Μια πορεία και καθαρίσαμε

Φυσικά και δεν είμαστε ρατσιστές - ούτε στην Κόνιτσα,ούτε στην Ελλάδα. Όποιον και να ρωτήσεις αυτό θα σου πει. Αυτό λέγαν οι (γηγενείς;)  Κονιτσιώτες ακόμη κι όταν  ήρθαν με την ανταλλαγή πληθυσμών οι Μικρασιάτες κι ας τους λέγαν για χρόνια Τουρκόσπορους. Ούτε όταν κατακτούσαμε το Ευρωπαικό το 2004 και φωνάζαμε εν χορώ "δεν θα γίνεις Έλληνας ποτέ, Αλβανέ-Αλβανέ" είμασταν ρατσιστές. Ούτε φυσικά όταν λέμε πως "είναι πονηρός αφού είναι Βλάχος" ή "κιμπάρης επειδή είναι Σαλονικιός" (ανάποδος ρατσισμός αυτό).Όταν ζούσαμε μόνοι μας και ήμαστε όλοι ίδιοι δεν είχαμε κανένα πρόβλημα με κανέναν, τι κάναμε όμως όταν η ζωή μας έστελνε μες στα πόδια μας κάποιοιυς "άλλους";
 Ρατσισμός είναι  η προκατάληψη για κάποιον λόγω του χρώματός του αλλά είναι και τα χαρακτηριστικά  που δίνουμε σε ολόκληρες κοινωνικές ομάδες παίρνοντας ένα μικρό-και άρα λανθασμένο εξ ορισμού- δείγμα. Είναι εύκολο βέβαια και μας λύνει πολλά προβλήματα. Όπως και εύκολο είναι να τον αντιμετωπίσεις με πορείες αντιρατσιστικές, με καταδίκες και άλλα τέτοια ωραία που δεν μας δίνουν τίποτε άλλο από ένα ωραίο άλλοθι πως πράξαμε το καθήκον μας και ανήκουμε στον δημοκρατικό χώρο. Βάζοντας και το πονηρό δίλημμα πως αν δεν συμμετέχεις σε όλα αυτά ανήκεις στην αντίθετη πλευρά. Ως γνωστό η Αριστερά θέλει να οικειοποιείται αυτό το αντιρατσιστικό αίσθημα, μονοπωλώντας τις πορείες και τις διαδηλώσεις - κάτι που έγινε και από το ΚΚΕ στην πόλη μας (που βέβαια δεν είναι ρατσιστές ούτε με τους Αμερικάνους,ούτε με τους βιομηχάνους ) . Αλήθεια οι αντιρατσιστές κυβερνώντες σκέφτηκαν ποτέ πως τα κατάφεραν με το μεταναστευτικό στη Μόρια και θυμούνται πως έστειλαν στο αυτόφωρο δημοσιογράφους επειδή τόλμησαν να τους κάνουν κριτική στο θέμα αυτό; Η υποκρισία ποτέ δεν έλλειψε σε αυτή τη χώρα - εκείνοι που μας κουνάνε το δάκτυλο πως πρέπει  πάμε σε μια αντιρατσιστική πορεία γιατί αλλιώς κινδυνεύουμε να χαρακτηριστούμε φασίστες, ας κοιτάξουν πρώτα τον εαυτό τους στον καθρέπτη. Η νίκη ενάντια στον ρατσισμό είναι μια καθαρά προσωπική υπόθεση, είναι ένας αγώνας που πρέπει να κάνουμε συνεχώς με τον εαυτό μας, με τη φύση μας και δεν εξαργυρώνεται με μια πορεία ή μια ανακοίνωση. (ευχαριστώ τον δάσκαλο Ν.Δήμου που μου το δίδαξε αυτό).

Η Κόνιτσα σε 20 χρόνια

Όταν το 1999 επέστρεφα στην Κόνιτσα έπειτα από σπουδές και στρατιωτικές υποχρεώσεις βρήκα μια ζωντανή κωμόπολη περίπου 3000 μόνιμων κατοίκων που -παρά τη μόνιμη γκρίνια των περισσοτέρων- ευημερούσαν ακολουθώντας τους ρυθμούς μιας ολόκληρης χώρας που ζούσε σε υψηλούς-χρηματιστηριακούς- παλμούς. Ο κόσμος ζούσε κυρίως από τις Δημόσιες υπηρεσίες, το στρατό αλλά και τις κατασκευές που προέκυψαν μετά το σεισμό του 1996 οι οποίες βέβαια έφεραν στην περιοχή αρκετό κόσμο αλλοδαπών κυρίως από τη γειτονική Αλβανία (τους οποίους στραβοκοιτούσαν πολλοί....) οι οποίοι με τα χρόνια έγιναν μόνιμοι κάτοικοι. Για τουρισμό ελάχιστη κουβέντα γινόταν (εκτός φυσικά από τις μόνιμες προεκλογικές υποσχέσεις για αξιοποίηση των λουτρών Καβασίλων και Αμαράντου), λίγες μικρές οικογενειακές μονάδες σιγά σιγά εμφανιζόταν και για εστιατόρια ούτε λόγος.Το μόνο που είχαμε καταφέρει σε αυτόν τον τομέα ήταν να δώσουμε ένα στίγμα για εναλλακτικό τουρισμό κυρίως με τους αγώνες "Εύαθλος".
Αν τότε έλεγες σε κάποιον πως είκοσι χρόνια μετά , θα μέναμε οι μισοί, με δύο τράπεζες,χωρίς εφορία και ΙΚΑ ,ουσιαστικά χωρίς εμπορικά καταστήματα αλλά με 600 περίπου κλίνες σε ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα, αρκετά αξιόλογα καφέ-ζαχαροπλαστεία-εστιατόρια που δεν φτάνουν να εξυπηρετήσουν τους τουρίστες αρκετές μέρες το χρόνο, μάλλον θα έβαζε τα γέλια. Στο μυαλό του βέβαια δεν θα περνούσε ποτέ πως το μοντέλο μπορεί να αλλάξει - και ενώ η αλλαγή ξεκίνησε ήπια (με την επίδραση του Internet π.χ στα εμπορικά), ολοκληρώνεται σχεδόν βίαια με τα απόνερα της κρίσης.
Το ερώτημα που έρχεται στο μυαλό είναι αναπόφευκτο. Πως φανταζόμαστε την Κόνιτσα σε 20 χρόνια από τώρα; Θέλουμε επιστροφή στο παλιό μοντέλο όπως αναπολούν οι περισσότεροι ή πρέπει να καταλάβουμε κάποια στιγμή πως αυτό είναι αδύνατο; Οι τέσσερις υποψήφιοι Δήμαρχοι θα ήθελα να σκεφτούν την εικόνα που θέλουν για την πόλη σε 20 χρόνια και να μας εξηγήσουν τον τρόπο που θα την πετύχουν. Αν ο τρόπος που θα προτείνουν είναι να ξαναγυρίσουν οι υπηρεσίες θα έλεγα να κρατήσουμε μικρό καλάθι, αν όμως έχουν τη βούληση  να στηρίξουν τις επιχειρήσεις μας και να προσελκύσουν κι άλλες , τότε αξίζει να τους ακούσουμε και να τους ψηφίσουμε. Και επιτέλους ας έρθει κι εκείνη η ώρα που κάποιος Δήμαρχος δεν θα έχει στο προεκλογικό του πρόγραμμα τα Λουτρά γιατί αυτό δεν θα χρειάζεται πια...