Δοκιμάστε να πείτε σε έναν καμπούρη κάτι για την πλάτη του ή σε έναν αλλοίθωρο κάτι για τα μάτια του. Κατά πάσα πιθανότητα δεν θα αναγνωρίσουν κάποιο πρόβλημα και μάλιστα δεν θα ήταν καθόλου παράξενο να σας κατηγορήσουν κιόλας πως σκόπιμα διεστρεβλώνετε την δική τους εικόνα και ίσως να σας κόψουν και την καλημέρα.
Αλήθεια , πόση αλήθεια μπορεί να αντέξει κάποιος; Και από πότε είναι σωστό άραγε να λέμε όλη την αλήθεια σε κάποιον (αρχίζοντας από τα παιδιά μας); Φανταστείτε ένα παιδάκι που τρελαίνεται να βλέπει μπάσκετ και επιθυμεί να παίζει για να μοιάσει κάποιο ίνδαλμά του. Όμως είναι και κοντό και ατάλαντο . Αξίζει να παιδεύεται ή κάποιος πρέπει να του πει την -οφθαλμοφανή- αλήθεια μήπως και δείξει κάποιο ταλέντο σε άλλο άθλημα ? (εδώ βέβαια υπάρχει ο όχι και μικρός κίνδυνος να μην βλέπουν ούτε οι γονείς την πραγματικότητα).
Μεγαλώνοντας τα πράγματα είναι εξίσου δύσκολα. Ξέρετε κάποιον αλκοολικό να παραδέχεται το πρόβλημά του ? Κάποιον μυθομανή , κλεπτομανή ή έστω κάποιον κουτσομπόλη ?
Ας μου βρει κάποιος τον τρόπο να πει σε μια γυναίκα της παρέας πως τα -ακριβά κιόλας- εφαρμοστά ρούχα που αγόρασε δεν ταιριάζουν στο τροφαντό κορμί της. Ή σε μια πενηντάρα πως τα χρόνια πέρασαν όσες πλαστικές και να κάνει για να ανταγωνιστεί κάποια με τα μισά της χρόνια. Ή ακόμη ακόμη σε έναν φίλο σας πως τα πέταξε τα λεφτά του αγοράζοντας τα πανάκριβα Gucci γυαλιά του.
Φυσικά ως γονείς δεν δεχόμαστε παρατηρήσεις για την ανατροφή των παιδιών μας. Όλοι μπορεί να βλέπουν πως είναι ανάγωγα, κακομαθημένα ή με κακές επιδόσεις στο σχολείο εκτός από τον πατέρα και την μάνα που αρνούνται να δούνε την προφανέστατη σε όλους τους άλλους δική τους ευθύνη - ίσως επειδή αρνούνται να κοιτάξουν στο παρελθόν την δική τους οικογενειακή ιστορία.
Στον επαγγελματικό τομέα ισχύουν τα ίδια πάνω κάτω μόνο που αν δεν καταλάβεις μόνος σου τα λάθη σου ίσως και να είναι αργά. Όσο κυνικό και να ακούγεται μόνο η αγορά σου λέει την αλήθεια για το προιόν που πουλάς και σε τιμωρεί δυστυχώς αν δεν αρέσει αυτό. Ήξερα ένα φίλο φούρναρη που είχε πάει στην καλύτερη σχολή αρτοποιίας και νόμιζε πως βγάζει το καλύτερο ψωμί. Έλα όμως που από την θεωρία στην πράξη υπήρχε τέτοια απόσταση που το ψωμί του σχεδόν δεν τρωγόταν. Για εκείνον έφταιγαν πάντα οι άλλοι που τον ζήλευαν και τον σνόμπαραν κλπ κλπ. Σήμερα αλλάζει λάδια σε συνεργείο αυτοκινήτων.
