Τα πράγματα αλλάζουν;

Σας μεταφέρω την εικόνα λίγο καθυστερημένα αλλά την θυμήθηκα πριν λίγες μέρες που ο Πρωθυπουργός μας μετέφερε την αγωνία του για την ανεργία και την προσπάθειά του  να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Μέσα Αυγούστου και πηγαίνοντας για τη δουλειά μου , βλέπω τρεις νεαρές εργαζόμενες να προσπαθούν να καθαρίσουν από τα φύλλα ένα χαντάκι. Η εμφάνιση (γυαλί ηλίου , τακούνι , κραγιόν κλπ) δεν θα έκανε κάποιον τρίτο να ποντάρει στην επιτυχή περαίωση του εγχειρήματος. Πράγματι ένα περίπου δίωρο αργότερα περνώντας από το ίδιο σημείο , τις βρήκα λίγο παραδίπλα σε έναν ίσκιο να καπνίζουν. Σταμάτησα και πιάνοντας κουβέντα έμαθα πως δουλεύουν με πεντάμηνη σύμβαση στο Δήμο , αλλά " δεν πληρώνονται καλά " (δεν το ήξεραν από πριν άραγε πόσα θα παίρνουν;)  και για αυτό δεν αποδίδουν . Εξάλλου περίμεναν να τους βάλουν " σε γραφείο " γιατί "ξέρουν υπολογιστή". Φυσικά (...) ούτε το αυλάκι καθαρίστηκε , ούτε τα κορίτσια ικανοποιήθηκαν.
Το πρόγραμμα των "πενταμήνων" απασχόλησε περίπου εβδομήντα άτομα στο Δήμο Κόνιτσας. Κόστισε (σε Έλληνες ή Ευρωπαίους φορολογούμενους - δεν έχει σημασία για μένα) περίπου 250000 ευρώ. Αν ρωτούσατε στη διάρκειά του κάποιον υπεύθυνο στο Δήμο να σας πει που βρίσκεται και τι κάνει ο κάθε ένας, δύσκολα θα παίρνατε απάντηση για τους περισσότερους. Μετά από τρεις μήνες και αφού δεν πληρωθήκαν στην ώρα τους , οι υπάλληλοι προχώρησαν σε " επίσχεση εργασίας" και μερικοί δεν ερχόντουσαν καν από τα Γιάννενα. Τέλος αν ρωτήσετε έναν πολίτη κατά πόσο βελτιώθηκε η παροχή υπηρεσίας από το Δήμο σε αυτούς τους  πέντε μήνες , δύσκολα θα βρείτε θετικό ισοζύγιο.
Με άλλα λόγια ακόμη και σήμερα με τους 1,5 εκ ανέργους πετάμε με την πρώτη ευκαιρία λεφτά από το παράθυρο . Οι (περισσότεροι) υπάλληλοι λουφάρουν με την ανοχή των (πολιτικών) προισταμένων τους που δεν ρισκάρουν σύγκρουση μαζί τους. Το πελατειακό σύστημα που όλοι συμφωνούν πως μας έφτασε ως εδώ ζει και βασιλεύει , μόνο που πια είναι τρικομματικό. Αν δώσεις λεφτά σε Δημάρχους , υπουργούς , βουλευτές το μόνο που έχουν μάθει να κάνουν τόσα χρόνια είναι να τα ξοδεύουν για τους πελάτες τους. Μόνο που τώρα
το κάνουν στοχευμένα και σε ηλικίες που τα κόμματα τους βλέπουν σπάνια ψήφο, κλείνοντας το μάτι σε 20άρηδες που δημοσκοπικά τους κερδίζει κάποιος άλλος . Θέσεις εργασίας ξέρουν να "δημιουργούν" μόνο με τον παραπάνω τρόπο όσο και αν η επικοινωνιακή ελίτ προσπαθεί να μας πείσει πως τα πράγματα αλλάζουν. Xαθήκαν τρία ολόκληρα χρόνια και δεν πήρε χαμπάρι κανείς πως οι ελπίδες ανάκαμψης δεν θα έλθουν ταίζοντας το κουφάρι του Δημοσίου. Αν δεν το καταλάβουν ειδικά εκείνοι που βγαίνουν τώρα στην αγορά εργασίας , θα είναι και αυτοί που θα πονέσουν περισσότερο...

Καλή χρονιά!

Είτε περάσετε έτσι....

είτε αλλιώς.....

να είστε δυνατοί και αισιόδοξοι !!

Πόσο κινδυνεύουμε από ένα άγαλμα;

Είναι τετριμμένο πια να ακούγεται πως η κρίση που βιώνουμε δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και θεσμική. Σε αυτό θα συμφωνούσε όποιος βρέθηκε στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Κόνιτσας την Παρασκευή , όπου ο θεσμός αυτός αποδομήθηκε από τους ίδιους τους συμβούλους εν μία νυκτί.
Το θέμα που "άναψε τα αίματα" ήταν η εισήγηση του Δημάρχου για επανατοποθέτηση του αγάλματος της (βασίλισσας ?) Φρειδερίκης μαζί με άλλα γλυπτά σε κάποιο σημείο εντός της πόλης.
Την πρόταση του στήριξε με επιχειρήματα κυρίως για την καλλιτεχνική αξία του έργου αλλά και για την ιστορικότητα του προσώπου που απεικονίζει. Επιπλέον είχε και την ομόφωνη συγκατάθεση της Κοινωφελούς Επιχείρησης που λίγες μέρες πριν συνεδρίασε για το ίδιο θέμα. Παρά τις μετριοπαθείς τοποθετήσεις του κ.Εξάρχου και της κ.Τσούβαλη,δεν άργησαν να οξυνθούν τα πνεύματα όταν πήρε το λόγο ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ κ.Μουζάκης που μέσα σε λίγα λεπτά ανέβασε τους τόνους και υποβοηθούμενος από την τοποθέτηση του κ.Παγανιά (ο οποίος ήταν σαφώς πιο ήρεμος) και κάποιους πολίτες έδειξε έναν άλλο άνθρωπο από αυτόν που ξέρουμε όσοι παρακολουθούμε τα Δημοτικά Συμβούλια βρίζοντας (μαλάκα,φασίστες κλπ) , χτυπώντας τα έδρανα και μην επιτρέποντας σε κανέναν άλλο ουσιαστικά να μιλήσει.Μέσα στο πανηγύρι προλάβαμε να μάθουμε πως η Φρειδερίκη ήταν ναζί,δολοφόνος,πουλούσε παιδιά και είχε εραστή τον Καραμανλή.Το αποτέλεσμα ήταν να δεχθεί ο Δήμαρχος την εισήγηση της κ.Παπαμιχαήλ και να φέρει το θέμα ΣΕ (όχι ΣΤΟ) επόμενο Δημ.Συμβούλιο ,όταν "θα έχουν ωριμάσει οι συνθήκες" έτσι ώστε να "μην δημιουργηθεί ρήξη στην κοινωνία".
Συμπεράσματα.
Την Παρασκευή ουσιαστικά αλλοιώθηκε η Δημοκρατία. Το θέμα δεν μπήκε καν σε ψηφοφορία επειδή "νόμος είναι το δίκιο του Μουζάκη". Η μπαχαλοποίηση του
θεσμού έφερε και το επιθυμητό αποτέλεσμα, αφού αυτό δεν ήταν σίγουρο μέσω μιας δημοκρατικής διαδικασίας.Μήπως αυτό είναι φασισμός τελικά?
Η ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς στη Μεταπολίτευση επιβεβαιώθηκε ακόμη μια φορά (και ο Πάσχος επίσης...). Ο φόβος μήπως κάποιος σύμβουλος δεν χαρακτηρισθεί αρκετά "αριστερός" ή "προοδευτικός" (φυσικά ήταν ένα από τα "επιχειρήματα") τον κάνει να τραβάει την ουρά του απολογούμενος ουσιαστικά για την πρόταση που ο ίδιος έφερε παρά στηρίζοντάς την (αν το καλοσκεφθούμε τα σημεία που προτάθηκαν για την επανατοποθέτηση του αγάλματος μάλλον το έκρυβαν παρά το αναδείκνυαν.....)
Η Αριστερά διαλαλεί την ανεκτικότητά της στο διαφορετικό , αλλά στην πράξη φαίνεται να φοβάται μήπως το άγαλμα της Φρειδερίκης μαζέψει εδώ όλους τους φιλοβασιλικούς του πλανήτη και αυτοί ανατρέψουν το πολίτευμα.(το οποίο πάλι δεν αναγνωρίζουν.....).Δεν είναι ανθρωπίνως δυνατό να συμφωνούν όλοι με ένα σύμβολο ή έργο τέχνης. Στα Γιάννενα υπάρχει εδώ και χρόνια και μάλιστα σε περίοπτη θέση,ένα άγαλμα που απεικονίζει την Ολυμπιάδα(αυτή κι αν είναι αφμισβητούμενη προσωπικότητα)  με τον γιο της και για πολλούς είναι (καλλιτεχνικό) έκτρωμα. Για άλλους ο Μ.Αλέξανδρος ήταν σφαγέας και όχι εκπολιτιστής ενώ άλλοι (για να πάμε σε κάτι πιο ακραίο) γελάνε με τις ιστορίες περί Ιησού. Δεν είδα πολλούς από αυτούς όμως να λεηλατούν τα αντίστοιχα αγάλματα ούτε να καίνε εκκλησιές.
Όταν -και αν- έλθει ξανά το θέμα στο Δ.Σ. ο πρόεδρος και ο Δήμαρχος οφείλουν να φέρουν το θέμα σε ψηφοφορία. Προβλέπω πιο συντονισμένη "λαική αγανάκτηση" αλλά για την προστασία των θεσμών η λογική πρέπει να προσπεράσει το φόβο και τα "διλήμματα"αψηφώντας τα τεχνάσματα της οχλαγωγίας. Για να μην γίνει πραγματικά το Δ.Σ. αυτό που φώναζε αποχωρώντας ο κ. Τσαλιαμάνης...

Συνέδριο της "ΔΡΑΣΗΣ"

Τελειώνοντας το  προηγούμενο συνέδριο της "Δράσης" κάποιος άσχετος ως τότε με την πολιτική , έφευγε με ενοχές αν δεν έπαιρνε την απόφαση να ασχοληθεί με αυτήν. Η κρίση είχε αγγίξει ήδη μεγάλο μέρος του πληθυσμού αλλά ελάχιστοι είχαν προσπαθήσει ως τότε να ψάξουν τόσο για τις πραγματικές αιτίες της, όσο και τρόπους εξόδου από αυτήν. Εκεί γνωρίσαμε επιτυχημένους καινοτόμους επιχειρηματίες που θα μπορούσαν να δείξουν τον δρόμο για την περίφημη ανάπτυξη, αλλά και ανθρώπους των γραμμάτων που ψύχραιμα ανέλυσαν τις πηγές του κακού.
Με απλά λόγια , χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις, με αρκετή αντιπαράθεση, χιούμορ ,αυτοκριτική , δόθηκε το στίγμα του κόμματος που σε συνεργασία με τη "Φιλελεύθερη Συμμαχία" πήρε την προτίμηση περίπου 110000 ψηφοφόρων στις εκλογές του Μαίου. Στις επόμενες εκλογές το σχήμα συνεργάστηκε και με τη "Δημιουργία Ξανά" δείχνοντας τον δρόμο της συνεργασίας.
Στις 1 και 2 Δεκεμβρίου στον πολυχώρο "ΔΑΪΣ" η "Δράση" οργανώνει ανοιχτό συνέδριο με στόχο να συσπειρώσει τις κατακερματισμένες σε όλο σχεδόν το πολιτικό φάσμα δυνάμεις που θέλουν την Ευρωπαική πορεία της Ελλάδος αλλά βλέπουν πως αυτή δεν θα είναι εφικτή με την πολιτική που ακολουθείται.
Βάζοντας ως προυπόθεση την κοινή λογική γίνεται ανοιχτή πρόσκληση με σκοπό την ανεύρεση κάποιων βασικών θέσεων που θα βάλει κάτω από την ίδια ομπρέλα φιλελεύθερους,κεντρώους,σοσιαλδημοκράτες,οικολόγους,αριστερούς .
Η σημερινή κυβέρνηση ήδη έχει απογοητεύσει πολλούς που πιστέψανε σε μεταρρυθμίσεις και πραγματικές αλλαγές ενώ οι λύσεις που προτείνει η αντιπολίτευση φαίνονται εκτός ευρωπαικής πραγματικότητας.
Η δημιουργία ενός πόλου που θα σπάσει αυτόν τον νέου τύπου δικομματισμό φαίνεται σήμερα επιτακτική , ειδικά αν οδηγηθούμε πάλι σε εκλογές μέσα στο 2013 όπως πιστεύουν πολλοί αναλυτές ( και μάλιστα αυτές διεξαχθούν με απλή αναλογική που είναι το πάγιο αίτημα της Αριστεράς).
Τα συνέδρια της "Δράσης" έχουν κύριο γνώρισμα ότι φέρνουν αποτελέσματα. Το προηγούμενο βοήθησε να πολιτευθούν -έστω ερασιτεχνικά και αυτοδίδακτα - αρκετοί νέοι άνθρωποι. Αυτό ελπίζουμε να γεννήσει έναν σύγχρονο, ευρωπαικό, πραγματικά προοδευτικό πολιτικό φορέα που δεν θα κοιτάει ούτε αριστερά ούτε δεξιά αλλά μόνο μπροστά.

Αν επιλέγαμε αλλιώς..

Στον πολιτικό διάλογο που διεξάγεται καθημερινά είναι εξαιρετικά θολός ο ορισμός του "δημόσιου συμφέροντος".Όλοι το επικαλούνται ως έννοια αλλά ελάχιστοι δείχνουν πραγματική διάθεση να υποχωρήσουν σε κάποια θέση τους έτσι ώστε να ευνοηθούν συνολικά περισσότεροι.
Σίγουρο είναι πως τα τελευταία 2,5 χρόνια διεξάγεται  ένας πόλεμος στη χώρα μας. Και όπως όλοι οι πόλεμοι έχει και θύματα.Και μάλιστα πολλά που μάλλον έπεσαν στο βωμό μιας αόριστης "σωτηρίας της χώρας".Επίσης αποδείχθηκε πως η πολιτική τάξη κινήθηκε αυτή την περίοδο με την τακτική "βλέποντας και κάνοντας",χωρίς πλάνο και πρόταση. Τα αποτελέσματα δεν αμφισβητούνται πια: 1,5εκ. άνεργοι,συρρίκνωση του ΑΕΠ,μετανάστευση νέων και επιχειρήσεων,ελλείψεις σε φάρμακα και κυρίως ελάχιστες προσδοκίες για το μέλλον.
Μπορούσαν άραγε τα πράγματα να είναι καλύτερα? Αν δινόταν σήμερα η ευκαιρία στον μέσο Έλληνα να επιλέξει άλλου είδους αντίδραση στο πρόβλημα της χώρας από αυτή που δοκιμάσαμε,τι θα επέλεγε?
Aν μόλις η κυβέρνηση ΓΑΠ αντιλαμβανόταν την κατάσταση:
- Απέλυε άμεσα 200000 δημοσίους υπαλλήλους (κλείνοντας άχρηστους οργανισμούς, βρίσκοντας τους επίορκους ή εκείνους που δεν έχουν αντικείμενο,τους εκτός ΑΣΕΠ της πενταετίας ΝΔ)
- Προχωρούσε  σε αποκρατικοποιήσεις και πώληση κρατικής περιουσίας[θυμάστε τα 50 δις που πρότεινε η τρόικα αλλά εκείνη τη βραδιά του Φεβρουαρίου του 2011 ο ΓΑΠ ( ικανοποιώντας τον διάδοχό του, την αντιπολίτευση και φυσικά τα ΜΜΕ) βγήκε με στόμφο και είπε πως δεν πουλάμε τίποτε?]
- Έβρισκε αυτούς που εισπράτανε μαιμού συντάξεις και επιδόματα.
- Απελευθέρωνε όλα τα επαγγέλματα
- Έκοβε μισθούς όχι οριζόντια αλλά σε εκείνους που αμείβονται υπέρογκα από το Δημόσιο.
- Αξιοποιούσε την λίστα Λαγκαρντ (όχι επικοινωνιακά φυσικά) φέρνοντας έσοδα στο Δημόσιο.
- Καταργούσε τα ταμεία και τις εισφορές δίνοντας εννιαία σύνταξη και δωρεάν φάρμακα για όλους.(με αντίστοιχο περιορισμό σπατάλης)
-Καθιέρωνε σταθερό φορολογικό πλαίσιο
Τότε όλα αυτά θα έθιγαν πάνω κάτω μισό εκατομμύριο κόσμο αλλά ίσως είχαμε σήμερα :
- ένα πιο light (αναπόφευκτο πάντως) μνημόνιο με χαμηλότερο επιτόκιο και καλύτερη συνεργασία με τους δανειστές.
- οι μικρομολογιούχοι και τα ταμεία δεν θα έχαναν τα λεφτά τους.
- δεν θα υπήρχε έλλειμα αξιοπιστίας για τις ελληνικές επιχειρήσεις που εισάγουν-εξάγουν και δεν θα στέγνωνε η αγορά από ρευστό.
- δεν θα επιβαλλόταν το χαράτσι της ΔΕΗ
- δεν θα είχαμε αύξηση στα καύσιμα (μόνο αυτό θα απέτρεπε την κατάρευση του εσωτερικού τουρισμού-ρωτήστε και εμάς!).
- Δεν θα επιβαλλόταν ΦΠΑ στην εστίαση 23%
- Οι τιμές των προιόντων θα έπεφταν.
-θα είχαμε σίγουρα πολύ λιγότερους άνεργους αλλά θα υπήρχε απόθεμα για επιδόματα ανεργίας και πρόνοια.
- Oι ηλικιωμένοι θα είχαν "δίχτυ ασφαλείας" 700 ευρώ με δωρεάν φάρμακα.
- Δεν θα υπήρχε φόβος για να επενδύσει κάποιος, με κέρδος θέσεις εργασίας (και για τους ικανούς Δ.Υ που απολύθηκαν!).
- O δάσκαλος δεν θα έπαιρνε 600 ευρώ!(ήμαρτον...)
-Όσο για το "πολιτικό κόστος" πόσο πιο κάτω θα πήγαινε το ΠΑΣΟΚ?

Τώρα θα είχαμε το περιθώριο να συζητάμε πιο άνετα ,χωρίς κραυγές και ουσιαστικά για "αξιολόγηση", "αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου","εξωστρέφεια" ,"συνδικαλισμό",ακόμη και για προσλήψεις Δ.Υ όπου πραγματικά χρειάζονται. Τόσα άλλα όμως θα γίνουν βιαστικά και μπορεί να είναι και άδικα με την απειλή της μη καταβολής μιας δόσης.
Βέβαια εκτός των δύο εκδοχών υπήρχε και ο τρίτος δρόμος της καταγγελίας και της ελπίδας ότι θα μας δίνονται δανεικά ώστε εμείς να καταναλώνουμε επειδή το κόστος μιας χρεωκοπίας θα ήταν τεράστιο. Όμως αυτή η εκδοχή είχε και το μεγαλύτερο ρίσκο με κίνδυνο η κατάσταση που ζούμε σήμερα να είναι απείρως καλύτερη.
Ποιό ειναι λοιπόν το δημόσιο συμφέρον? Η εξαθλίωση τόσων πολιτών χρησιμοποιώντας συνθήματα "όχι στις απολύσεις¨,"όχι στο ξεπούλημα"(λες και αν
πουλούσαμε τον ΟΠΑΠ στα 25 ευρώ πριν 2,5 χρόνια και όχι στα 4 ευρώ που έχει σήμερα θα χάναμε),"θίγονται τα κεκτημένα μας" κλπ, έγινε για να προστατευθούν λιγότεροι ή όχι?
Αν σκεφθούμε ψυχρά και δεν αφήνουμε την ιδεολογία μας να σκέφτεται για μας, μάλλον οι περισσότεροι πρέπει να είναι μετανοιωμένοι τώρα.

Μεγαλώνοντας απότομα

        Όσοι βρεθήκαμε στο γήπεδο της Κόνιτσας πριν τρία Σάββατα ευχόμασταν ένα πράγμα: Αυτός ο αγώνας να μην τελειώσει. Παρά το κρύο και τη βροχή που μας βρήκε απροετοίμαστους, παρά τον αέρα που έπαιρνε οτιδήποτε επιχειρούσαμε να  χρησιμοποιήσουμε σαν προστατευτικό μέσο.

         Όποιος έχει παθιαστεί με την μπάλα σε κάποια φάση της ζωής του, μπορεί να καταλάβει γιατί ένα κρύο και βροχερό Σάββατο αντί να πάρεις την οικογένειά σου και να απολαύσεις ένα ωραίο ρόφημα δίπλα σε ένα τζάκι, εσύ προτιμάς να βρεθείς με 4-5 μαντράχαλους και να ξεπαγιάσεις ψάχνοντας να βρεις γιατί πήρε παραπάνω κιλά το μπάκ ή γιατί ο κόουτς άφησε έξω τον "Τορπέντο".
        Το ποδόσφαιρο το έχω  παρατήσει τα τελευταία χρόνια για ευνόητους λόγους. Η "Πίνδος" όμως είναι άλλο πράγμα. Για 30 χρόνια είμαι κοντά της ,την παρακολουθώ είτε ήμουν μαθητής , φοιτητής, φαντάρος ,έζησα τις τρεις ανόδους στη Δ΄ και τον υποβιβασμό στο Γ΄τοπικό, έχω περιγράψει αγώνες της στο ραδιόφωνο,κάποια στιγμή προσπάθησα να την βοηθήσω και διοικητικά.

        Όμως τα συναισθήματα  που ένοιωσα στο ματς με το Χαροκόπι δεν θυμάμαι άλλη φορά να μου έχει δώσει το γήπεδο. Με ενδεκάδα "ανάγκης" όπως λέμε αποτελούμενη από παιδιά 14-16 χρονών, η ομάδα βρέθηκε να χάνει αλλά στο τέλος νίκησε με 3-1.Τα πιτσιρίκια δεν φοβήθηκαν ούτε τους έμπειρους αντίπαλους ούτε τις καιρικές συνθήκες.Μας θύμισαν πως παίζουν ποδόσφαιρο για την παρέα κάνοντας "τριγωνάκια" στη λάσπη. Δεν γκρίνιαξαν ούτε στιγμή στον διαιτητή ούτε σε αντίπαλο. Δεν δυσανασχέτησαν με την λάθος πάσα του συμπαίκτη ,ούτε με την επιλογή του προπονητή τους.Είχαν φαντασία,θάρρος και αποτελεσματικότητα που οι ενήλικες δύσκολα μπορούμε να συνδιάσουμε σε μια δύσκολη στιγμή. Στο τέλος οι αντίπαλοί τους κοιτούσαν αμήχανα,αντιλαμβανόμενοι ότι έχασαν από παιδιά που έγιναν άντρες για 1,5 ώρα.
        Ειλικρινά δεν ξέρω ποιοι είναι οι αστέρες της φετινής Σούπερ(.....)-Λίγδας.Προτείνω όμως να θυσιάσετε το υπερθέαμα που σας υπόσχεται για να θαυμάζετε κάθε Σάββατο τον Νίκο,τον Βασίλη,τον Κώστα,τον Σωτήρη,το Γιώργο και τα άλλα παιδιά και να μην σας νοιάζει στο τέλος αν κέρδισαν ή όχι.
Όλοι εμείς που φύγαμε από τα γήπεδα, ίσως θυμηθούμε πως αυτοί που μας τράβηξαν κάποτε σε αυτά ήταν ο Χατζηπαναγής, ο Σαραβάκος ,ο Καραπιάλης ή ο Γεωργακόπουλος.
       (Σήμερα η "Πίνδος" νίκησε εκτός έδρας το Πέραμα με 1-0 και είναι πλέον δεύτερη,χωρίς οικονομική στήριξη,χωρίς βοηθητικό γήπεδο,στηριζόμενη μόνο στο πάθος και το πείσμα κάποιων λίγων).

