"Φέρτε πίσω τα κλεμμένα", μας έδειχνε επί μήνες το banner στη δημοφιλέστατη πρωινή εκπομπή του Παπαδάκη αμέσως μετά το πρώτο μνημόνιο.
Όταν οι "αγανακτισμένοι" απέκλεισαν την είσοδο του Κοινοβουλίου τον Μάιο του ΄11 (απαιτώντας κρεμάλες για να μην ξεχνιόμαστε), ο σοβαρός Σ.Λυγερός τους δικαιολογούσε ως εκφραστές της λαικής οργής κατηγορώντας όποια ΜΜΕ τόλμησαν να μιλήσουν για πλήγμα της Δημοκρατίας.
Οι Ρωμανιάδες και οι Μητροπουλαίοι ήταν πρώτη μούρη στον Αυτιά από τη στιγμή που ο ΓΑΠ έκανε την πρώτη μείωση μισθών και συντάξεων ζητώντας την κεφαλή του.
Γραφικά blogs απέκτησαν τεράστια αναγνωσιμότητα προτρέποντας να "ΔΙΕΔΟΣΟΥΜΕ" απίστευτες (αλλού...) ειδήσεις για σχέδια κάποιων σκοτεινών κέντρων που μας επιβουλεύονται , πριν φυσικά "προλάβουν και εξαφανίσουν" την είδηση.
Για πέντε χρόνια τώρα η καταστροφή ερχόταν με μικρά βηματάκια κάθε φορά. Ένας λαός που είχε μάθει μόνο να ζητάει και όχι να δίνει βοηθήθηκε αφάνταστα στο να διεκδικεί από τα άδεια κρατικά ταμεία ακόμη περισσότερα, με τίμημα συνήθως μερικές μονάδες τηλεθέασης.
Όλα ήταν πάντα κανονισμένα,προμελετημένα,σχεδιασμένα για να πλήξουν τον αδικημένο Έλληνα. Έτσι σιγά σιγά στήθηκε η ωραία ιδέα της δικής μας δραχμούλας που θα μας απελευθέρωνε από την καταπίεση των κακών ξένων και θα μας χάριζε απλόχερα τον πλούτο που μας ανήκει. Το άκουγες μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο όσο δεν τα βρίσκαμε με τους δανειστές μας- από τον ταξιτζή (κατά κόρον), τον μανάβη, τον νέο άνεργο. Κάπου στη γωνιά οι ουκ ολίγοι Τράγκηδες αυτής της χώρας χαμογελούσαν διακριτικά - τον πέτυχαν τον σκοπό τους. Και να έχεις έναν Πρωθυπουργό με τόση μεγάλη επιρροή να μην τολμά να βγει παρά την ύστατη στιγμή να ειδοποιήσει αυτόν τον παραπλανημένο κοσμάκη για τις συνέπειες της αλλαγής νομίσματος.
Κάποιοι λίγοι τόσα χρόνια προσπαθήσαμε να μιλήσουμε τη γλώσσα της λογικής.Ηττηθήκαμε κατά κράτος.Χάσαμε φίλους ,ξαδέρφια,πελάτες,γίναμε δακτυλοδεικτούμενοι ειδικά εμείς που ζούμε σε μικρές κοινωνίες.Αρνούμενοι να δεχθούν πως σταθήκαμε απέναντι και στις προηγούμενες κυβερνήσεις , έπεσαν στη λούμπα του κόμματος :"ή εμείς ή αυτοί".
"Σαν δεν ντρέπεσαι" μου είπε χρόνια φιλαράκι μου επειδή τόλμησα να βάλω αφίσα στο μαγαζί μου "Ναι στην Ευρώπη", υπονοώντας πως δεν είμαι πατριώτης.
Τη στιγμή που όλος ο διεθνής Τύπος ήταν εναντίον μας, έβρισκαν ένα σκόρπιο δημοσίευμα για να μας αποδείξουν το αντίθετο. Όταν ένας ξένος γνωστός οικονομολόγος ήταν υπέρ του "ΟΧΙ" μας το σύγκριναν με τον Ρουβά που ήταν με το "ΝΑΙ" - όταν συνέβαινε το αντίθετο ήταν "ωμή παρέμβαση στα εσωτερικά μας". Όταν έκλεισαν οι τράπεζες μας το σύγκριναν με τις ουρές τα Σαββατοκύριακα στα αγγλικα ΑΤΜ , ενώ όταν οι μικροεπιχειρηματίες έβρισκαν βήμα για να πουν το πρόβλημα τους τα "καθεστωτικά ΜΜΕ μεγένθυναν το θέμα". Γνήσιοι αριστεροί έφτασαν στο σημείο να δικαιολογούν τους Καμμένους.Τα παραδείγματα ατελείωτα - απλά μας δείχνουν πως λίγο λίγο σοβαροί άνθρωποι μετατράπηκαν δυστυχώς σε κομματόσκυλα, υπηρετώντας άθελά τους το θέλημα των κυβερνώντων για ιδεολογική κυριαρχία.
