Η οργή που έρχεται

Κουβέντιασα πριν λίγο με μια παρέα φοιτητών που ήρθαν στην πόλη για τις εκλογές της Κυριακής. Και οι 5 ήταν θυμωμένοι με την γενικότερη κατάσταση στη χώρα - και στα πανεπιστήμια - και φυσικά αποφασισμένοι να δώσουν μια γερή γροθιά στο κατεστημένο ψηφίζοντας Σύριζα. Κρίνοντας απ΄τους γονείς τους δεν θα έλεγα πως έχουν την ίδια πολιτική αφετηρία - ο τρόπος ζωής των παιδιών όμως φαίνεται κοινός : με ακριβά κινητά , tablet , καλό ντύσιμο , μια γκαρσονιέρα , και ένα αυτοκινητάκι ο καθένας. Κοινή και η αντίληψή τους πως το καθήκον τους είναι να ψηφίσουν τη συγκεκριμένη αριστερά ως τη μοναδική προοδευτική και ριζοσπαστική λύση. Και από κει και πέρα αναλαμβάνουν άλλοι να τους βρουν δουλειές και να τους ανεβάσουν το βιοτικό επίπεδο. Παίρνοντας ως δεδομένο - αφού έχουν κάνει μερικά φθηνά ταξιδάκια στην Ευρώπη - πως στο σύντομο μέλλον θα ζουν όπως οι νέοι του Άμστερνταμ και της Κοπεγχάγης.

Το θετικό είναι πως αυτοί οι 20ρηδες έχουν καταλάβει πως ψηφίζοντας μπορούν να επιλέξουν μια  λύση που μπορεί να τους βγάλει από τα αδιέξοδα που βλέπουν μπροστά στους - πριν 20 χρόνια νομίζω πως η δική μου γενιά τις είχε γραμμένες τις εκλογές. 

Νομίζω όμως πως θεωρούν σίγουρο πως μια αλλαγή θα φέρει οπωσδήποτε πρόοδο (σίγουρα διαχρονική επικοινωνιακή επιτυχία της αριστεράς αυτή η σιγουριά) ,επειδή οι νυν κυβερνώντες επέλεξαν να συντηρήσουν τις δομές λειτουργίας της κοινωνίας που μας έφτασαν στο χείλος του γκρεμού , θυσιάζοντας στο βωμό μιας εύθραυστης "σταθερότητας" χιλιάδες οικογένειες που 

απασχολούνται κυρίως στον ιδιωτικό τομέα. 

Κάθησα και ξεκοκάλλισα τη χθεσινή "Αυγή". Διάβασα με μεγάλη προσοχή τα κείμενα υποψήφιων βουλευτών - από τον δικό μας κ.Μαντά μέχρι τον κ.Διαμαντόπουλο της Καστοριάς. Προσπαθώ να καταλάβω από που πηγάζει όλη αυτή η ελπίδα που έρχεται τη Δευτέρα. Νούμερα δεν βρήκα σχεδόν πουθενά πέραν ενός ισχυρισμού της κ.Ραχήλ Μακρή πως "τα 3,6 δις που δόθηκαν στον κ.Σάλλα φτάνουν και περισσεύουν για την αποκατάσταση μισθών και συντάξεων¨(για ένα χρόνο φαντάζομαι....). Διαβάζω για ρήξη με τη διαπλοκή των καναλαρχών, για εκδίκηση που πρέπει να πάρουν τα όνειρά μας (sic...) , για αποκατάσταση της δημοκρατίας, για δικαιοσύνη και αξιοπρέπεια και άλλα πολύ ωραία. 

Κανείς τους όμως δεν μπαίνει στον κόπο να εξηγήσει - αν γνωρίζει κιόλας- σε αυτά τα παιδιά που ζητούν την ψήφο τους, πως αυτή η χώρα θα πάρει μπροστά για να μην βρίσκουν δουλειά μόνο στα ξένα σε 2-3 χρόνια. Πως για να πάρει  το i-pad θα πρέπει να πουλήσει ο πατέρας του τρεις τόνους καλαμπόκι στο εξωτερικό. Πως αν θέλουν να καταναλώνουν δυτικά και να απολαμβάνουν τα ταξιδάκια της Ryanair με 50 ευρώ θα πρέπει να ζουν και με τους όρους της δύσης - να μάθουν να παράγουν και να εξάγουν τα προιόντα που θα είναι ανταγωνιστικά στην παγκόσμια αγορά. Αυτοί οι απλοί κανόνες κάνουν τους λαούς να προοδεύουν είτε ταιριάζει στην ιδεολογία και τις "ιδιαιτερότητές" μας είτε όχι. Αν ριζοσπαστισμός και πρόοδος είναι να συνεχίσουμε το μοντέλο της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ που αρνήθηκαν να πειράξουν το βαθύ κράτος, ενισχύοντας το κιόλας δημιουργώντας επιπλέον κρατικές εταιρίες , ευχαριστώ αλλά δεν θα πάρω τέτοια ελπίδα.

Και καλά με τα οικονομικά τα ακούμε χρόνια και πάνω κάτω ξέρουμε το μοντέλο ανάπτυξης που προνείνεται. Ψάχνω να βρω κάτι ριζοσπαστικό για το πως θα πάψουμε να είμαστε δέσμιοι ενός θεοκρατικού καθεστώτος που δεν υπάρχει πουθενά στην Ευρώπη και ακούω από τον γεμάτο αυτοπεποίθηση συνομήλικό μου για "εξορθολογισμό" των σχέσεων Εκκλησίας-κράτους, κάθομαι να τον ακούσω μήπως εξαγγείλει πως δεν θα ψωνίσουμε άλλα αεροπλανοφόρα και μου λέει ότι οι δαπάνες για το στράτευμα δεν μπορούν να μειωθούν άλλο, περιμένω να πει πως θα γκρεμίσει ολόκληρα τετράγωνα για να φτιάξει κανά παρκάκι αλλά τίποτε - μόνο χαμόγελο και σιγουριά πως όλα θα πάνε καλύτερα. Μόνο που η ιστορία έχει δείξει πως κανένας λαός δεν έχει συμβόλαιο με την αποφυγή της αποτυχίας (όπως σωστά έγραψε ο κ.Μαραντζίδης).

Αίσθησή μου είναι πως θα απογοητευθούν πολλοί και σύντομα από την "πρώτη αριστερή κυβέρνηση" - εκείνοι που περιμένουν να τους χαριστούν δάνεια,αυτοί που περιμένουν αυξήσεις στους μισθούς τους, άλλοι που περιμένουν επιστροφή ΦΠΑ, άλλοι που νομίζουν πως θα γλιτώσουν τα χρέη στα ασφαλιστικά ταμεία.

Ειλικρινά δεν με πολυενδιαφέρει για όλους αυτούς - έτσι κι αλλιώς και με αυτή την κυβέρνηση δεν υπήρχε καμμιά περίπτωση να δούνε φως. Αν ο κ.Τσίπρας απογοητεύσει και αυτός τη γενιά που σε λίγα χρόνια περιμένουμε να βγάλει τα κάστανα από τη φωτιά, μόνο και μόνο για να κάνει το κομμάτι του ως πρωθυπουργός, να είναι έτοιμος να εισπράξει πολλαπλάσια οργή από αυτή που έμαθε να διοχετεύει στα αμφιθέατρα του Πολυτεχνείου...