Μια πραγματική μεταρρύθμιση

Πήγαινα στην τρίτη Γυμνασίου το 1988, όταν προσπάθησε να βγει στις ελληνικές κινηματογραφικές αίθουσες "Ο τελευταίος πειρασμός" του Σκορτζέζε. Θυμάμαι τους καθηγητές μου να κατηγορούν με μένος τόσο τον Καζαντζάκη όσο και τον σκηνοθέτη για το τόλμημά τους, Στα μάτια ενός παιδιού οι πράξεις των εκπροσώπων του Θεού να σκίζουν αφίσες και να αφορίζουν μπροστά στις - μόνο κρατικές τότε - κάμερες , φαινόταν φυσιολογικές και δικαιολογημένες, πόσο μάλλον αν τις επικροτούσαν και οι δάσκαλοί του.
24 χρόνια μετά οι ίδιες πάνω κάτω σκηνές εκτυλίχθηκαν για μερικές μέρες μπροστά σε ένα θέατρο με περίπου την ίδια αφορμή και το ίδιο αποτέλεσμα: να διακοπεί η παράσταση γιατί "θίγει το θρησκευτικό συναίσθημα ενός λαού"(και τι λαού...). Και το σημαντικότερο : μεγάλο μέρος της κοινής γνώμης είτε να αδιαφορεί σιωπώντας , είτε να το επιβραβεύει φανερά.
Στα 24 αυτά χρόνια πολλά άλλαξαν και σίγουρα θα υπάρχει και κάποιος καθηγητής να υπερασπιστεί την ελευθερία της έκφρασης που η Δύση κατέκτησε με αίμα. Όμως κακά τα ψέματα το ελληνικό σχολείο από το Νηπιαγωγείο κιόλας φαίνεται να έχει ακόμη ως κύριο σκοπό να διδάσκει πως είμαστε ο περιούσιος λαός - που όλοι οι άλλοι ζηλεύουν και θέλουν να κατακτήσουν- του μοναδικού Θεού του κόσμου. Αυτή η στάση παιδείας έγινε δόγμα και σε συνδυασμό με την έλλειψη καλλιέργειας της κριτικής σκέψης , έφτιαξε το μείγμα που γέννησε ακραίους πολίτες σήμερα.
Ακούμε τα τελευταία χρόνια για μεταρρυθμίσεις και διαρθρωτικές αλλαγές. Πολύ φοβάμαι πως όσες και να κάνουμε - είτε τις πιστεύουμε είτε με το ζόρι-, μπορεί να φτιάξουν μόνο προσωρινά την κατάσταση. Η πιο σημαντική αλλαγή πρέπει να γίνει στην κατεύθυνση που θα πάρει η Παιδεία μας.
Ας αποφασίσουμε σήμερα τι θέλουμε να μάθουμε στα παιδιά μας σκεπτόμενοι πρώτα το τι πολίτες έφτιαξε το προηγούμενο μοντέλο. Θα εξακολουθήσουμε να τους μπερδεύουμε λέγοντας από τη μία ότι οφείλουν την ύπαρξή τους στον Αδάμ και την 'Ευα και από την άλλη θα ψελλίζουμε τη θεωρία του Δαρβίνου ή θα τους διδάξουμε ξεκάθαρα την επιστημονική άποψη? Θα διδάσκουμε μόνο το ένδοξο παρελθόν μας ή θα παρουσιάσουμε και τις μαύρες σελίδες της ιστορίας μας που έχουμε και μεις όπως και όλοι οι λαοί? Θα παπαγαλίζουμε για να μπούμε στο Πανεπιστήμιο ή θα μάθουμε να σκεπτόμαστε και να κρίνουμε? (φίλος μου έλεγε χθες πως οι εξεταστές-καθηγητές έχουν εντολή να βαθμολογούν με κριτήριο
κατά πόσο το κείμενο του διαγωνιζόμενου είναι πιστή αντιγραφή του βιβλίου!).
Το καλό είναι πως όποιος αποφασίσει αυτή τη μεταρρύθμιση δεν χρειάζεται λεφτά για να την κάνει. Το κακό πως θα έχει ουκ ολίγους εναντίον του.
Ας ελπίσω πως μετά από 24 χρόνια θα είμαι ακόμη εδώ για να τον κρίνω.