ποτέ λευκή. Θα έχει τουλάχιστον μια ημερομηνία (την ημέρα που τελείωσα την ανάγνωση) και ο,τιδήποτε άλλο μπορεί να την διακόψει ενδιάμεσα - συνήθως έχω σημειωμένο κάποιο τηλέφωνο για κράτηση πελάτη στο ξενοδοχείο μου.
Πολλά έχουν υπογραμμίσεις και σημειώσεις δίπλα αφήνοντας την εντύπωση πως κάποια στιγμή θα τα ξαναδιαβάσω στα γρήγορα (μέσα μου πιστεύω όμως πως να επιστρέφεις σε ένα παλιό βιβλίο είναι το ίδιο με το να επιστρέφεις μετά από χρόνια σε μια ίδια γυναίκα- δεν θα έχει εκπλήξεις και ενδιαφέρον , οπότε...).
Τι μένει απ΄όλη αυτή τη σπατάλη χρήματος και χρόνου είναι ένα ερώτημα. Σίγουρα δεν είμαι συγκεντρωμένος όλες τις στιγμές που διαβάζω - μπορεί να είμαι ώρα στην ίδια σελίδα ή να τις περνάω τόσο γρήγορα σκεπτόμενος άλλα πράγματα - πόσο άδικο για τον δημιουργό και πόσες τύψεις για μένα μετά.

Η φωτογραφία είναι από το Tromso ,μια μικρή πόλη 70000 κατοίκων στη Νορβηγία, κοντά στον Αρκτικό κύκλο που επισκέφθηκα πρίν ένα μήνα. Είναι η δημόσια βιβλιοθήκη της πόλης - ένα κατασκεύασμα που σε ελκύει να μπεις μέσα -φυσικά και το έκανα. Τρία πατώματα και δεκάδες παρέες έπιναν τον καφέ τους και συζητούσαν πάνω από άπειρα βιβλία έχοντας μια οθόνη υπολογιστή μπροστά τους. Φοιτητές , μαθητές, ακόμη και παιδάκια νηπιαγωγίου με τους γονείς τους ξεφύλλιζαν, γελούσαν, προβληματιζόταν με αφορμή κάποιο βιβλίο!
Δεν μ΄αρέσει να κάνω συγκρίσεις σε λαούς και τις συνήθειές τους. Είμαστε όμως από την κατασκευή μας όλοι οι άνθρωποι περίεργοι να ανακαλύψουμε. Δεν είναι λοιπόν πιο φυσιολογικό να κυνηγάς τη γνώση για να ικανοποιήσεις την  περιέργειά σου από το να την αφήνεις κρυμμένη;