Νοιώθω πως κουραστήκαμε πιά. Δεν μ΄αρέσει σήμερα να πω "σας τα λέγαμε" - αφού δεν καταφέραμε να πείσουμε η ήττα μας είναι ολοσχερής.Από δω και πέρα θέλω να κουβεντιάζω με ανθρώπους που μπορεί να ψηφίζουμε διαφορετικά αλλά μιλάνε με επιχειρήματα . Το μεγαλύτερο κέρδος της χθεσινής συμφωνίας θα είναι να απαλλαγούμε από τον διάλογο των τσιτάτων των πατεράδων μας. Όποιος θέλει να κουβεντιάζει με όρους "αποικίας χρέους" ο Μιχαλολιάκος τα είπε όπως θέλει προχθές και τον περιμένει στις αγκάλες του. Αν φτιάχνεται ακόμη με τον αριστερό επαναστατικό λόγο υπάρχουν και θα δημιουργηθούν κόμματα που τον καλύπτουν. Αν θέλετε να μιλήσουμε με αριθμούς και μεταρρυθμίσεις εδώ είμαστε εμείς όμως. Έτοιμοι να πείσουμε και να πειστούμε, ακόμη και να αλλάξουμε την ψήφο μας. Κάποιοι μάλιστα μπορεί να γυρίσουμε και στο χρήσιμο κόμμα του 3% που έλεγε κάποτε για διαχωρισμό Εκκλησίας-κράτους και για εξαφανισμό στρατιωτικών δαπανών, ακομή κι αν ο λαικιστής τωρινός αρχηγός του άκουσε τα εξ΄ αμάξης για τον τρόπο που έγινε πρωθυπουργός και κυβέρνησε ως τώρα.
(αν και η γνώμη μου παραμένει πως σε αυτό το τσίρκο δύσκολα θα βρει έστω και έναν να υποστηρίξει τις μεταρρυθμίσεις που υπέγραψε).
Όταν οι "αγανακτισμένοι" απέκλεισαν την είσοδο του Κοινοβουλίου τον Μάιο του ΄11 (απαιτώντας κρεμάλες για να μην ξεχνιόμαστε), ο σοβαρός Σ.Λυγερός τους δικαιολογούσε ως εκφραστές της λαικής οργής κατηγορώντας όποια ΜΜΕ τόλμησαν να μιλήσουν για πλήγμα της Δημοκρατίας.
Οι Ρωμανιάδες και οι Μητροπουλαίοι ήταν πρώτη μούρη στον Αυτιά από τη στιγμή που ο ΓΑΠ έκανε την πρώτη μείωση μισθών και συντάξεων ζητώντας την κεφαλή του.
Γραφικά blogs απέκτησαν τεράστια αναγνωσιμότητα προτρέποντας να "ΔΙΕΔΟΣΟΥΜΕ" απίστευτες (αλλού...) ειδήσεις για σχέδια κάποιων σκοτεινών κέντρων που μας επιβουλεύονται , πριν φυσικά "προλάβουν και εξαφανίσουν" την είδηση.
Για πέντε χρόνια τώρα η καταστροφή ερχόταν με μικρά βηματάκια κάθε φορά. Ένας λαός που είχε μάθει μόνο να ζητάει και όχι να δίνει βοηθήθηκε αφάνταστα στο να διεκδικεί από τα άδεια κρατικά ταμεία ακόμη περισσότερα, με τίμημα συνήθως μερικές μονάδες τηλεθέασης.
Όλα ήταν πάντα κανονισμένα,προμελετημένα,σχεδιασμένα για να πλήξουν τον αδικημένο Έλληνα. Έτσι σιγά σιγά στήθηκε η ωραία ιδέα της δικής μας δραχμούλας που θα μας απελευθέρωνε από την καταπίεση των κακών ξένων και θα μας χάριζε απλόχερα τον πλούτο που μας ανήκει. Το άκουγες μέρα με τη μέρα όλο και περισσότερο όσο δεν τα βρίσκαμε με τους δανειστές μας- από τον ταξιτζή (κατά κόρον), τον μανάβη, τον νέο άνεργο. Κάπου στη γωνιά οι ουκ ολίγοι Τράγκηδες αυτής της χώρας χαμογελούσαν διακριτικά - τον πέτυχαν τον σκοπό τους. Και να έχεις έναν Πρωθυπουργό με τόση μεγάλη επιρροή να μην τολμά να βγει παρά την ύστατη στιγμή να ειδοποιήσει αυτόν τον παραπλανημένο κοσμάκη για τις συνέπειες της αλλαγής νομίσματος.
Κάποιοι λίγοι τόσα χρόνια προσπαθήσαμε να μιλήσουμε τη γλώσσα της λογικής.Ηττηθήκαμε κατά κράτος.Χάσαμε φίλους ,ξαδέρφια,πελάτες,γίναμε δακτυλοδεικτούμενοι ειδικά εμείς που ζούμε σε μικρές κοινωνίες.Αρνούμενοι να δεχθούν πως σταθήκαμε απέναντι και στις προηγούμενες κυβερνήσεις , έπεσαν στη λούμπα του κόμματος :"ή εμείς ή αυτοί".
"Σαν δεν ντρέπεσαι" μου είπε χρόνια φιλαράκι μου επειδή τόλμησα να βάλω αφίσα στο μαγαζί μου "Ναι στην Ευρώπη", υπονοώντας πως δεν είμαι πατριώτης.
Τη στιγμή που όλος ο διεθνής Τύπος ήταν εναντίον μας, έβρισκαν ένα σκόρπιο δημοσίευμα για να μας αποδείξουν το αντίθετο. Όταν ένας ξένος γνωστός οικονομολόγος ήταν υπέρ του "ΟΧΙ" μας το σύγκριναν με τον Ρουβά που ήταν με το "ΝΑΙ" - όταν συνέβαινε το αντίθετο ήταν "ωμή παρέμβαση στα εσωτερικά μας". Όταν έκλεισαν οι τράπεζες μας το σύγκριναν με τις ουρές τα Σαββατοκύριακα στα αγγλικα ΑΤΜ , ενώ όταν οι μικροεπιχειρηματίες έβρισκαν βήμα για να πουν το πρόβλημα τους τα "καθεστωτικά ΜΜΕ μεγένθυναν το θέμα". Γνήσιοι αριστεροί έφτασαν στο σημείο να δικαιολογούν τους Καμμένους.Τα παραδείγματα ατελείωτα - απλά μας δείχνουν πως λίγο λίγο σοβαροί άνθρωποι μετατράπηκαν δυστυχώς σε κομματόσκυλα, υπηρετώντας άθελά τους το θέλημα των κυβερνώντων για ιδεολογική κυριαρχία.
Νοιώθω πως κουραστήκαμε πιά. Δεν μ΄αρέσει σήμερα να πω "σας τα λέγαμε" - αφού δεν καταφέραμε να πείσουμε η ήττα μας είναι ολοσχερής.Από δω και πέρα θέλω να κουβεντιάζω με ανθρώπους που μπορεί να ψηφίζουμε διαφορετικά αλλά μιλάνε με επιχειρήματα . Το μεγαλύτερο κέρδος της χθεσινής συμφωνίας θα είναι να απαλλαγούμε από τον διάλογο των τσιτάτων των πατεράδων μας. Όποιος θέλει να κουβεντιάζει με όρους "αποικίας χρέους" ο Μιχαλολιάκος τα είπε όπως θέλει προχθές και τον περιμένει στις αγκάλες του. Αν φτιάχνεται ακόμη με τον αριστερό επαναστατικό λόγο υπάρχουν και θα δημιουργηθούν κόμματα που τον καλύπτουν. Αν θέλετε να μιλήσουμε με αριθμούς και μεταρρυθμίσεις εδώ είμαστε εμείς όμως. Έτοιμοι να πείσουμε και να πειστούμε, ακόμη και να αλλάξουμε την ψήφο μας. Κάποιοι μάλιστα μπορεί να γυρίσουμε και στο χρήσιμο κόμμα του 3% που έλεγε κάποτε για διαχωρισμό Εκκλησίας-κράτους και για εξαφανισμό στρατιωτικών δαπανών, ακομή κι αν ο λαικιστής τωρινός αρχηγός του άκουσε τα εξ΄ αμάξης για τον τρόπο που έγινε πρωθυπουργός και κυβέρνησε ως τώρα.
(αν και η γνώμη μου παραμένει πως σε αυτό το τσίρκο δύσκολα θα βρει έστω και έναν να υποστηρίξει τις μεταρρυθμίσεις που υπέγραψε).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου