Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2012

Μεγαλώνοντας απότομα



        Όσοι βρεθήκαμε στο γήπεδο της Κόνιτσας πριν τρία Σάββατα ευχόμασταν ένα πράγμα: Αυτός ο αγώνας να μην τελειώσει. Παρά το κρύο και τη βροχή που μας βρήκε απροετοίμαστους, παρά τον αέρα που έπαιρνε οτιδήποτε επιχειρούσαμε να  χρησιμοποιήσουμε σαν προστατευτικό μέσο.

         Όποιος έχει παθιαστεί με την μπάλα σε κάποια φάση της ζωής του, μπορεί να καταλάβει γιατί ένα κρύο και βροχερό Σάββατο αντί να πάρεις την οικογένειά σου και να απολαύσεις ένα ωραίο ρόφημα δίπλα σε ένα τζάκι, εσύ προτιμάς να βρεθείς με 4-5 μαντράχαλους και να ξεπαγιάσεις ψάχνοντας να βρεις γιατί πήρε παραπάνω κιλά το μπάκ ή γιατί ο κόουτς άφησε έξω τον "Τορπέντο".
        Το ποδόσφαιρο το έχω  παρατήσει τα τελευταία χρόνια για ευνόητους λόγους. Η "Πίνδος" όμως είναι άλλο πράγμα. Για 30 χρόνια είμαι κοντά της ,την παρακολουθώ είτε ήμουν μαθητής , φοιτητής, φαντάρος ,έζησα τις τρεις ανόδους στη Δ΄ και τον υποβιβασμό στο Γ΄τοπικό, έχω περιγράψει αγώνες της στο ραδιόφωνο,κάποια στιγμή προσπάθησα να την βοηθήσω και διοικητικά.

        Όμως τα συναισθήματα  που ένοιωσα στο ματς με το Χαροκόπι δεν θυμάμαι άλλη φορά να μου έχει δώσει το γήπεδο. Με ενδεκάδα "ανάγκης" όπως λέμε αποτελούμενη από παιδιά 14-16 χρονών, η ομάδα βρέθηκε να χάνει αλλά στο τέλος νίκησε με 3-1.Τα πιτσιρίκια δεν φοβήθηκαν ούτε τους έμπειρους αντίπαλους ούτε τις καιρικές συνθήκες.Μας θύμισαν πως παίζουν ποδόσφαιρο για την παρέα κάνοντας "τριγωνάκια" στη λάσπη. Δεν γκρίνιαξαν ούτε στιγμή στον διαιτητή ούτε σε αντίπαλο. Δεν δυσανασχέτησαν με την λάθος πάσα του συμπαίκτη ,ούτε με την επιλογή του προπονητή τους.Είχαν φαντασία,θάρρος και αποτελεσματικότητα που οι ενήλικες δύσκολα μπορούμε να συνδιάσουμε σε μια δύσκολη στιγμή. Στο τέλος οι αντίπαλοί τους κοιτούσαν αμήχανα,αντιλαμβανόμενοι ότι έχασαν από παιδιά που έγιναν άντρες για 1,5 ώρα.
        Ειλικρινά δεν ξέρω ποιοι είναι οι αστέρες της φετινής Σούπερ(.....)-Λίγδας.Προτείνω όμως να θυσιάσετε το υπερθέαμα που σας υπόσχεται για να θαυμάζετε κάθε Σάββατο τον Νίκο,τον Βασίλη,τον Κώστα,τον Σωτήρη,το Γιώργο και τα άλλα παιδιά και να μην σας νοιάζει στο τέλος αν κέρδισαν ή όχι.
Όλοι εμείς που φύγαμε από τα γήπεδα, ίσως θυμηθούμε πως αυτοί που μας τράβηξαν κάποτε σε αυτά ήταν ο Χατζηπαναγής, ο Σαραβάκος ,ο Καραπιάλης ή ο Γεωργακόπουλος.
       (Σήμερα η "Πίνδος" νίκησε εκτός έδρας το Πέραμα με 1-0 και είναι πλέον δεύτερη,χωρίς οικονομική στήριξη,χωρίς βοηθητικό γήπεδο,στηριζόμενη μόνο στο πάθος και το πείσμα κάποιων λίγων).


1 σχόλιο:

  1. Η ΠΙΝΔΟΣ ειναι μεγαλη υπόθεση, οχι για αυτο που λενε καποιοι, οτι μας διαφημιζει σαν Κονιτσα οταν παει και παιζει αλλου ή οτι ερχονται καποιοι στη μικρη πολη μας οταν εχει αγώνα. Ε και; Αφηνουν χρηματα δλδ αυτοι;
    Η ΠΙΝΔΟΣ ειναι μεγαλη υπόθεση, γιατι δημιουργει σφιχτες κοινωνικες σχεσεις, κυριως μεταξυ των ποδοσφαιριστών, αλλα και του κοσμου που παρακολουθει και στηριζει τα δικα μας παιδια.
    Είναι μια ομαδα που προσφερει κοινωνικη συνοχή και αλλυλεγγύη.
    ροσωπικά, νιωθω ακομη αυτο το δεσιμο με τους συμπαικτες μου , τω καιρω εκεινω ...!

    Να κάνω και μια προταση; Να μαζευτουμε και να κανουμε ενα γλέντι, όλοι όσοι έχουμε -στο παρελθον και τωρα- αγωνιστει με τη φανελα της ομαδας. Ξερετε ποσοι θα ειμαστε αν ερθουν όλοι;Παρα πολλοί!

    Αιντε ρε Χαλούλο, βγαλε μερικους Φετφατζίδιδες απ΄αυτους τους πιτσιρικάδες που κοουτσάρεις !!

    ΑπάντησηΔιαγραφή