Ούτε τώρα;

• Τουλάχιστον το 80% των ελευθέρων επαγγελματιών στην Κόνιτσα δεν μπορεί να πληρώσει τις ασφαλιστικές του εισφορές σύμφωνα με μια πρόχειρη έρευνα που έκανα(και που επιβεβαίωσε φίλος που δουλεύει σε φαρμακείο και ξέρει καλύτερα την κατάσταση). Ξέρετε τι σημαίνει αυτό πρακτικά? Αυτοί οι άνθρωποι δεν έχουν πρόσβαση σε ιατροφαρμακευτική περίθαλψη αφού ο νόμος το απαγορεύει. Όλοι αυτοί απλά εύχονται να μην αρρωστήσουν, όλοι αυτοί είναι σε χειρότερη κατάσταση και από τους ανέργους. Και αν κάνεις μια βόλτα είναι εκείνοι που γκρινιάζουν λιγότερο. Έχουν μάθει τόσα χρόνια να μην εκπροσωπούνται πουθενά, έχουν συμβιβαστεί με την ιδέα πως είναι φυσιολογικό να στριφογυρίζεις κάθε βράδυ στον ύπνο σου από την αγωνία της επόμενης μέρας.
• Για τους πέντε υπαλλήλους της εφορίας γεμίσαμε την πλατεία και το Δημαρχείο,στείλαμε ψηφίσματα, ο Δήμαρχος πήγε στο αυτόφωρο(σχετ: http://thimiosk.blogspot.gr/2012/09/blog-post_27.html) .Για όλους εκείνους που δεν μπορούν να πάρουν ούτε τα φάρμακά τους ή η τράπεζα απειλεί να τους κατασχέσει το καθετί, δεν κουνιέται φύλλο.Ίσως επειδή  είναι διάσπαρτοι και δεν έχουν κανέναν τρόπο να ασκήσουν πίεση - δεν ανήκουν σε συντεχνίες,δεν μπορούν να απεργήσουν. Η μόνη δύναμη η ψήφος τους - διάσπαρτη και αυτή ,θύμα της παράδοσης (...) ή της (μη) ενημέρωσής τους.
• Σήμερα απλά αδιαφορούν (και) για τις Δημοτικές εκλογές. Δεν νομίζω παρά ελάχιστοι να συγκινούνται από τις συγκροτημένες ή υπό συγκρότηση παρατάξεις.
• Το παλιό εκφράζεται (και) με άλλα ονόματα αλλά τις ίδιες ιδέες ,ενώ το "νέο"  έχει την αντιμνημονιακή ρητορεία ως μοναδικό οπλοστάσιο επιχειρημάτων και δεν πείθει ότι έτσι λύνονται τα προβλήματα.
• Όμως σε αυτούς τους πολίτες ελπίδα δεν δίνουν τα ιδεολογήματα ούτε οι υποσχέσεις βγαλμένες από το παλιό πελατειακό σύστημα. Το ξέρουν πως δεν έχουν χρόνο να ασχοληθούν , το ξέρουν  μάλλον πως είναι και ανώφελο έχοντας να αντιμετωπίσουν την εκ του ασφαλούς κριτική βολεμένων -κυρίως- συνταξιούχων που αποτελούν και την κυρίως μάζα των ντόπιων ψηφοφόρων.
• Τα κλισέ όμως δυστυχώς πολλές φορές επιβεβαιώνονται : Αν δεν ασχοληθούν ούτε αυτή τη φορά, θα ασχοληθούν όλοι αυτοί που μας έφεραν ως εδώ...

Μόνο το όραμα δεν αρκεί.

