Όταν το 1999 επέστρεφα στην Κόνιτσα έπειτα από σπουδές και στρατιωτικές υποχρεώσεις βρήκα μια ζωντανή κωμόπολη περίπου 3000 μόνιμων κατοίκων που -παρά τη μόνιμη γκρίνια των περισσοτέρων- ευημερούσαν ακολουθώντας τους ρυθμούς μιας ολόκληρης χώρας που ζούσε σε υψηλούς-χρηματιστηριακούς- παλμούς. Ο κόσμος ζούσε κυρίως από τις Δημόσιες υπηρεσίες, το στρατό αλλά και τις κατασκευές που προέκυψαν μετά το σεισμό του 1996 οι οποίες βέβαια έφεραν στην περιοχή αρκετό κόσμο αλλοδαπών κυρίως από τη γειτονική Αλβανία (τους οποίους στραβοκοιτούσαν πολλοί....) οι οποίοι με τα χρόνια έγιναν μόνιμοι κάτοικοι. Για τουρισμό ελάχιστη κουβέντα γινόταν (εκτός φυσικά από τις μόνιμες προεκλογικές υποσχέσεις για αξιοποίηση των λουτρών Καβασίλων και Αμαράντου), λίγες μικρές οικογενειακές μονάδες σιγά σιγά εμφανιζόταν και για εστιατόρια ούτε λόγος.Το μόνο που είχαμε καταφέρει σε αυτόν τον τομέα ήταν να δώσουμε ένα στίγμα για εναλλακτικό τουρισμό κυρίως με τους αγώνες "Εύαθλος".
Αν τότε έλεγες σε κάποιον πως είκοσι χρόνια μετά , θα μέναμε οι μισοί, με δύο τράπεζες,χωρίς εφορία και ΙΚΑ ,ουσιαστικά χωρίς εμπορικά καταστήματα αλλά με 600 περίπου κλίνες σε ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα, αρκετά αξιόλογα καφέ-ζαχαροπλαστεία-εστιατόρια που δεν φτάνουν να εξυπηρετήσουν τους τουρίστες αρκετές μέρες το χρόνο, μάλλον θα έβαζε τα γέλια. Στο μυαλό του βέβαια δεν θα περνούσε ποτέ πως το μοντέλο μπορεί να αλλάξει - και ενώ η αλλαγή ξεκίνησε ήπια (με την επίδραση του Internet π.χ στα εμπορικά), ολοκληρώνεται σχεδόν βίαια με τα απόνερα της κρίσης.
Το ερώτημα που έρχεται στο μυαλό είναι αναπόφευκτο. Πως φανταζόμαστε την Κόνιτσα σε 20 χρόνια από τώρα; Θέλουμε επιστροφή στο παλιό μοντέλο όπως αναπολούν οι περισσότεροι ή πρέπει να καταλάβουμε κάποια στιγμή πως αυτό είναι αδύνατο; Οι τέσσερις υποψήφιοι Δήμαρχοι θα ήθελα να σκεφτούν την εικόνα που θέλουν για την πόλη σε 20 χρόνια και να μας εξηγήσουν τον τρόπο που θα την πετύχουν. Αν ο τρόπος που θα προτείνουν είναι να ξαναγυρίσουν οι υπηρεσίες θα έλεγα να κρατήσουμε μικρό καλάθι, αν όμως έχουν τη βούληση να στηρίξουν τις επιχειρήσεις μας και να προσελκύσουν κι άλλες , τότε αξίζει να τους ακούσουμε και να τους ψηφίσουμε. Και επιτέλους ας έρθει κι εκείνη η ώρα που κάποιος Δήμαρχος δεν θα έχει στο προεκλογικό του πρόγραμμα τα Λουτρά γιατί αυτό δεν θα χρειάζεται πια...
Αν τότε έλεγες σε κάποιον πως είκοσι χρόνια μετά , θα μέναμε οι μισοί, με δύο τράπεζες,χωρίς εφορία και ΙΚΑ ,ουσιαστικά χωρίς εμπορικά καταστήματα αλλά με 600 περίπου κλίνες σε ξενοδοχεία και ενοικιαζόμενα, αρκετά αξιόλογα καφέ-ζαχαροπλαστεία-εστιατόρια που δεν φτάνουν να εξυπηρετήσουν τους τουρίστες αρκετές μέρες το χρόνο, μάλλον θα έβαζε τα γέλια. Στο μυαλό του βέβαια δεν θα περνούσε ποτέ πως το μοντέλο μπορεί να αλλάξει - και ενώ η αλλαγή ξεκίνησε ήπια (με την επίδραση του Internet π.χ στα εμπορικά), ολοκληρώνεται σχεδόν βίαια με τα απόνερα της κρίσης.
Το ερώτημα που έρχεται στο μυαλό είναι αναπόφευκτο. Πως φανταζόμαστε την Κόνιτσα σε 20 χρόνια από τώρα; Θέλουμε επιστροφή στο παλιό μοντέλο όπως αναπολούν οι περισσότεροι ή πρέπει να καταλάβουμε κάποια στιγμή πως αυτό είναι αδύνατο; Οι τέσσερις υποψήφιοι Δήμαρχοι θα ήθελα να σκεφτούν την εικόνα που θέλουν για την πόλη σε 20 χρόνια και να μας εξηγήσουν τον τρόπο που θα την πετύχουν. Αν ο τρόπος που θα προτείνουν είναι να ξαναγυρίσουν οι υπηρεσίες θα έλεγα να κρατήσουμε μικρό καλάθι, αν όμως έχουν τη βούληση να στηρίξουν τις επιχειρήσεις μας και να προσελκύσουν κι άλλες , τότε αξίζει να τους ακούσουμε και να τους ψηφίσουμε. Και επιτέλους ας έρθει κι εκείνη η ώρα που κάποιος Δήμαρχος δεν θα έχει στο προεκλογικό του πρόγραμμα τα Λουτρά γιατί αυτό δεν θα χρειάζεται πια...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου