Ένα ακόμη μουσείο στα χαρτιά.

To κτίριο βρίσκεται στην Κάτω Κόνιτσα σε μια καταπληκτική τοποθεσία δίπλα ακριβώς στο Τζαμί και λειτουργούσε ως μουσουλμανικό σχολείο. Πριν λίγα χρόνια άρχισε να στεγάζεται εκεί μια αξιόλογη φωτογραφική έκθεση που αποτυπώνει την ιστορική πορεία της Κόνιτσας. Για διάφορους λόγους η έκθεση παρέμεινε κλειστή τον τελευταίο καιρό μέχρι που βρέθηκε τρόπος να λειτουργήσει ξανά πριν τρεις περίπου μήνες.
Πριν λίγες μέρες έκανα μια βόλτα και συνάντησα τον υπάλληλο που δουλεύει εκεί. Ο - συμπαθέστατος - κύριος μου είπε πως είναι οικονομολόγος και ανοίγει την έκθεση κάθε μέρα από Δευτέρα έως Παρασκευή από τις 9 το πρωί έως τις 2 το μεσημέρι. Σε ερώτησή μου για το πόσος κόσμος την έχει επισκεφθεί τους τρεις μήνες λειτουργίας της έμαθα πως ούτε 30 άτομα δεν επισκεφθήκαν το σημείο.
Τα εύλογα ερωτήματα που μου προέκυψαν μετά την κουβέντα:
- Σε μια τουριστική περιοχή όπου το 90% τουλάχιστον των επισκεπτών έρχεται το Σαββατοκύριακο , πόσο λογικό είναι να έχεις κλειστό ένα από τα ελάχιστα οργανωμένα επισκέψιμα σημεία της περιοχής;
- O υπάλληλος προτιμά να "δουλεύει" αυτές τις πέντε μέρες ή μία λιγότερη αρκεί να έρχεται το Σαββατοκύριακο;
- Πόσο δύσκολο είναι να εκπαιδευτεί ώστε να ξεναγεί τον κόσμο και στο Τζαμί που βρίσκεται λίγα μέτρα πιο δίπλα και μάλιστα και  τους ξένους , αφού ο ίδιος είναι άριστος γνώστης της Αγγλικής;( έχει ζήσει και δουλέψει για αρκετά χρόνια στην Αμερική).
     Αν η συγκεκριμένη έκθεση λειτουργούσε με όρους μιας επιχείρησης που θέλει επισκέπτες και φυσικά κέρδος, οι απαντήσεις θα ήταν προφανείς. Ο Δήμος φρόντισε μόνο να την διαφημίσει - στο καινούριο φυλλάδιο επιτέλους! - και μετά να την αφήσει στην τύχη της.
     Για όλους  εμάς που ζούμε από τον τουρισμό τέτοιου είδους εκθέσεις-μουσεία είναι βασικά εργαλεία για να αυξήσουμε την επισκεψιμότητα και να κάνουμε πιο ελκυστικό το τουριστικό προιόν που πουλάμε.
      Για τον Δήμο όμως φαίνεται πως δεν τον απασχολεί το ουσιαστικό αποτέλεσμα -αριθμός επισκεπτών,ενημέρωσή τους με φυλλάδια,πώληση ίσως κάποιων εκδόσεων του Δήμου για έσοδα που θα έκαναν τον χώρο να αυτοχρηματοδοτείται ή να δίνουν ένα κίνητρο στον υπάλληλο να δουλέψει παραπάνω κλπ- , παρά μόνο να παρουσιάσει - σε ποιον άραγε;- ; ότι λειτουργεί το μουσείο και να απασχολήσει έναν άνθρωπο που λογικά θα νοιώθει άχρηστος για αυτό πoυ προσφέρει.
       Ο αντίλογος είμαι σίγουρος πως θα έχει να κάνει με τις δυσκολίες που φέρνει ο νόμος για την απασχόληση των Δημοτικών υπαλλήλων εκτός πενθημέρου ή τα δικαιώματά τους για το ελεύθερο Σαββατοκύριακο κλπ. Κάποια στιγμή όμως πρέπει να αποφασίσουμε τι θέλουμε: Υπηρεσίες για τους υπαλλήλους που δουλεύουν σε αυτές ή για όλον τον υπόλοιπο κόσμο; Αυτή η ρημάδα η κινητικότητα που όλοι την εκθειάζουν ως αντίβαρο στις απολύσεις , θα εφαρμοσθεί μπας και δούμε κάτι να λειτουργεί σωστά; Και πόσο κακό είναι κάποιος να φέρνει αποτελέσματα για την εργασία του και να αμοίβεται ανάλογα.
Αυτό βέβαια είναι "ανάλγητο¨ και "νεοφιλελεύθερο" αλλά αν το σκεφθούμε λίγο μπορεί να είναι και ο δρόμος για να κάνει κάποιος κάτι που φαίνεται αδύνατο έως σήμερα: "καριέρα στο Δημόσιο".