• Θυμάμαι πριν αρκετά χρόνια μία από εκείνες τις περίφημες συναντήσεις μεταξύ των επαγγελματιών της Κόνιτσας και διάφορων "φορέων" όπου όλοι μαζί ψάχναμε τρόπους να λειτουργήσουμε καλύτερα τα μαγαζιά μας ώστε να ικανοποιούμε όσο το δυνατόν περισσότερους πελάτες. Είχε σχεδόν "επιβληθεί" τότε από τον Δήμο να παραμένει ένα τουλάχιστον μαγαζί ανοιχτό το μεσημέρι ώστε ο όποιος περαστικός επισκέπτης να εξυπηρετηθεί στοιχειωδώς. 
• Στην αμέσως επόμενη συνάντηση ο φίλος φούρναρης Ανδρέας φώναζε -με το δίκιο του- πως έχασε τη μεσημεριανή του ξεκούραση και δεν πούλησε ούτε μια τυρόπιτα. Σήμερα ο Ανδρέας δουλεύει και άλλο μαγαζί δίπλα στο φούρνο του απασχολώντας πέραν της οικογένειάς του άλλους έξι υπαλλήλους συνολικά. Φυσικά είναι ανόητο να πιστέψει κάποιος πως η εξέλιξη αυτή έχει να κάνει με τις αποφάσεις εκείνων των συναντήσεων πριν 10 χρόνια.
• Από τότε έπεσε πολύ νερό στο αυλάκι της τουριστικής ανάπτυξης της Κόνιτσας.Οι συναντήσεις που περιέγραψα άρχισαν να χάνουν τη δυναμική τους αλλά τα ξενοδοχεία και οι ταβέρνες αυξανόταν αντιστρόφως ανάλογα. Τότε υπήρχαν πάνω κάτω 70 κλίνες στην περιοχή ενώ σήμερα πρέπει να ξεπερνούν τις 400. Τότε τα μεσημέρια δεν έβρισκες να πιείς ούτε καφέ ενώ τούτη την δύσκολη εποχή λειτουργούν εξαιρετικά καφέ ή εστιατόρια προσφέροντας όλη την ημέρα από τοπικά γλυκά και πίτες μέχρι σπιτικό φαγητό. Για πιστοποιημένα τοπικά προιόντα ούτε λόγος τότε- σήμερα δύο επιχειρήσεις κάνουν γνωστά τα Κονιτσιώτικα γλυκά και τις μαρμελάδες ενώ τελευταία αρκετοί ασχολούνται σοβαρά και με το μέλι. Τέλος στις υπαίθριες δραστηριότητες δύο τουλάχιστον εταιρίες προσφέρουν ασφαλείς και υψηλής ποιότητας υπηρεσίες σε rafting,kayak,parapente,ιππασία κλπ.
• Σήμερα μάθαμε να γεμίζουμε την πλατεία διαμαρτυρόμενοι για το κλείσιμο μιας δημόσιας υπηρεσίας και την "περαιτέρω μείωση του πληθυσμού" ,όμως σκεφτήκαμε ποτέ πόσος κόσμος θα είχε ήδη φύγει αν δεν υπήρχαν αυτές οι επιχειρήσεις και πόσα σχολεία θα είχαν κλείσει από καιρό?
• Φυσικά μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα πολλοί έβαλαν λουκέτο αλλά αυτό είναι φυσιολογικό για κάποιον που δεν ικανοποιεί τις ανάγκες τις αγοράς και επιδιώκει το πρόσκαιρο κέρδος (χαρακτηριστικό παράδειγμα το μαγαζί της κεντρικής πλατείας). 
• Οι σύγχρονοι αρχιτέκτονες τοπίου όταν θέλουν να σχεδιάσουν ένα καινούριο πάρκο αφήνουν για ένα χρονικό διάστημα ελεύθερο τον χώρο να περπατηθεί από τον κόσμο. Μετά από λίγο καιρό έχουν χαραχθεί τα μονοπάτια από τις προτιμήσεις των περαστικών και πάνω σε αυτά στήνουν το πάρκο. Κάπως έτσι στήθηκε άθελά μας και ο τουρισμός στην Κόνιτσα. Αυθόρμητα και άναρχα. Με τους επαγγελματίες να σηκώνουν το βάρος προσπαθώντας να κερδίσουν και να αυξήσουν το μερίδιό τους στην αγορά ,βελτιώνοντας και κάνοντας ανταγωνιστικές τις επιχειρήσεις τους - έτσι όμως έκαναν γνωστό και τον τόπο. Οι διάφορες Δημοτικές αρχές όλα αυτά τα χρόνια θέλησαν να βοηθήσουν αλλά δεν μπόρεσαν.
• 20 χρόνια τώρα ακούμε μεγαλεπήβολα σχέδια για τα ιαματικά λουτρά, τις κατασκηνώσεις, τελεφερίκ και τόσα άλλα που θα μεταμόρφωναν την Κόνιτσα σε Μπάντεν-Μπάντεν. 
• Ακόμη και σε αυτά τα έργα που δημοπρατήθηκαν και ίσως μεγάλωναν την προστειθέμενη αξία της περιοχής (έργο χαράδρας Αώου π.χ.) , η αδυναμία περαίωσής τους είναι ολοφάνερη. Τόσα χρόνια τουρισμός και μόλις πριν λίγο καιρό αξιωθήκαμε να κάνουμε μια σελίδα της προκοπής στο internet. Σε ολόκληρη την επαρχία δεν λειτουργεί ένα μουσείο. Ακόμη και εκεί που ο Δήμος θα έπρεπε να είναι διαιτητής και να τηρεί τους ίδιους κανόνες παιχνιδιού για όλους τους επιχειρηματίες δεν τα κατάφερε αφού είτε επέτρεπε τις αυθαιρεσίες κατά το - πολιτικό - δοκούν , είτε ευνοούσε συγκεκριμένους με φιλοξενίες κλπ.(μόλις πριν λίγες μέρες το Δημοτικό συμβούλιο πήρε απόφαση να φιλοξενήσει ένα Σύλλογο στη μαθητική εστία με ελάχιστο τίμημα αντί να δώσει τη δυνατότητα φιλοξενίας σε κάποιους ιδιώτες).
• Όλα αυτά δεν σημαίνουν φυσικά πως δεν πρέπει να υπάρχει όραμα και σχέδια αξιοποίησης της περιοχής. Αυτό που διαπιστώνω απλά είναι πως όλοι αυτοί που τα βάζουν σαν πρώτη προτεραιότητα χρόνια τώρα στα προεκλογικά τους προγράμματα δεν βλέπω πως θα καταφέρουν να τα υλοποιήσουν τώρα. Το σαράκι της επιτυχίας και του κέρδους που δεν έχει ιδεολογικές παρωπίδες είναι-δυστυχώς για πολλούς- αυτό που λείπει από όλες τις Δημοτικές αρχές. Ίσως και για αυτό να βρίσκουν κλειστές πόρτες όταν ψάχνουν ανθρώπους της αγοράς να στελεχώσουν τα ψηφοφέλτιά τους που προτιμούν να αφιερώσουν τον λιγοστό τους χρόνο στο μαγαζάκι τους, παρά να κάνουν ασκήσεις επί χάρτου χωρίς αποτέλεσμα.

Με αφορμή το οικομουσείο

Μερικές παρατηρήσεις σχετικά με την παρουσίαση του οικομουσείου του ποταμού Αώου που έγινε αυτές τις μέρες στο Δημαρχείο της Κόνιτσας.

• H δουλειά που παρουσιάστηκε από το "Μεσογειακό Ινστιτούτο για τη Φύση και τον Άνθρωπο" φαίνεται πολύ αξιόλογη και καλό είναι να χρησιμοποιηθεί ως μόνιμο εργαλείο για την τουριστική προβολή της περιοχής.
• Η αίθουσα που πραγματοποιούνται αυτές οι εκδηλώσεις στον ισόγειο χώρο του Δημαρχείου είναι παραφωνία για τις ιδιες τις εκδηλώσεις και υπονομεύει την γενική προσπάθεια: κακός φωτισμός,βρώμικη μοκέτα,ακουστικά μέσα τεχνολογίας του ΄80. Το πρόβλημα υπήρξε εντονότατο και ενόχλησε τους πάντες όταν ο Αλβανός μεταφραστής αδυνατούσε να ακολουθήσει τη ροή του λόγου των ομιλιτών. Μήπως να σκεφτόταν ο Δήμος καλύτερα τις 150 περίπου αναθέσεις μικρών έργων που έκανε εδώ και τρία χρόνια όπου "λεφτά δεν υπάρχουν" φυσικά και να επένδυε σε μια υποδομή χρήσιμη και αξιοποιήσιμη;
• Οι Δήμαρχοι Πρεμετής και Κλεισούρας (στη φωτο ο Δήμαρχος Πρεμετής) είναι τριαντάρηδες και τόσο η ηλικία όσο και η γενικότερη παρουσία με τον προετοιμασμένο λόγο τους ήταν σε πλήρη αντίθεση με την ηλικία και τις γενικόλογες βαρετές κοινοτυπίες των ντόπιων Δημάρχων Κόνιτσας και Πωγωνίου. Δημοτικές εκλογές έρχονται και - στην Κόνιτσα τουλάχιστον- οι σίγουρες υποψηφιότητες αφορούν μαχόμενους για το αξίωμα που πλησιάζουν ή ξεπερνούν τα 60. Δεν ισχυρίζομαι πως το νεαρό της ηλικίας είναι από μόνο του προτέρημα. Εξάλλου και στο απερχόμενο Δ.Σ. συμμετείχαν πέντε τουλάχιστον νέοι ηλικιακά, που απογοήτευσαν αποδεικνύοντας σε κάθε συνεδρίαση πως υπάρχει ενδιάμεσο στάδιο μεταξύ μουγκού και ομιλούντος. Οι Αλβανοί πολίτες όμως έκαναν ένα βήμα σκεπτόμενοι ίσως πως οι τριαντάρηδες δεν μπορούν να χειροτερέψουν και πολύ τα πράγματα - γνωρίζοντας προσωπικά τον προηγούμενο Δήμαρχο Πρεμετής μπορώ να επιβεβαιώσω τη σκέψη τους. Οι δικοί μας ψηφοφόροι μήπως ψάχνουν την ευκαιρία να συλλογιστούν κάπως έτσι την επόμενή τους επιλογή αλλά δεν έχουν την δυνατότητα?

Πήραμε τα τρία (σχολεία) μας.

• Βγαίνοντας από το γραφείο της υπευθύνου για την Περιφέρεια όσον αφορά την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση όλοι ήταν ευχαριστημένοι μετά την διαβεβαίωσή της ότι για ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ κανένα δημοτικό σχολείο στην Κόνιτσα δεν πρόκειται να κλείσει. Ο Δήμαρχος επειδή "θα συνεχίσει το επίπεδο παροχής παιδείας να είναι υψηλό στην περιοχή", οι σύλλογοι γονέων επειδή "οι ιδιαίτερες συνθήκες δεν επιτρέπουν στους γονείς να μετακινούν τα παιδιά μέσα στο κρύο και τους πάγους" και ο εκπρόσωπος των δασκάλων επειδή "έχουν δικαίωμα τα παιδιά των ακριτικών περιοχών να κάνουν φροντιστηριακό μάθημα". Στην πραγματικότητα όμως ήταν ευχαριστημένοι ο πρώτος για το ότι έρχονται Δημοτικές εκλογές και άντε να πείσεις τους ψηφοφόρους πως έκλεισε για καλό ένα σχολείο, οι γονείς γιατί δεν θέλουν να ξεβολευτούν και ο τρίτος γιατί δεν χάνεται καμμία οργανική θέση συναδέλφου. Η επαναστατική ρητορική πάντα υπερισχύει σε αυτές τις περιπτώσεις έναντι των αμείλικτων αριθμών γιατί πίσω τους "πάντα κρύβονται άνθρωποι" όπως αναφέρθηκε κατά κόρον από όλες τις πλευρές στην χθεσινή συνάντηση.
• Ο γράφων προσπάθησε μόνος του να παίξει το δικηγόρο του διαβόλου: "Σε περίπτωση που η ομόφωνη συμφωνία δεν γίνει αποδεκτή από το Υπουργείο, ποια κατάσταση θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε;" ήταν το ερώτημά μου. Αυτό που πήρα για απάντηση ήταν πάνω κάτω πως " η αντίδρασή μας θα είναι δυναμική και στο τέλος θα δικαιωθούμε". Φαντάζομαι με καταλήψεις, πορείες και -φυσικά- χωρίς να γίνεται μάθημα. Θυμίζω πως η συνάντηση έγινε για να κάνουμε μια αντιπρόταση στην εντελώς αβάσιμη πρόταση να κλείσει το ένα από τα τρία Δημοτικά και να αντικατασταθεί με ένα 12θέσιο που θα στεγάζεται σε δύο κτίρια. Τρέχα γύρευε δηλαδή. Ο γραφειοκράτης που πρότεινε κάτι τέτοιο και βρίσκεται 500χλμ μακριά φαντάζομαι πως θα περιμένει κάτι αντίστοιχο αλλά εφαρμόσιμο για να γίνει ουσιαστική "διαπραγμάτευση". Ο φόβος που εξέφρασα ήταν μήπως αρνούμενοι οποιαδήποτε υποχώρηση, στο τέλος βρεθούμε προ εκπλήξεως. Εκεί η αρμόδια περιφερειακή σύμβουλος πρότεινε να γίνουν δύο πρότυπα σχολεία (8θέσια) ή ένα πρότυπο 10θέσιο και ένα 6θέσιο. Μια πρόταση που -όπως ισχυρίστηκε- δύσκολα μπορούσε κάποιος να αρνηθεί όχι μόνο για την φετινή χρονιά αλλά και για το μέλλον. Λαμπρά!! Αλλά δυστυχώς -όπως της είπα επί λέξει- δεν είμαι Δήμαρχος και εκείνος πρέπει να πάρει την απόφαση. Όπως καταλαβαίνετε η απόφαση ήταν μια από τα ίδια: "Η κοινωνία δεν είναι έτοιμη για ένα τέτοιο βήμα, χρείάζεται ωρίμανση και διάλογος κλπ,κλπ". Το ότι τα παιδιά μας θα είχαν την δυνατότητα από την πρώτη Δημοτικού να κάνουν Πληροφορική, Αγγλικά, Μουσική μάλλον έχει μικρή σημασία. Αρκεί να μην κλείσει ένα σχολείο με 44 μαθητές που θα πηγαίνουν για μάθημα 500μ παρακάτω! Υπάρχει καλύτερη απόδειξη για την υποκρισία όλων όταν ισχυρίζονται πως πρώτη τους μέριμνα είναι ο μαθητής;
• Η τοπική Αυτοδιοίκηση δεν είναι καθόλου τοπική και καθόλου Αυτοδιοίκηση όταν για θέματα που αφορούν ιδιαιτερότητες και προβλήματα αποφασίζει κάποιος απρόσωπα σε ένα Υπουργείο στην Αθήνα. Και δεν πρόκειται δυστυχώς να γίνει ούτε στο μέλλον αν δεν μπορέσει να διαχειρίζεται η κάθε Δημοτική Αρχή μόνη της τα χρήματα που έχει στον κορβανά της.
• Αυτό είναι εφικτό να γίνει όταν μέρος της φορολογίας των πολιτών εκχωρείται απ΄ευθείας στους Δήμους οι οποίοι θα μπορούν να ορίσουν και το ύψος της φορολογίας. Εκεί ο πολίτης θα νοιώσει πως ο φόρος του είναι ανταποδωτικός και δεν πέφτει σε μια μαύρη τρύπα. Εκεί ο διαχειριστής των χρημάτων θα είναι ανά πάσα στιγμή υπόλογος για το που και πως τα ξοδεύει. Εκεί ο ένας πολίτης μπορεί να ελέγχει τον άλλον για το αν κόβει αποδείξεις γιατί θα ξέρει πως από τα χρήματα αυτά θα μαζευτούν αύριο τα σκουπίδια έξω από την πόρτα του. Εκεί ο κάθε Δήμαρχος θα μπορούσε να ρωτήσει τον κόσμο αν προτιμά να μείνουν τα σχολεία όπως έχουν( ή να λειτουργήσει και τέταρτο έξω από το σπίτι τους αν θέλουν!) αλλά να τους αυξήσει το φόρο για να πληρώσουν πετρέλαια, δασκάλους κλπ ή να μειωθεί η φορολογία τους και να τα πάνε λίγο παραδίπλα. Εκεί ο εργοδότης θα είναι ο Δήμος και όχι μια Κεντρική Διοίκηση, έτσι ώστε να πληρώνει όσο θέλει και μπορεί τους υπαλλήλους του.
• Τότε θα καταλάβει και ο τελευταίος πως "δωρεάν γεύμα δεν υπάρχει" όπως είχε πει και ένας ακατανόμαστος. Και τότε μπορούμε να βγαίνουμε όλοι μαζί στους δρόμους και να φωνάζουμε πως "νόμος είναι το δίκιο του φορολογούμενου". 
• (σχετική ανάρτηση για το θέμα: http://thimiosk.blogspot.gr/2013/07/blog-post.html)

Οι κουμπάροι δείχνουν το δρόμο.

   Όταν ξέσπασε η κρίση στην Ελλάδα ο ένας μου κουμπάρος βρισκόταν ήδη στην Αμερική για το διδακτορικό του ενώ κατείχε μόνιμη θέση εκπαιδευτικού στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Όταν μετά από λίγο καιρό πληροφορήθηκε πως οι εν Ελλάδι αποδοχές του θα μειωνόταν στα 700 και κάτι ψιλά ευρώ αποφάσισε να μην επιστρέψει. Για έναν άνθρωπο σαν εκείνον με δύο μεταπτυχιακά προφανώς δεν άξιζε τον κόπο να το κάνει. Πόσο μάλλον όταν ενώ δίδασκε στη χώρα μας τον λοιδωρούσαν αρκετοί από τους  συναδέλφους του καθώς και γονείς επειδή είχε το όραμα να μάθει αγγλικά στους μαθητές του χωρίς να έχουν την ανάγκη φροντιστηρίου - προσπαθούσε δηλαδή να κάνει το αυτονόητο για το οποίο πληρωνόταν.

    Ο άλλος μου κουμπάρος είχε μια επιχείρηση η οποία είχε σταθερό τζίρο ακόμη και στα χρόνια της ύφεσης. Έγκαιρα κατάλαβε όμως πως ακόμη κι αν αυτό συνεχίσει να συμβαίνει τα επόμενα χρόνια, τα κέρδη του δεν θα ήταν τα ίδια λόγω των επιβαρύνσεων που δεν μπορούσε να αποφύγει. Αποφάσισε να πουλήσει την επιχείρησή του σε πολύ καλό τίμημα και να δοκιμάσει την τύχη του στο εξωτερικό. Μετά από ένα πέρασμα από το Βέλγιο σήμερα ζει ως ιδιωτικός υπάλληλος στη Βιέννη με πολύ καλές απολαβές.

 Μπορεί να μην ασχολήθηκαν ποτέ με το τι είναι "μηχανισμός στήριξης","μνημόνια","πολλαπλασιαστές","τοκοχρεωλύσια","θεωρία των δύο άκρων" και τόσα άλλα που μας απασχολούν καθημερινά εδώ και τρία χρόνια - ασχολήθηκαν όμως με το προσωπικό τους πρόβλημα και του έδωσαν ο καθένας την καλύτερη δυνατή λύση που εκείνοι έκριναν για τον εαυτό τους. Πήραν εκείνοι την ευθύνη και δεν περίμεναν κάποιον τρίτο να την φορτωθεί αφού εκτίμησαν την κατάσταση σύμφωνα με την δική τους κρίση.

  Βέβαια αυτές οι περιπτώσεις και αντίστοιχες άλλες που γνωρίζω έχουν να κάνουν με ανθρώπους νέους και σίγουρα όχι με εργαζόμενους που είναι δύσκολο να κάνουν μια καινούρια αρχή ενώ δούλεψαν μια ζωή είτε στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα και σήμερα ενώ πλησιάζουν στη σύνταξη είτε απολύονται είτε μειώνονται εξευτελιστικά οι απολαβές τους. Αν ήμουν στη θέση τους ειλικρινά ίσως να τους δικαιολογούσα να πετάξουν και καμμιά μολότωφ...

  Το πρόβλημα σε αυτή τη χώρα όμως δεν είναι αυτοί, αλλά οι νέοι και ο παθητικός τρόπος που αντιμετωπίζουν την κρίση. Αναρωτιέμαι με ποιον τρόπο σκέφτονται οι σημερινοί δεκαοκτάρηδες να αλλάξουν τον κόσμο - δηλώνοντας στο μηχανογραφικό σαν πρώτη προτίμηση στρατιωτικές και αστυνομικές σχολές για να παίρνουν 600 ευρώ αρκεί "να είναι σίγουρα"; Η μήπως αρνούμενοι να δουλέψουν - έστω part time- σε επιχειρήσεις επειδή δεν θέλουν να χάσουν μόρια από τις προκηρήξεις των πεντάμηνων θέσεων στους Δήμους;

  Αν είσαι σε οποιαδήποτε δουλειά και σου μειώνουν το μισθό σε σημείο που νομίζεις πως είναι μικρότερος από αυτό που αξίζεις, επανάσταση δεν είναι να κατεβαίνεις κάθε μέρα στους δρόμους με σκοπό να τον φτάσεις κάποτε στα επίπεδα που σε ικανοποιούν (αν είσαι ρεαλιστής σήμερα ξέρεις πως αυτό μπορεί να μην γίνει ποτέ-ακόμη και όταν αλλάξει πολιτικά σελίδα η χώρα)- επανάσταση είναι να τους τρίψεις την παραίτηση στα μούτρα και να δοκιμάσεις να πείσεις ότι αξίζεις σε άλλη δουλειά. Αξιοπρέπεια για τον επιστήμονα τριαντάρη που μπήκε κάποια στιγμή στο Δημόσιο δεν είναι να παίζει κρυφτούλι μήπως τον μετακινήσουν ή τον απολύσουν για να συνεχίζει να παίρνει τα 700 ευρώ το μήνα και να γεράσει μ΄αυτά, αξιοπρέπεια είναι να την κοπανήσει και να πουλάει κουλούρια που λέει ο λόγος έχοντας την ελπίδα όμως πως κάποια στιγμή θα του δωθεί η ευκαιρία να δείξει τις ικανότητές του και να έχει αντίστοιχα έσοδα από αυτές. Αυτόν θα τον γουστάρω περισσότερο από τον Δημοτικό αστυνομικό με τα τρία πτυχία που φιλάει κατουρημένες ποδιές σήμερα για να φάει τη ζωή του σε ένα τμήμα.

  Αν είσαι νέος και δεν έχεις δουλειά δέχεσαι να πας και με λίγα λεφτά να εργαστείς - πολλοί από μας το κάναμε στο παρελθόν και νοιώθαμε αδικημένοι.Με την εργασία σου όμως μπορείς να αποδείξεις ότι είσαι χρήσιμος σε μια επιχείρηση και να απαιτήσεις παραπάνω. Εννιά φορές στις δέκα ο επιχειρηματίας θα σου κάνει το χατήρι γιατί τον συμφέρει και κείνον.

   Όμως στο DNA των νέων η δημοσιολαγνεία έχει κυριαρχήσει. Σε αυτό μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν τόσο οι γονείς τους όσο και το πολιτικό σύστημα που τους έδωσε την εντύπωση πως όταν πάρεις ένα πτυχίο η κοινωνία οφείλει - με κάποιο τρόπο...- να τους αποκαταστήσει επαγγελματικά. Και αν δεν το κάνει σύντομα , ο νέος έχει το δικαίωμα να σπάσει τη τζαμαρία και το αυτοκίνητο ενός τρίτου. Αυτό θεωρείται γνήσια αγανάκτηση - για μένα είναι ο τρόπος να αποφεύγεις να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου και να μένεις στο ίδιο σπίτι με τη μαμά μέχρι τα 50 σου.

Πολλοί θα με ψέξουν επειδή τα λέω αυτά "έξω απ΄το χορό" και επειδή η επιχείρησή μου σήμερα στέκεται όρθια. Θα τους απαντήσω πως για αυτό είμαι αποκλειστικά υπεύθυνος εγώ με την τακτική μου τα τρία τελευταία χρόνια. Επέλεξα να μειώσω όσο μπορώ τα έξοδά μου και να δουλέψω προσωπικά περισσότερο κάνοντας μια επενδυτική "επίθεση" όταν το νόμισα σωστό. Μπορεί να μου βγεί μπορεί και όχι. Αν μου βγει θα κάνω τον ξενοδόχο και τα επόμενα χρόνια, αν όχι ήδη έχω αρχίσει να ψάχνω εναλλακτικές. Ο μέσος Αμερικάνος μετακομίζει 12 φορές στη ζωή του σύμφωνα με τον Economist,εγώ δεν το έχω κάνει ακόμη. "Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις, υπάρχουν όμως απλές λύσεις" που είχε πει κι ο Ρήγκαν.

Μια απλή κίνηση που αλλάζει τα πάντα

• Στην εποχή του διαδικτύου όπου ο,τιδήποτε συμβαίνει μεταδίδεται σε πραγματικό χρόνο, στην εποχή των άπειρων τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών διαύλων, η Κόνιτσα βρίσκεται αποκομμένη από την τοπική ενημέρωση λες και η τεχνολογία σταμάτησε λίγα χιλιόμετρα πριν.
• Εδώ και καμμιά εικοσαριά χρόνια ο τότε Δήμαρχος κατάφερε να στήσει (με επιδότηση από την Ευρωπαική Ένωση) ένα υποτυπώδες Δημοτικό Ραδιόφωνο. Η πρώτη εκπομπή έγινε στο χώρο όπου σήμερα στεγάζεται η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου. Εκεί ακούστηκε για πρώτη φορά το "Εδώ Κόνιτσα" από τη φωνή του Γιώργου Νάκου. Έκτοτε και για μερικά χρόνια το σήμα του Δημοτικού Ραδιοφώνου έβγαινε στον αέρα με την αποκλειστική ευθύνη καμμιά δεκαριά νεαρών που είχαν πάρει το πράσινο φως από τη Δημοτική Αρχή να βγάζουν εκπομπές χωρίς λογοκρισία (και το τήρησε προς τιμήν της...) αρκεί να μην επιβαρύνουν οικονομικά το Δήμο πέρα  κάποιων λειτουργικών εξόδων (ρεύμα-τηλέφωνο).Ένας τόσο φιλελεύθερος τρόπος λειτουργίας από τον πιο σοσιαλιστικό Δήμο που μας κυβέρνησε ποτέ, με τόσο ευεργετικά αποτελέσματα για τον πολίτη! 
• Οι νεαροί έτρεχαν από το πρωί μέχρι το βράδυ για διαφημίσεις -και τα κατάφεραν πολύ καλά,  μοιραζόντουσαν τα έσοδα και ο κόσμος άκουγε από τοπικές ειδήσεις μέχρι κλασσική μουσική. Άλλες εποχές θα μου πείτε, αλλά κανένας από τους "εργαζόμενους" στο ραδιόφωνο δεν ζήτησε να διορισθεί επειδή κάλυπτε "πάγιες και διαρκείς ανάγκες". Ο μοναδικός λόγος που σταμάτησε η εκπομπή ήταν ότι οι πιτσιρικάδες πέρασαν σε πανεπιστήμια και έφυγαν από την Κόνιτσα ενώ δεν φρόντισε κανείς να υπάρξει διάδοχη κατάσταση.
• Από τότε το Δημοτικό Ραδιόφωνο σίγησε με κάποιες εξαιρέσεις - κυρίως μεταδόσεις Δημοτικών Συμβουλίων - που όμως αποδεικνύουν πως υπάρχει δυνατότητα εκπομπής. Παρά τις προσωπικές μου παρεμβάσεις σε όλους τους Δημάρχους που διοίκησαν όλη αυτή την περίοδο, δεν φάνηκε να υπάρχει βούληση επαναλειτουργίας.
• Φτάσαμε σήμερα λοιπόν να μην ξέρουμε - εκτός αν έχουμε φυσική παρουσία στο Δημοτικό Συμβούλιο - τι γνώμη έχει (αν έχει..) ο κάθε σύμβουλος που ψηφίσαμε για να μας λύνει τα δικά μας προβλήματα. Αυτό αναπόφευκτα με την πάροδο του χρόνου δίνει την εντύπωση ότι το Δημοτικό συμβούλιο είναι μια παρέα που μπορεί να μην ελέγχεται ουσιαστικά από κανέναν για κάποια θέματα.
• Σήμερα η πρότασή μου είναι συγκεκριμένη: Ανοίξτε το Δημοτικό Ραδιόφωνο. Δεν έχει κόστος - οι εγκαταστάσεις και τα μηχανήματα υπάρχουν, υπάλληλοι μπορούν να βρεθούν (όλα μαθαίνονται και δεν είναι και τίποτε δύσκολο) από τους υπάρχοντες, εθελοντές θα υπάρξουν σίγουρα. 
• Στις ερχόμενες Δημοτικές εκλογές αυτό μπορεί να αλλάξει το εκλογικό σκηνικό.Ήδη έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον από πέντε διαφορετικές μεριές να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους στις εκλογές και αυτό είναι πολύ καλό για τη Δημοκρατία. Δεν νομίζω να υπάρχει άλλο μέσο που να μπορεί να διαδώσει τις απόψεις τους ειδικά στα απομονωμένα χωριά της Επαρχίας. Εκτός αν προτιμούμε να συνεχίσουμε να ψηφίζουμε αυτούς που θα μας κυβερνήσουν, με τα  κριτήρια που κρύβουν τις αδυναμίες τους και συμφέρουν μόνο τα κόμματα που μας βλέπουν σαν ψηφαλάκια και μόνο.
• Είμαι σίγουρος πως ο Δήμαρχος μπορεί να ξεπεράσει τα όποια εμπόδια λειτουργίας του σταθμού και αυτό θα του χρεωθεί σίγουρα στα θετικά στον αγώνα που θα κάνει για την επανεκλογή του. Η αντιπολίτευση θα μπορέσει να κάνει την κριτική της ενώ οι νέες παρατάξεις θα προσπαθήσουν να εξηγήσουν γιατί μπορούν να κάνουν τη διαφορά.
• Σε αυτές τις εκλογές ο πολίτης μπορεί να έχει τη δυνατότητα να αποφασίσει με μη καφενειακούς όρους, πιο λογικά , έχοντας στο τραπέζι πραγματικές επιλογές. Οι σκεπτόμενοι όλων των παρατάξεων μόνο κερδισμένοι μπορούν να βγουν απ΄αυτό.

Ο " Εβραίος"

-Έτσι λέγεται μια παράσταση του Τζιάννι Κλεμέντι που παίχτηκε και στα Γιάννενα πριν λίγες μέρες. Ο "Εβραίος" του έργου είναι ένας μοχθηρός γέρος που σκέφτεται μόνο το χρήμα και πατάει επί πτωμάτων για να το αποκτήσει (τουλάχιστον στο μυαλό των
πρωταγωνιστών - όποιος το είδε καταλαβαίνει).
-Πόσες φορές έχουμε ακούσει άραγε στη ζωή μας αυτό το κλισέ; Και πόσα άλλα περί παγκόσμιας κυριαρχίας , εμπλοκή σε μυστικές υπηρεσίες , πρόκληση πολέμων , έλεγχο τραπεζικού συστήματος κλπ. κλπ.
-Τέτοιες θεωρίες συνομωσίας που κάνουν θραύση έτσι κι αλλιώς στην Ελλάδα αναμασούνται συχνά και από άτομα μεγάλου κύρους που τις κάνουν πιο ισχυρές. (θυμηθείτε τις δηλώσεις του Μ. Θεοδωράκη παλιότερα π.χ.).
-Ακόμη και η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους θεωρείται σήμερα από πολλούς ένα οργανωμένο σχέδιο των Σιωνιστών αφού "εκείνη την ημέρα κανένας Εβραίος δεν πήγε για δουλειά στους πύργους" (φυσικά μια απλή ματιά στα ονόματα των νεκρών επιβεβαιώνει ακριβώς το αντίθετο).
-Στη ζωή μου προσπαθώ να μην αξιολογώ τους ανθρώπους με κριτήριο την καταγωγή τους ή τα πιστεύω τους και  να κρίνω ως άτομα τον Μάικλ, τον Σεργκέι ή τον Μπάμπη και όχι τον Αμερικάνο,τον Ρώσσο ή τον Κρητικό. Τα τελευταία χρόνια στη δουλειά μου είχα τη χαρά να γνωρίσω αρκετούς από το Ισραήλ. Φυσικά ανάμεσα σε αυτούς υπάρχουν αυτό που λέμε "παράξενοι πελάτες" αλλά σίγουρα όχι σε μεγαλύτερο ποσοστό από τους Θεσσαλονικιούς ή τους Ολλανδούς.
-Από την εμπειρία μου στη κουβέντα μαζί τους αν είναι να γενικεύσω σε κάτι θα έλεγα ότι έχουν αυτό που λέμε " υψηλή κατά κεφαλήν καλλιέργεια".
-Θυμάμαι τον υδραυλικό που ταξιδεύει χωρίς την οικογένειά του χρόνια τώρα γιατί θέλει να γνωρίσει όλο τον κόσμο.(και το παζάρι που έκανε γιατί "έτσι πρέπει" όπως είπε γελώντας).
-Θυμάμαι το ζευγάρι των αγροτών που έβλεπαν με παράπονο τον Αώο να σπαταλά φυσικά τα νερά του. Εκείνοι για να ζήσουν καλλιεργούσαν τρία είδη χρωματιστής πιπεριάς την οποία εξάγουν , δίπλα στην έρημο με ελάχιστο νερό και σχεδόν χειρουργική διαδικασία που δεν αφήνει περιθώριο λάθους.
-Πριν λίγες μέρες συζητώντας με μια οικογένεια ,  έδειξαν μεγάλη έκπληξη μαθαίνοντας πως σε αυτά τα μέρη έγιναν μάχες στην διάρκεια του Εμφυλίου.(στην πραγματικότητα δεν ηξεραν πως έγινε κάν Ελληνικός Εμφύλιος....). Ο σύζυγος γκρίνιαξε και λίγο γιατί όλοι τους κατηγορούν πως "κινούν τα νήματα" της ιστορίας αλλά η διεθνής κοινότητα τους έφτιαξε κράτος στο μοναδικό μέρος της Μ.Ανατολής που δεν έχει πετρέλαιο.
-Όσο για την εμμονή τους με την θρησκεία που λέγεται ότι έχουν ,προσωπικά δεν διαπίστωσα κάτι τέτοιο σε γενικές γραμμές - μάλλον αδιάφοροι είναι οι περισσότεροι και αυτό φαίνεται τόσο με τις επισκέψεις τους στα ορθόδοξα μοναστήρια αλλά στην κατανάλωση όλων των ειδών φαγητού.
-Τα τρία τελευταία χρόνια της κρίσης οι Έλληνες επισκέπτες μειώθηκαν δραματικά στα καταλύματά μας. Πολλά από αυτά δυστυχώς δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν στα έξοδά τους και έκλεισαν. Σίγουρα όμως θα ήταν πολύ περισσότερα αν δεν υπήρχαν αυτοί οι "Εβραίοι" που μας έδωσαν το φιλί της ζωής.
-Χωρίς συγκεκριμένη καμπάνια, χωρίς σχέδιο επωφεληθήκαμε της συνήθειας αυτών των ανθρώπων να δείχνουν εμπιστοσύνη σε όποιον τους συμπεριφέρεται καθαρά και χωρίς πονηριά. Οι αρχικοί επισκέπτες γοητεύθηκαν από τη φύση και τη φιλοξενία μας και αυτό το διέδωσαν "στόμα με στόμα" στα μέρη τους με άμεσο οικονομικό αποτέλεσμα για όλους εμάς που βλέπαμε τα μαγαζιά μας να ερημώνουν. Σήμερα το μόνο σίγουρο είναι πως η αγωνία μας για επιβίωση μας διώχνει τουλάχιστον κάποιες προκαταλήψεις. Χάρη σε αυτούς τους επισκέπτες και το αυστηρό βλέμμα τους μάθαμε να προσφέρουμε καλύτερες υπηρεσίες και σε πιο ανταγωνιστικές τιμές. Προσωπικά τους ευγνωμονώ.