Μόνο το όραμα δεν αρκεί.

• Θυμάμαι πριν αρκετά χρόνια μία από εκείνες τις περίφημες συναντήσεις μεταξύ των επαγγελματιών της Κόνιτσας και διάφορων "φορέων" όπου όλοι μαζί ψάχναμε τρόπους να λειτουργήσουμε καλύτερα τα μαγαζιά μας ώστε να ικανοποιούμε όσο το δυνατόν περισσότερους πελάτες. Είχε σχεδόν "επιβληθεί" τότε από τον Δήμο να παραμένει ένα τουλάχιστον μαγαζί ανοιχτό το μεσημέρι ώστε ο όποιος περαστικός επισκέπτης να εξυπηρετηθεί στοιχειωδώς. 
• Στην αμέσως επόμενη συνάντηση ο φίλος φούρναρης Ανδρέας φώναζε -με το δίκιο του- πως έχασε τη μεσημεριανή του ξεκούραση και δεν πούλησε ούτε μια τυρόπιτα. Σήμερα ο Ανδρέας δουλεύει και άλλο μαγαζί δίπλα στο φούρνο του απασχολώντας πέραν της οικογένειάς του άλλους έξι υπαλλήλους συνολικά. Φυσικά είναι ανόητο να πιστέψει κάποιος πως η εξέλιξη αυτή έχει να κάνει με τις αποφάσεις εκείνων των συναντήσεων πριν 10 χρόνια.
• Από τότε έπεσε πολύ νερό στο αυλάκι της τουριστικής ανάπτυξης της Κόνιτσας.Οι συναντήσεις που περιέγραψα άρχισαν να χάνουν τη δυναμική τους αλλά τα ξενοδοχεία και οι ταβέρνες αυξανόταν αντιστρόφως ανάλογα. Τότε υπήρχαν πάνω κάτω 70 κλίνες στην περιοχή ενώ σήμερα πρέπει να ξεπερνούν τις 400. Τότε τα μεσημέρια δεν έβρισκες να πιείς ούτε καφέ ενώ τούτη την δύσκολη εποχή λειτουργούν εξαιρετικά καφέ ή εστιατόρια προσφέροντας όλη την ημέρα από τοπικά γλυκά και πίτες μέχρι σπιτικό φαγητό. Για πιστοποιημένα τοπικά προιόντα ούτε λόγος τότε- σήμερα δύο επιχειρήσεις κάνουν γνωστά τα Κονιτσιώτικα γλυκά και τις μαρμελάδες ενώ τελευταία αρκετοί ασχολούνται σοβαρά και με το μέλι. Τέλος στις υπαίθριες δραστηριότητες δύο τουλάχιστον εταιρίες προσφέρουν ασφαλείς και υψηλής ποιότητας υπηρεσίες σε rafting,kayak,parapente,ιππασία κλπ.
• Σήμερα μάθαμε να γεμίζουμε την πλατεία διαμαρτυρόμενοι για το κλείσιμο μιας δημόσιας υπηρεσίας και την "περαιτέρω μείωση του πληθυσμού" ,όμως σκεφτήκαμε ποτέ πόσος κόσμος θα είχε ήδη φύγει αν δεν υπήρχαν αυτές οι επιχειρήσεις και πόσα σχολεία θα είχαν κλείσει από καιρό?
• Φυσικά μέσα σε αυτό το χρονικό διάστημα πολλοί έβαλαν λουκέτο αλλά αυτό είναι φυσιολογικό για κάποιον που δεν ικανοποιεί τις ανάγκες τις αγοράς και επιδιώκει το πρόσκαιρο κέρδος (χαρακτηριστικό παράδειγμα το μαγαζί της κεντρικής πλατείας). 
• Οι σύγχρονοι αρχιτέκτονες τοπίου όταν θέλουν να σχεδιάσουν ένα καινούριο πάρκο αφήνουν για ένα χρονικό διάστημα ελεύθερο τον χώρο να περπατηθεί από τον κόσμο. Μετά από λίγο καιρό έχουν χαραχθεί τα μονοπάτια από τις προτιμήσεις των περαστικών και πάνω σε αυτά στήνουν το πάρκο. Κάπως έτσι στήθηκε άθελά μας και ο τουρισμός στην Κόνιτσα. Αυθόρμητα και άναρχα. Με τους επαγγελματίες να σηκώνουν το βάρος προσπαθώντας να κερδίσουν και να αυξήσουν το μερίδιό τους στην αγορά ,βελτιώνοντας και κάνοντας ανταγωνιστικές τις επιχειρήσεις τους - έτσι όμως έκαναν γνωστό και τον τόπο. Οι διάφορες Δημοτικές αρχές όλα αυτά τα χρόνια θέλησαν να βοηθήσουν αλλά δεν μπόρεσαν.
• 20 χρόνια τώρα ακούμε μεγαλεπήβολα σχέδια για τα ιαματικά λουτρά, τις κατασκηνώσεις, τελεφερίκ και τόσα άλλα που θα μεταμόρφωναν την Κόνιτσα σε Μπάντεν-Μπάντεν. 
• Ακόμη και σε αυτά τα έργα που δημοπρατήθηκαν και ίσως μεγάλωναν την προστειθέμενη αξία της περιοχής (έργο χαράδρας Αώου π.χ.) , η αδυναμία περαίωσής τους είναι ολοφάνερη. Τόσα χρόνια τουρισμός και μόλις πριν λίγο καιρό αξιωθήκαμε να κάνουμε μια σελίδα της προκοπής στο internet. Σε ολόκληρη την επαρχία δεν λειτουργεί ένα μουσείο. Ακόμη και εκεί που ο Δήμος θα έπρεπε να είναι διαιτητής και να τηρεί τους ίδιους κανόνες παιχνιδιού για όλους τους επιχειρηματίες δεν τα κατάφερε αφού είτε επέτρεπε τις αυθαιρεσίες κατά το - πολιτικό - δοκούν , είτε ευνοούσε συγκεκριμένους με φιλοξενίες κλπ.(μόλις πριν λίγες μέρες το Δημοτικό συμβούλιο πήρε απόφαση να φιλοξενήσει ένα Σύλλογο στη μαθητική εστία με ελάχιστο τίμημα αντί να δώσει τη δυνατότητα φιλοξενίας σε κάποιους ιδιώτες).
• Όλα αυτά δεν σημαίνουν φυσικά πως δεν πρέπει να υπάρχει όραμα και σχέδια αξιοποίησης της περιοχής. Αυτό που διαπιστώνω απλά είναι πως όλοι αυτοί που τα βάζουν σαν πρώτη προτεραιότητα χρόνια τώρα στα προεκλογικά τους προγράμματα δεν βλέπω πως θα καταφέρουν να τα υλοποιήσουν τώρα. Το σαράκι της επιτυχίας και του κέρδους που δεν έχει ιδεολογικές παρωπίδες είναι-δυστυχώς για πολλούς- αυτό που λείπει από όλες τις Δημοτικές αρχές. Ίσως και για αυτό να βρίσκουν κλειστές πόρτες όταν ψάχνουν ανθρώπους της αγοράς να στελεχώσουν τα ψηφοφέλτιά τους που προτιμούν να αφιερώσουν τον λιγοστό τους χρόνο στο μαγαζάκι τους, παρά να κάνουν ασκήσεις επί χάρτου χωρίς αποτέλεσμα.