Το καθήκον μου την Κυριακή

Ένας από τους λόγους που δεν ταξιδεύω Σαββατοκύριακα  όταν πάω στο εξωτερικό είναι για να μπορέσω να καταλάβω πως ζουν "εκεί έξω" στην καθημερινότητά τους.
Σε ένα από αυτά τα ταξίδια επισκέφτηκα το Μαρόκκο.

Περπάτησα ανάμεσα στον κόσμο , είδα τις συνήθειές του. Τεράστιες αγορές με φθηνά τοπικά προιόντα και τους ανθρώπους να προσπαθούν να τα πουλήσουν στους τουρίστες . Πλανόδιοι να κάνουν κόλπα με φίδια για να τσιμπήσουν κανά δολάριο. "Ξεναγοί" της σειράς σε πλησίαζαν για να σου πλασάρουν το μαγαζί του φίλου τους . Ανά πάσα στιγμή κινδύνευες από αυτοκίνητα και μηχανάκια που διέσχιζαν τις πλατείες.

"We are poor but decent" μου είπε ένας από αυτούς αλλά τα γεγονότα άλλα μου έδειχναν για το δεύτερο σκέλος. Στα στενά η βρώμα των αποχετεύσεων σε έπνιγε μια που επέλεξα να μείνω σε συνοικία μη "τουριστική",ενώ το φαγητό νόστιμο μεν και φθηνό αλλά κανείς δεν μπορούσε να εγγυηθεί την υγιεινή του.  Το αβίαστο συμπέρασμα ήταν πως η γραφικότητα δεν μπορούσε να γίνει ανεκτή για πάνω από μερικές μέρες αν θες να είσαι εντάξει με τον εαυτό σου.
Σε ένα άλλο ταξίδι είχα επιλέξει την Κοπεγχάγη.

Ήταν σαφώς μια πιο δροσερή επιλογή από την προηγούμενη μια και την επισκέφτηκα χειμώνα. Έμεινα μόλις τρεις μέρες αλλά κατάλαβα πολλά. Οι "ξενέρωτοι" Σκανδιναβοί κυκλοφορούσαν σχεδόν παντού με ποδήλατα , ενώ τα βράδια μετά τη δουλειά ,τα ακριβά εστιατόριά τους γέμιζαν με πολίτες κάθε ηλικίας. Στους δρόμους ανάμεσα στα γέλια της νεολαίας , διέκρινες πάντα και δυο διακριτικούς δημοτικούς υπάλληλους να ρίχνουν αλάτι μήπως και γλιστρήσει κανείς.

Ένα πρωινό επισκέφτηκα το Δημαρχείο της Κοπεγχάγης ,ένα υπέροχο τριώροφο κτίριο όπου γινόταν και ο γάμος που βλέπετε. Το γύρισα ολόκληρο για πολύ ώρα και μου έκανε εντύπωση ότι δεν δούλευαν πάνω από 10 άτομα και αυτά μπροστά σε ένα υπολογιστή χωρίς να φωνάζει ο ένας στον άλλο γιατί "χάθηκε η στρογγυλή" ή γιατί ο φάκελος δεν είναι στη θέση του.(πικρή σύγκριση με το Δημαρχείο της πόλης μου των 3000 κατοίκων και των 40 υπαλλήλων).
Η αλήθεια είναι πως τα οικονομικά δεν τα κατέχω καλά αλλά ξέρω πως σίγουρα η Δανία έχει εκείνα τα ΑΑΑ και το Μαρόκκο μάλλον είναι στην κατηγορία junk.
Όσοι σας λένε πως το να είσαι μόνιμα στην δεύτερη κατάσταση σε κάνει περήφανο και "ανεξάρτητο" από τις αγορές , μάλλον δεν βγήκαν έξω από την πόρτα του σπιτιού τους ή σας δουλεύουν ψιλό γαζί.
Την Κυριακή δεν θα ρισκάρω για να δικαιολογήσω την αριστεροσύνη μου. Δεν θα ρισκάρω ούτε να ψηφίσω αυτούς που με έφεραν στο σημείο να γέρνει η πλάστιγγα της χώρας μου προς την Ανατολή.
Θα ψηφίσω "ΔΡΑΣΗ" μόνο και μόνο γιατί αν κάτι πάει στραβά και τα παιδιά μου με ρωτήσουν μετά από χρόνια τι έκανα για αυτό ,εγώ θα ξέρω ότι έκανα το καθήκον μου.