Η ζωή μας μετά από 10 χρόνια.

         O ορειβατικός σύλλογος Κόνιτσας άλλαξε Δ.Σ. και δραστηριοποιείται ουσιαστικά με εκδρομές κλπ, δημιουργήθηκε ομάδα αναρρίχησης για μικρά παιδιά, Λέσχη 4χ4, γίνονται μαθήματα σκακιού, η Κινηματογραφική Λέσχη συνεχίζει τις προβολές , μια παρέα φροντίζει τα αδέσποτα , γίνονται μαθήματα πολεμικών τεχνών ,αερόμπικ, χορού, οι ποδοσφαιρικές ομάδες και το καγιάκ συνεχίζουν να πρωταγωνιστούν , συναυλίες με γνωστούς καλλιτέχνες καθιερώθηκαν το καλοκαίρι.

         Τα περισσότερα από τα παραπάνω ξεκίνησαν τα τελευταία δύο χρόνια , μέσα στην κρίση και κυρίως χωρίς καμμία (ή ελάχιστη)κρατική-Δημοτική παρέμβαση ή βοήθεια. Δείγμα πως ο κόσμος ξεπερνάει πια την ιδέα του "κεντρικού σχεδιασμού" και ψάχνει μόνος του να φτιάξει τη ζωή του ή να βγάλει το φίδι από την τρύπα, δείγμα πως "κάτι κινείται" παρά τα οικονομικά προβλήματα.

          Ζούμε σε μια κωμόπολη 3000 κατοίκων που την τελευταία δεκαετία γνώρισε κι αυτή τη δική της ιδιόμορφη ανάπτυξη. Το κράτος έπαιξε το μεγαλύτερο ρόλο σε αυτήν είτε άμεσα (διορίζοντας κόσμο) είτε έμμεσα ("αγοράζοντας" υπηρεσίες από αμφιβόλου ποιότητας επιχειρήσεις). Έτσι είχαμε τουρισμό από τα προγράμματα της Νέας Γενιάς και τα κουπόνια του Κοινωνικού τουρισμού, τα μπαράκια και τα εστιατόρια γέμιζαν από τους σπουδαστές της Δημοτικής Αστυνομίας, τα μανάβικα και τα σούπερ μάρκετ προμήθευαν το Στρατό και τις Σ.Ε.Κ κ.ο.κ. Έτσι δημιουργήθηκαν πρόσκαιρες δουλειές , απασχολώντας το δυναμικό κομμάτι της νεολαίας που - φυσιολογικά- προτίμησε το εύκολο κέρδος από το να "ψαχτεί" στον κάμπο και τον πρωτογενή τομέα.

          Στην καθημερινότητά μας περιμέναμε από το Δήμο να μας πληρώσει το Ωδείο , το μπαλέτο , τον καθηγητή Φυσικής αγωγής με αποτέλεσμα όταν κοπήκαν τα λεφτά να καταργηθούν και οι αντίστοιχες υπηρεσίες (ευτυχώς λειτουργεί σήμερα το Δημοτικό Ωδείο κυρίως επειδή αυτοχρηματοδοτείται).

          Ακόμη και εκεί που ο Δήμος έπρεπε να είναι διαιτητής δεν τα κατάφερε αφού δεν έδειξε διάθεση σύγκρουσης με κανέναν ιδιώτη. Ο νόμος για το κάπνισμα δεν εφαρμόστηκε ποτέ - το ότι δεν εφαρμόστηκε σχεδόν πουθενά δεν είναι άλλοθι για έναν σοβαρό Δήμο- , το ιστορικό κέντρο δεν απέκτησε ποτέ τον παραδοσιακό του χαρακτήρα, η μουσική στα μαγαζιά είναι εκκωφαντική για τον πολίτη που θέλει να κάνει μια βόλτα στην πλατεία του, κλπ κλπ.

         Τα παραδείγματα που έφερα στην αρχή αποδεικνύουν πως δεν είμαστε μια στατική κοινωνία. Εμείς που αποφασίσαμε να ζήσουμε εδώ (στο καλύτερο μέρος του κόσμου δηλαδή....), άθελά μας σχεδιάζουμε το μέλλον των παιδιών μας. 

          Πιστεύω πως είναι η κατάλληλη στιγμή να ανοίξει ο διάλογος για το πως φανταζόμαστε την Κόνιτσα μετά από δέκα χρόνια. Ας συζητήσουμε για το που και πως θέλουμε να παίζουν τα πιτσιρίκια, για το πως θα διαχειριζόμαστε τα σκουπίδια μας, που θα παρκάρουμε τα αυτοκίνητά μας, ποιον ρόλο θέλουμε να παίζει η Εκκλησία στη ζωή μας , πως θα εκμεταλευτούμε τα Δημόσια κτίρια που ρημάζουν,πως θα δημιουργήσουμε δουλειές και ο,τιδήποτε άλλο σκεφτεί να βάλει ο καθένας από μας στην κουβέντα. 

Είμαστε λίγοι και αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να υλοποιήσουμε τις ιδέες μας. (μακάρι να μας έδινε το κράτος και τη δυνατότητα να διαχειριστούμε τα λεφτά από τους φόρους μας αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα...).Σκεφτείτε μόνο πόσο πιο εύκολο είναι να μεταναστεύσει κάποιος Έλληνας σε μια πόλη σαν την Κόνιτσα που μπορεί να του δώσει την ποιότητα ζωής που δεν βρίσκει στις Ελληνικές μεγαλουπόλεις , από το να φύγει στο εξωτερικό.

• ( θα ήθελα να ζητήσω την βοήθεια για να ανοίξει αυτός ο διάλογος από τα αξιόλογα τοπικά site του Ν.Κυρίτση(nikoskyritsis.blogspot.com) και www.e-konitsa.gr καθώς και από το περιοδικό "Κόνιτσα").

Τα πράγματα αλλάζουν;

Σας μεταφέρω την εικόνα λίγο καθυστερημένα αλλά την θυμήθηκα πριν λίγες μέρες που ο Πρωθυπουργός μας μετέφερε την αγωνία του για την ανεργία και την προσπάθειά του  να κάνει ό,τι είναι δυνατόν για την δημιουργία νέων θέσεων εργασίας.
Μέσα Αυγούστου και πηγαίνοντας για τη δουλειά μου , βλέπω τρεις νεαρές εργαζόμενες να προσπαθούν να καθαρίσουν από τα φύλλα ένα χαντάκι. Η εμφάνιση (γυαλί ηλίου , τακούνι , κραγιόν κλπ) δεν θα έκανε κάποιον τρίτο να ποντάρει στην επιτυχή περαίωση του εγχειρήματος. Πράγματι ένα περίπου δίωρο αργότερα περνώντας από το ίδιο σημείο , τις βρήκα λίγο παραδίπλα σε έναν ίσκιο να καπνίζουν. Σταμάτησα και πιάνοντας κουβέντα έμαθα πως δουλεύουν με πεντάμηνη σύμβαση στο Δήμο , αλλά " δεν πληρώνονται καλά " (δεν το ήξεραν από πριν άραγε πόσα θα παίρνουν;)  και για αυτό δεν αποδίδουν . Εξάλλου περίμεναν να τους βάλουν " σε γραφείο " γιατί "ξέρουν υπολογιστή". Φυσικά (...) ούτε το αυλάκι καθαρίστηκε , ούτε τα κορίτσια ικανοποιήθηκαν.
Το πρόγραμμα των "πενταμήνων" απασχόλησε περίπου εβδομήντα άτομα στο Δήμο Κόνιτσας. Κόστισε (σε Έλληνες ή Ευρωπαίους φορολογούμενους - δεν έχει σημασία για μένα) περίπου 250000 ευρώ. Αν ρωτούσατε στη διάρκειά του κάποιον υπεύθυνο στο Δήμο να σας πει που βρίσκεται και τι κάνει ο κάθε ένας, δύσκολα θα παίρνατε απάντηση για τους περισσότερους. Μετά από τρεις μήνες και αφού δεν πληρωθήκαν στην ώρα τους , οι υπάλληλοι προχώρησαν σε " επίσχεση εργασίας" και μερικοί δεν ερχόντουσαν καν από τα Γιάννενα. Τέλος αν ρωτήσετε έναν πολίτη κατά πόσο βελτιώθηκε η παροχή υπηρεσίας από το Δήμο σε αυτούς τους  πέντε μήνες , δύσκολα θα βρείτε θετικό ισοζύγιο.
Με άλλα λόγια ακόμη και σήμερα με τους 1,5 εκ ανέργους πετάμε με την πρώτη ευκαιρία λεφτά από το παράθυρο . Οι (περισσότεροι) υπάλληλοι λουφάρουν με την ανοχή των (πολιτικών) προισταμένων τους που δεν ρισκάρουν σύγκρουση μαζί τους. Το πελατειακό σύστημα που όλοι συμφωνούν πως μας έφτασε ως εδώ ζει και βασιλεύει , μόνο που πια είναι τρικομματικό. Αν δώσεις λεφτά σε Δημάρχους , υπουργούς , βουλευτές το μόνο που έχουν μάθει να κάνουν τόσα χρόνια είναι να τα ξοδεύουν για τους πελάτες τους. Μόνο που τώρα
το κάνουν στοχευμένα και σε ηλικίες που τα κόμματα τους βλέπουν σπάνια ψήφο, κλείνοντας το μάτι σε 20άρηδες που δημοσκοπικά τους κερδίζει κάποιος άλλος . Θέσεις εργασίας ξέρουν να "δημιουργούν" μόνο με τον παραπάνω τρόπο όσο και αν η επικοινωνιακή ελίτ προσπαθεί να μας πείσει πως τα πράγματα αλλάζουν. Xαθήκαν τρία ολόκληρα χρόνια και δεν πήρε χαμπάρι κανείς πως οι ελπίδες ανάκαμψης δεν θα έλθουν ταίζοντας το κουφάρι του Δημοσίου. Αν δεν το καταλάβουν ειδικά εκείνοι που βγαίνουν τώρα στην αγορά εργασίας , θα είναι και αυτοί που θα πονέσουν περισσότερο...

Καλή χρονιά!

Είτε περάσετε έτσι....

είτε αλλιώς.....

να είστε δυνατοί και αισιόδοξοι !!

Πόσο κινδυνεύουμε από ένα άγαλμα;

Είναι τετριμμένο πια να ακούγεται πως η κρίση που βιώνουμε δεν είναι μόνο οικονομική αλλά και θεσμική. Σε αυτό θα συμφωνούσε όποιος βρέθηκε στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου Κόνιτσας την Παρασκευή , όπου ο θεσμός αυτός αποδομήθηκε από τους ίδιους τους συμβούλους εν μία νυκτί.
Το θέμα που "άναψε τα αίματα" ήταν η εισήγηση του Δημάρχου για επανατοποθέτηση του αγάλματος της (βασίλισσας ?) Φρειδερίκης μαζί με άλλα γλυπτά σε κάποιο σημείο εντός της πόλης.
Την πρόταση του στήριξε με επιχειρήματα κυρίως για την καλλιτεχνική αξία του έργου αλλά και για την ιστορικότητα του προσώπου που απεικονίζει. Επιπλέον είχε και την ομόφωνη συγκατάθεση της Κοινωφελούς Επιχείρησης που λίγες μέρες πριν συνεδρίασε για το ίδιο θέμα. Παρά τις μετριοπαθείς τοποθετήσεις του κ.Εξάρχου και της κ.Τσούβαλη,δεν άργησαν να οξυνθούν τα πνεύματα όταν πήρε το λόγο ο εκπρόσωπος του ΚΚΕ κ.Μουζάκης που μέσα σε λίγα λεπτά ανέβασε τους τόνους και υποβοηθούμενος από την τοποθέτηση του κ.Παγανιά (ο οποίος ήταν σαφώς πιο ήρεμος) και κάποιους πολίτες έδειξε έναν άλλο άνθρωπο από αυτόν που ξέρουμε όσοι παρακολουθούμε τα Δημοτικά Συμβούλια βρίζοντας (μαλάκα,φασίστες κλπ) , χτυπώντας τα έδρανα και μην επιτρέποντας σε κανέναν άλλο ουσιαστικά να μιλήσει.Μέσα στο πανηγύρι προλάβαμε να μάθουμε πως η Φρειδερίκη ήταν ναζί,δολοφόνος,πουλούσε παιδιά και είχε εραστή τον Καραμανλή.Το αποτέλεσμα ήταν να δεχθεί ο Δήμαρχος την εισήγηση της κ.Παπαμιχαήλ και να φέρει το θέμα ΣΕ (όχι ΣΤΟ) επόμενο Δημ.Συμβούλιο ,όταν "θα έχουν ωριμάσει οι συνθήκες" έτσι ώστε να "μην δημιουργηθεί ρήξη στην κοινωνία".
Συμπεράσματα.
Την Παρασκευή ουσιαστικά αλλοιώθηκε η Δημοκρατία. Το θέμα δεν μπήκε καν σε ψηφοφορία επειδή "νόμος είναι το δίκιο του Μουζάκη". Η μπαχαλοποίηση του
θεσμού έφερε και το επιθυμητό αποτέλεσμα, αφού αυτό δεν ήταν σίγουρο μέσω μιας δημοκρατικής διαδικασίας.Μήπως αυτό είναι φασισμός τελικά?
Η ιδεολογική κυριαρχία της Αριστεράς στη Μεταπολίτευση επιβεβαιώθηκε ακόμη μια φορά (και ο Πάσχος επίσης...). Ο φόβος μήπως κάποιος σύμβουλος δεν χαρακτηρισθεί αρκετά "αριστερός" ή "προοδευτικός" (φυσικά ήταν ένα από τα "επιχειρήματα") τον κάνει να τραβάει την ουρά του απολογούμενος ουσιαστικά για την πρόταση που ο ίδιος έφερε παρά στηρίζοντάς την (αν το καλοσκεφθούμε τα σημεία που προτάθηκαν για την επανατοποθέτηση του αγάλματος μάλλον το έκρυβαν παρά το αναδείκνυαν.....)
Η Αριστερά διαλαλεί την ανεκτικότητά της στο διαφορετικό , αλλά στην πράξη φαίνεται να φοβάται μήπως το άγαλμα της Φρειδερίκης μαζέψει εδώ όλους τους φιλοβασιλικούς του πλανήτη και αυτοί ανατρέψουν το πολίτευμα.(το οποίο πάλι δεν αναγνωρίζουν.....).Δεν είναι ανθρωπίνως δυνατό να συμφωνούν όλοι με ένα σύμβολο ή έργο τέχνης. Στα Γιάννενα υπάρχει εδώ και χρόνια και μάλιστα σε περίοπτη θέση,ένα άγαλμα που απεικονίζει την Ολυμπιάδα(αυτή κι αν είναι αφμισβητούμενη προσωπικότητα)  με τον γιο της και για πολλούς είναι (καλλιτεχνικό) έκτρωμα. Για άλλους ο Μ.Αλέξανδρος ήταν σφαγέας και όχι εκπολιτιστής ενώ άλλοι (για να πάμε σε κάτι πιο ακραίο) γελάνε με τις ιστορίες περί Ιησού. Δεν είδα πολλούς από αυτούς όμως να λεηλατούν τα αντίστοιχα αγάλματα ούτε να καίνε εκκλησιές.
Όταν -και αν- έλθει ξανά το θέμα στο Δ.Σ. ο πρόεδρος και ο Δήμαρχος οφείλουν να φέρουν το θέμα σε ψηφοφορία. Προβλέπω πιο συντονισμένη "λαική αγανάκτηση" αλλά για την προστασία των θεσμών η λογική πρέπει να προσπεράσει το φόβο και τα "διλήμματα"αψηφώντας τα τεχνάσματα της οχλαγωγίας. Για να μην γίνει πραγματικά το Δ.Σ. αυτό που φώναζε αποχωρώντας ο κ. Τσαλιαμάνης...

Συνέδριο της "ΔΡΑΣΗΣ"

Τελειώνοντας το  προηγούμενο συνέδριο της "Δράσης" κάποιος άσχετος ως τότε με την πολιτική , έφευγε με ενοχές αν δεν έπαιρνε την απόφαση να ασχοληθεί με αυτήν. Η κρίση είχε αγγίξει ήδη μεγάλο μέρος του πληθυσμού αλλά ελάχιστοι είχαν προσπαθήσει ως τότε να ψάξουν τόσο για τις πραγματικές αιτίες της, όσο και τρόπους εξόδου από αυτήν. Εκεί γνωρίσαμε επιτυχημένους καινοτόμους επιχειρηματίες που θα μπορούσαν να δείξουν τον δρόμο για την περίφημη ανάπτυξη, αλλά και ανθρώπους των γραμμάτων που ψύχραιμα ανέλυσαν τις πηγές του κακού.
Με απλά λόγια , χωρίς ιδεολογικές αγκυλώσεις, με αρκετή αντιπαράθεση, χιούμορ ,αυτοκριτική , δόθηκε το στίγμα του κόμματος που σε συνεργασία με τη "Φιλελεύθερη Συμμαχία" πήρε την προτίμηση περίπου 110000 ψηφοφόρων στις εκλογές του Μαίου. Στις επόμενες εκλογές το σχήμα συνεργάστηκε και με τη "Δημιουργία Ξανά" δείχνοντας τον δρόμο της συνεργασίας.
Στις 1 και 2 Δεκεμβρίου στον πολυχώρο "ΔΑΪΣ" η "Δράση" οργανώνει ανοιχτό συνέδριο με στόχο να συσπειρώσει τις κατακερματισμένες σε όλο σχεδόν το πολιτικό φάσμα δυνάμεις που θέλουν την Ευρωπαική πορεία της Ελλάδος αλλά βλέπουν πως αυτή δεν θα είναι εφικτή με την πολιτική που ακολουθείται.
Βάζοντας ως προυπόθεση την κοινή λογική γίνεται ανοιχτή πρόσκληση με σκοπό την ανεύρεση κάποιων βασικών θέσεων που θα βάλει κάτω από την ίδια ομπρέλα φιλελεύθερους,κεντρώους,σοσιαλδημοκράτες,οικολόγους,αριστερούς .
Η σημερινή κυβέρνηση ήδη έχει απογοητεύσει πολλούς που πιστέψανε σε μεταρρυθμίσεις και πραγματικές αλλαγές ενώ οι λύσεις που προτείνει η αντιπολίτευση φαίνονται εκτός ευρωπαικής πραγματικότητας.
Η δημιουργία ενός πόλου που θα σπάσει αυτόν τον νέου τύπου δικομματισμό φαίνεται σήμερα επιτακτική , ειδικά αν οδηγηθούμε πάλι σε εκλογές μέσα στο 2013 όπως πιστεύουν πολλοί αναλυτές ( και μάλιστα αυτές διεξαχθούν με απλή αναλογική που είναι το πάγιο αίτημα της Αριστεράς).
Τα συνέδρια της "Δράσης" έχουν κύριο γνώρισμα ότι φέρνουν αποτελέσματα. Το προηγούμενο βοήθησε να πολιτευθούν -έστω ερασιτεχνικά και αυτοδίδακτα - αρκετοί νέοι άνθρωποι. Αυτό ελπίζουμε να γεννήσει έναν σύγχρονο, ευρωπαικό, πραγματικά προοδευτικό πολιτικό φορέα που δεν θα κοιτάει ούτε αριστερά ούτε δεξιά αλλά μόνο μπροστά.

Αν επιλέγαμε αλλιώς..

Στον πολιτικό διάλογο που διεξάγεται καθημερινά είναι εξαιρετικά θολός ο ορισμός του "δημόσιου συμφέροντος".Όλοι το επικαλούνται ως έννοια αλλά ελάχιστοι δείχνουν πραγματική διάθεση να υποχωρήσουν σε κάποια θέση τους έτσι ώστε να ευνοηθούν συνολικά περισσότεροι.
Σίγουρο είναι πως τα τελευταία 2,5 χρόνια διεξάγεται  ένας πόλεμος στη χώρα μας. Και όπως όλοι οι πόλεμοι έχει και θύματα.Και μάλιστα πολλά που μάλλον έπεσαν στο βωμό μιας αόριστης "σωτηρίας της χώρας".Επίσης αποδείχθηκε πως η πολιτική τάξη κινήθηκε αυτή την περίοδο με την τακτική "βλέποντας και κάνοντας",χωρίς πλάνο και πρόταση. Τα αποτελέσματα δεν αμφισβητούνται πια: 1,5εκ. άνεργοι,συρρίκνωση του ΑΕΠ,μετανάστευση νέων και επιχειρήσεων,ελλείψεις σε φάρμακα και κυρίως ελάχιστες προσδοκίες για το μέλλον.
Μπορούσαν άραγε τα πράγματα να είναι καλύτερα? Αν δινόταν σήμερα η ευκαιρία στον μέσο Έλληνα να επιλέξει άλλου είδους αντίδραση στο πρόβλημα της χώρας από αυτή που δοκιμάσαμε,τι θα επέλεγε?
Aν μόλις η κυβέρνηση ΓΑΠ αντιλαμβανόταν την κατάσταση:
- Απέλυε άμεσα 200000 δημοσίους υπαλλήλους (κλείνοντας άχρηστους οργανισμούς, βρίσκοντας τους επίορκους ή εκείνους που δεν έχουν αντικείμενο,τους εκτός ΑΣΕΠ της πενταετίας ΝΔ)
- Προχωρούσε  σε αποκρατικοποιήσεις και πώληση κρατικής περιουσίας[θυμάστε τα 50 δις που πρότεινε η τρόικα αλλά εκείνη τη βραδιά του Φεβρουαρίου του 2011 ο ΓΑΠ ( ικανοποιώντας τον διάδοχό του, την αντιπολίτευση και φυσικά τα ΜΜΕ) βγήκε με στόμφο και είπε πως δεν πουλάμε τίποτε?]
- Έβρισκε αυτούς που εισπράτανε μαιμού συντάξεις και επιδόματα.
- Απελευθέρωνε όλα τα επαγγέλματα
- Έκοβε μισθούς όχι οριζόντια αλλά σε εκείνους που αμείβονται υπέρογκα από το Δημόσιο.
- Αξιοποιούσε την λίστα Λαγκαρντ (όχι επικοινωνιακά φυσικά) φέρνοντας έσοδα στο Δημόσιο.
- Καταργούσε τα ταμεία και τις εισφορές δίνοντας εννιαία σύνταξη και δωρεάν φάρμακα για όλους.(με αντίστοιχο περιορισμό σπατάλης)
-Καθιέρωνε σταθερό φορολογικό πλαίσιο
Τότε όλα αυτά θα έθιγαν πάνω κάτω μισό εκατομμύριο κόσμο αλλά ίσως είχαμε σήμερα :
- ένα πιο light (αναπόφευκτο πάντως) μνημόνιο με χαμηλότερο επιτόκιο και καλύτερη συνεργασία με τους δανειστές.
- οι μικρομολογιούχοι και τα ταμεία δεν θα έχαναν τα λεφτά τους.
- δεν θα υπήρχε έλλειμα αξιοπιστίας για τις ελληνικές επιχειρήσεις που εισάγουν-εξάγουν και δεν θα στέγνωνε η αγορά από ρευστό.
- δεν θα επιβαλλόταν το χαράτσι της ΔΕΗ
- δεν θα είχαμε αύξηση στα καύσιμα (μόνο αυτό θα απέτρεπε την κατάρευση του εσωτερικού τουρισμού-ρωτήστε και εμάς!).
- Δεν θα επιβαλλόταν ΦΠΑ στην εστίαση 23%
- Οι τιμές των προιόντων θα έπεφταν.
-θα είχαμε σίγουρα πολύ λιγότερους άνεργους αλλά θα υπήρχε απόθεμα για επιδόματα ανεργίας και πρόνοια.
- Oι ηλικιωμένοι θα είχαν "δίχτυ ασφαλείας" 700 ευρώ με δωρεάν φάρμακα.
- Δεν θα υπήρχε φόβος για να επενδύσει κάποιος, με κέρδος θέσεις εργασίας (και για τους ικανούς Δ.Υ που απολύθηκαν!).
- O δάσκαλος δεν θα έπαιρνε 600 ευρώ!(ήμαρτον...)
-Όσο για το "πολιτικό κόστος" πόσο πιο κάτω θα πήγαινε το ΠΑΣΟΚ?

Τώρα θα είχαμε το περιθώριο να συζητάμε πιο άνετα ,χωρίς κραυγές και ουσιαστικά για "αξιολόγηση", "αλλαγή του παραγωγικού μοντέλου","εξωστρέφεια" ,"συνδικαλισμό",ακόμη και για προσλήψεις Δ.Υ όπου πραγματικά χρειάζονται. Τόσα άλλα όμως θα γίνουν βιαστικά και μπορεί να είναι και άδικα με την απειλή της μη καταβολής μιας δόσης.
Βέβαια εκτός των δύο εκδοχών υπήρχε και ο τρίτος δρόμος της καταγγελίας και της ελπίδας ότι θα μας δίνονται δανεικά ώστε εμείς να καταναλώνουμε επειδή το κόστος μιας χρεωκοπίας θα ήταν τεράστιο. Όμως αυτή η εκδοχή είχε και το μεγαλύτερο ρίσκο με κίνδυνο η κατάσταση που ζούμε σήμερα να είναι απείρως καλύτερη.
Ποιό ειναι λοιπόν το δημόσιο συμφέρον? Η εξαθλίωση τόσων πολιτών χρησιμοποιώντας συνθήματα "όχι στις απολύσεις¨,"όχι στο ξεπούλημα"(λες και αν
πουλούσαμε τον ΟΠΑΠ στα 25 ευρώ πριν 2,5 χρόνια και όχι στα 4 ευρώ που έχει σήμερα θα χάναμε),"θίγονται τα κεκτημένα μας" κλπ, έγινε για να προστατευθούν λιγότεροι ή όχι?
Αν σκεφθούμε ψυχρά και δεν αφήνουμε την ιδεολογία μας να σκέφτεται για μας, μάλλον οι περισσότεροι πρέπει να είναι μετανοιωμένοι τώρα.