Τι λένε άραγε οι ειδικοί για αυτό ? Επιλέγουμε μια επιφανειακή -από φιλική έως ερωτική ή και οικογενειακή - σχέση κρατώντας ισορροπίες ή λέμε αυτό που βλέπουμε και αισθανόμαστε με κίνδυνο να πορευτούμε μόνοι μας στη ζωή?
Αλήθεια , πόση αλήθεια μπορεί να αντέξει κάποιος; Και από πότε είναι σωστό άραγε να λέμε όλη την αλήθεια σε κάποιον (αρχίζοντας από τα παιδιά μας); Φανταστείτε ένα παιδάκι που τρελαίνεται να βλέπει μπάσκετ και επιθυμεί να παίζει για να μοιάσει κάποιο ίνδαλμά του. Όμως είναι και κοντό και ατάλαντο . Αξίζει να παιδεύεται ή κάποιος πρέπει να του πει την -οφθαλμοφανή- αλήθεια μήπως και δείξει κάποιο ταλέντο σε άλλο άθλημα ? (εδώ βέβαια υπάρχει ο όχι και μικρός κίνδυνος να μην βλέπουν ούτε οι γονείς την πραγματικότητα).
Μεγαλώνοντας τα πράγματα είναι εξίσου δύσκολα. Ξέρετε κάποιον αλκοολικό να παραδέχεται το πρόβλημά του ? Κάποιον μυθομανή , κλεπτομανή ή έστω κάποιον κουτσομπόλη ?
Ας μου βρει κάποιος τον τρόπο να πει σε μια γυναίκα της παρέας πως τα -ακριβά κιόλας- εφαρμοστά ρούχα που αγόρασε δεν ταιριάζουν στο τροφαντό κορμί της. Ή σε μια πενηντάρα πως τα χρόνια πέρασαν όσες πλαστικές και να κάνει για να ανταγωνιστεί κάποια με τα μισά της χρόνια. Ή ακόμη ακόμη σε έναν φίλο σας πως τα πέταξε τα λεφτά του αγοράζοντας τα πανάκριβα Gucci γυαλιά του.
Φυσικά ως γονείς δεν δεχόμαστε παρατηρήσεις για την ανατροφή των παιδιών μας. Όλοι μπορεί να βλέπουν πως είναι ανάγωγα, κακομαθημένα ή με κακές επιδόσεις στο σχολείο εκτός από τον πατέρα και την μάνα που αρνούνται να δούνε την προφανέστατη σε όλους τους άλλους δική τους ευθύνη - ίσως επειδή αρνούνται να κοιτάξουν στο παρελθόν την δική τους οικογενειακή ιστορία.
Στον επαγγελματικό τομέα ισχύουν τα ίδια πάνω κάτω μόνο που αν δεν καταλάβεις μόνος σου τα λάθη σου ίσως και να είναι αργά. Όσο κυνικό και να ακούγεται μόνο η αγορά σου λέει την αλήθεια για το προιόν που πουλάς και σε τιμωρεί δυστυχώς αν δεν αρέσει αυτό. Ήξερα ένα φίλο φούρναρη που είχε πάει στην καλύτερη σχολή αρτοποιίας και νόμιζε πως βγάζει το καλύτερο ψωμί. Έλα όμως που από την θεωρία στην πράξη υπήρχε τέτοια απόσταση που το ψωμί του σχεδόν δεν τρωγόταν. Για εκείνον έφταιγαν πάντα οι άλλοι που τον ζήλευαν και τον σνόμπαραν κλπ κλπ. Σήμερα αλλάζει λάδια σε συνεργείο αυτοκινήτων.
Τι λένε άραγε οι ειδικοί για αυτό ? Επιλέγουμε μια επιφανειακή -από φιλική έως ερωτική ή και οικογενειακή - σχέση κρατώντας ισορροπίες ή λέμε αυτό που βλέπουμε και αισθανόμαστε με κίνδυνο να πορευτούμε μόνοι μας στη ζωή?
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου