Θεωρητικά είναι η τοπική πολιτική ατραξιόν του μήνα.Στην προηγούμενη τετραετία σπανίως διεξαγόταν σύμφωνα με το τυπικό χρονοδιάγραμμα (1 per month) ,σε αυτή που διανύουμε φαίνεται ότι τηρούμε τους τύπους.Παρακολουθώ Δημοτικά Συμβούλια από τα 18 μου και το σχεδόν κοινό χαρακτηριστικό είναι ότι για κάποιο ανεξήγητο σε κοινό νου λόγο διαρκούν περί το 10πλάσιο από το χρόνο που θα έπρεπε να τελειώνουν και τα τελευταία διαδικαστικά.Βέβαια θα μου πείτε πως η Δημοκρατία είναι μια χρονοβόρος διαδικασία και όλα οφείλουμε να τα αναλύουμε όσο καλύτερα γίνεται ,όμως μήπως τελικά είναι και χάσιμο χρόνου να συζητούμε κανά μισάωρο κάθε φορά γιατί η αντιπολίτευση δεν πήρε τα θέματα (για να τα μελετήσει φυσικά) τρεις μέρες πριν αλλά μιάμισι και γιατί δεν ήρθε η πρόσκληση και αν πρέπει να συζητούνται τα εκτός ημερησίας στην αρχή ή στο τέλος ?
Άλλο κοινό χαρακτηριστικό όλων αυτών των συνεδριάσεων είναι πως ο αρμόδιος-τι ωραία λέξη!- φωστήρας σχεδόν πάντα τοποθετεί στην κορυφή της λίστας , θέματα που "περνάνε" ομόφωνα ,αλλά ακριβώς επειδή στην αρχή έχουμε λίγη παραπάνω όρεξη τα τραβάμε λίγο παραπάνω για να μάθουμε τι λέει ο κανονισμός βρε αδελφέ και να απαντήσουμε βέβαια και "επί προσωπικού¨για κάτι που συνήθως αφορά ένα βοσκότοπο ή την 15η παράταση ενός έργου.Κάνοντας λίγη φιγούρα παραπάνω στους λάτρεις της δημοκρατίας φτάνουμε στις 12 το βράδυ χωρίς να το πάρουμε και πολύ χαμπάρι.
Με τα χρόνια τα πρόσωπα αλλάζουν και σε κάθε αλλαγή τετραετίας στις πρώτες συνεδριάσεις ο κόσμος συρρέει για να τα γνωρίσει.Μετα από 3-4 φορές όμως έρχονται κατά το μεγαλύτερο ποσοστό μόνο εκείνοι που τους αφορά άμεσα κάποιο θέμα.Έτσι η προσφατη λαική απαίτηση των δύο πρώτων συνεδριάσεων για να μεταφερθεί η διαδικασία σε μεγαλύτερη αίθουσα για να χωράνε όλοι ,ξεχάστηκε γρήγορα αφού οι παλιές καραβάνες ξέρουν καλύτερα...
Βέβαια ,το σοφό εκλογικό σώμα τόσα χρόνια αναδεικνείει πάντα να το εκπροσωπεί ένα ποσοστό Δημοτικών Συμβούλων -σταθερό σε όλες τις τετραετίες σε Συμπολίτευση και Αντιπολίτευση- που αποτελεί προφανή απόδειξη ότι στην εξέλιξη του ανθρώπινου είδους υπάρχει ενδιάμεσο στάδιο μεταξύ μουγγού και ομιλούντως.Κάποτε όταν ακούγαμε τις συνεδριάσεις από το ραδιόφωνο νομίζαμε οτι μερικά μικρόφωνα είναι μονίμως χαλασμένα,τώρα τους βλέπουμε να κοιτάνε από τα πρώτα λεπτά το ρολόι αγωνιώντας προφανώς αν θα προλάβουν ανοιχτή την παρακείμενη σουβλακερί.
Ετσι η λέξη "βρακί" που ακούστηκε -αυθόρμητα- δις στην αίθουσα κατά την προηγούμενη συνεδρίαση,φυσιολογικό ήτσν να μην ενοχλήσει κανέναν εκεί μέσα.Το κακό είναι πως την άκουσα με τον ίδιο βροντερό τρόπο από τα ίδια χείλη να την εκφέρουν με περηφάνεια για το λεκτικό έυρημα(το βρακί πάνω από το πανελόνι) ,λίγα λεπτά αργότερα στη σουβλακερί που λέγαμε αφότου είχα αποχωρήσει .Είναι γεγονός,ένα νέο ρητορικό ταλέντο γεννήθηκε...Ας απολαύσουμε ήσυχοι την προβατίνα μας τώρα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου