Με αφορμή το οικομουσείο

Μερικές παρατηρήσεις σχετικά με την παρουσίαση του οικομουσείου του ποταμού Αώου που έγινε αυτές τις μέρες στο Δημαρχείο της Κόνιτσας.

• H δουλειά που παρουσιάστηκε από το "Μεσογειακό Ινστιτούτο για τη Φύση και τον Άνθρωπο" φαίνεται πολύ αξιόλογη και καλό είναι να χρησιμοποιηθεί ως μόνιμο εργαλείο για την τουριστική προβολή της περιοχής.
• Η αίθουσα που πραγματοποιούνται αυτές οι εκδηλώσεις στον ισόγειο χώρο του Δημαρχείου είναι παραφωνία για τις ιδιες τις εκδηλώσεις και υπονομεύει την γενική προσπάθεια: κακός φωτισμός,βρώμικη μοκέτα,ακουστικά μέσα τεχνολογίας του ΄80. Το πρόβλημα υπήρξε εντονότατο και ενόχλησε τους πάντες όταν ο Αλβανός μεταφραστής αδυνατούσε να ακολουθήσει τη ροή του λόγου των ομιλιτών. Μήπως να σκεφτόταν ο Δήμος καλύτερα τις 150 περίπου αναθέσεις μικρών έργων που έκανε εδώ και τρία χρόνια όπου "λεφτά δεν υπάρχουν" φυσικά και να επένδυε σε μια υποδομή χρήσιμη και αξιοποιήσιμη;
• Οι Δήμαρχοι Πρεμετής και Κλεισούρας (στη φωτο ο Δήμαρχος Πρεμετής) είναι τριαντάρηδες και τόσο η ηλικία όσο και η γενικότερη παρουσία με τον προετοιμασμένο λόγο τους ήταν σε πλήρη αντίθεση με την ηλικία και τις γενικόλογες βαρετές κοινοτυπίες των ντόπιων Δημάρχων Κόνιτσας και Πωγωνίου. Δημοτικές εκλογές έρχονται και - στην Κόνιτσα τουλάχιστον- οι σίγουρες υποψηφιότητες αφορούν μαχόμενους για το αξίωμα που πλησιάζουν ή ξεπερνούν τα 60. Δεν ισχυρίζομαι πως το νεαρό της ηλικίας είναι από μόνο του προτέρημα. Εξάλλου και στο απερχόμενο Δ.Σ. συμμετείχαν πέντε τουλάχιστον νέοι ηλικιακά, που απογοήτευσαν αποδεικνύοντας σε κάθε συνεδρίαση πως υπάρχει ενδιάμεσο στάδιο μεταξύ μουγκού και ομιλούντος. Οι Αλβανοί πολίτες όμως έκαναν ένα βήμα σκεπτόμενοι ίσως πως οι τριαντάρηδες δεν μπορούν να χειροτερέψουν και πολύ τα πράγματα - γνωρίζοντας προσωπικά τον προηγούμενο Δήμαρχο Πρεμετής μπορώ να επιβεβαιώσω τη σκέψη τους. Οι δικοί μας ψηφοφόροι μήπως ψάχνουν την ευκαιρία να συλλογιστούν κάπως έτσι την επόμενή τους επιλογή αλλά δεν έχουν την δυνατότητα?

Πήραμε τα τρία (σχολεία) μας.

• Βγαίνοντας από το γραφείο της υπευθύνου για την Περιφέρεια όσον αφορά την Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση όλοι ήταν ευχαριστημένοι μετά την διαβεβαίωσή της ότι για ΤΗΝ ΕΠΟΜΕΝΗ ΧΡΟΝΙΑ κανένα δημοτικό σχολείο στην Κόνιτσα δεν πρόκειται να κλείσει. Ο Δήμαρχος επειδή "θα συνεχίσει το επίπεδο παροχής παιδείας να είναι υψηλό στην περιοχή", οι σύλλογοι γονέων επειδή "οι ιδιαίτερες συνθήκες δεν επιτρέπουν στους γονείς να μετακινούν τα παιδιά μέσα στο κρύο και τους πάγους" και ο εκπρόσωπος των δασκάλων επειδή "έχουν δικαίωμα τα παιδιά των ακριτικών περιοχών να κάνουν φροντιστηριακό μάθημα". Στην πραγματικότητα όμως ήταν ευχαριστημένοι ο πρώτος για το ότι έρχονται Δημοτικές εκλογές και άντε να πείσεις τους ψηφοφόρους πως έκλεισε για καλό ένα σχολείο, οι γονείς γιατί δεν θέλουν να ξεβολευτούν και ο τρίτος γιατί δεν χάνεται καμμία οργανική θέση συναδέλφου. Η επαναστατική ρητορική πάντα υπερισχύει σε αυτές τις περιπτώσεις έναντι των αμείλικτων αριθμών γιατί πίσω τους "πάντα κρύβονται άνθρωποι" όπως αναφέρθηκε κατά κόρον από όλες τις πλευρές στην χθεσινή συνάντηση.
• Ο γράφων προσπάθησε μόνος του να παίξει το δικηγόρο του διαβόλου: "Σε περίπτωση που η ομόφωνη συμφωνία δεν γίνει αποδεκτή από το Υπουργείο, ποια κατάσταση θα έχουμε να αντιμετωπίσουμε;" ήταν το ερώτημά μου. Αυτό που πήρα για απάντηση ήταν πάνω κάτω πως " η αντίδρασή μας θα είναι δυναμική και στο τέλος θα δικαιωθούμε". Φαντάζομαι με καταλήψεις, πορείες και -φυσικά- χωρίς να γίνεται μάθημα. Θυμίζω πως η συνάντηση έγινε για να κάνουμε μια αντιπρόταση στην εντελώς αβάσιμη πρόταση να κλείσει το ένα από τα τρία Δημοτικά και να αντικατασταθεί με ένα 12θέσιο που θα στεγάζεται σε δύο κτίρια. Τρέχα γύρευε δηλαδή. Ο γραφειοκράτης που πρότεινε κάτι τέτοιο και βρίσκεται 500χλμ μακριά φαντάζομαι πως θα περιμένει κάτι αντίστοιχο αλλά εφαρμόσιμο για να γίνει ουσιαστική "διαπραγμάτευση". Ο φόβος που εξέφρασα ήταν μήπως αρνούμενοι οποιαδήποτε υποχώρηση, στο τέλος βρεθούμε προ εκπλήξεως. Εκεί η αρμόδια περιφερειακή σύμβουλος πρότεινε να γίνουν δύο πρότυπα σχολεία (8θέσια) ή ένα πρότυπο 10θέσιο και ένα 6θέσιο. Μια πρόταση που -όπως ισχυρίστηκε- δύσκολα μπορούσε κάποιος να αρνηθεί όχι μόνο για την φετινή χρονιά αλλά και για το μέλλον. Λαμπρά!! Αλλά δυστυχώς -όπως της είπα επί λέξει- δεν είμαι Δήμαρχος και εκείνος πρέπει να πάρει την απόφαση. Όπως καταλαβαίνετε η απόφαση ήταν μια από τα ίδια: "Η κοινωνία δεν είναι έτοιμη για ένα τέτοιο βήμα, χρείάζεται ωρίμανση και διάλογος κλπ,κλπ". Το ότι τα παιδιά μας θα είχαν την δυνατότητα από την πρώτη Δημοτικού να κάνουν Πληροφορική, Αγγλικά, Μουσική μάλλον έχει μικρή σημασία. Αρκεί να μην κλείσει ένα σχολείο με 44 μαθητές που θα πηγαίνουν για μάθημα 500μ παρακάτω! Υπάρχει καλύτερη απόδειξη για την υποκρισία όλων όταν ισχυρίζονται πως πρώτη τους μέριμνα είναι ο μαθητής;
• Η τοπική Αυτοδιοίκηση δεν είναι καθόλου τοπική και καθόλου Αυτοδιοίκηση όταν για θέματα που αφορούν ιδιαιτερότητες και προβλήματα αποφασίζει κάποιος απρόσωπα σε ένα Υπουργείο στην Αθήνα. Και δεν πρόκειται δυστυχώς να γίνει ούτε στο μέλλον αν δεν μπορέσει να διαχειρίζεται η κάθε Δημοτική Αρχή μόνη της τα χρήματα που έχει στον κορβανά της.
• Αυτό είναι εφικτό να γίνει όταν μέρος της φορολογίας των πολιτών εκχωρείται απ΄ευθείας στους Δήμους οι οποίοι θα μπορούν να ορίσουν και το ύψος της φορολογίας. Εκεί ο πολίτης θα νοιώσει πως ο φόρος του είναι ανταποδωτικός και δεν πέφτει σε μια μαύρη τρύπα. Εκεί ο διαχειριστής των χρημάτων θα είναι ανά πάσα στιγμή υπόλογος για το που και πως τα ξοδεύει. Εκεί ο ένας πολίτης μπορεί να ελέγχει τον άλλον για το αν κόβει αποδείξεις γιατί θα ξέρει πως από τα χρήματα αυτά θα μαζευτούν αύριο τα σκουπίδια έξω από την πόρτα του. Εκεί ο κάθε Δήμαρχος θα μπορούσε να ρωτήσει τον κόσμο αν προτιμά να μείνουν τα σχολεία όπως έχουν( ή να λειτουργήσει και τέταρτο έξω από το σπίτι τους αν θέλουν!) αλλά να τους αυξήσει το φόρο για να πληρώσουν πετρέλαια, δασκάλους κλπ ή να μειωθεί η φορολογία τους και να τα πάνε λίγο παραδίπλα. Εκεί ο εργοδότης θα είναι ο Δήμος και όχι μια Κεντρική Διοίκηση, έτσι ώστε να πληρώνει όσο θέλει και μπορεί τους υπαλλήλους του.
• Τότε θα καταλάβει και ο τελευταίος πως "δωρεάν γεύμα δεν υπάρχει" όπως είχε πει και ένας ακατανόμαστος. Και τότε μπορούμε να βγαίνουμε όλοι μαζί στους δρόμους και να φωνάζουμε πως "νόμος είναι το δίκιο του φορολογούμενου". 
• (σχετική ανάρτηση για το θέμα: http://thimiosk.blogspot.gr/2013/07/blog-post.html)

Οι κουμπάροι δείχνουν το δρόμο.

   Όταν ξέσπασε η κρίση στην Ελλάδα ο ένας μου κουμπάρος βρισκόταν ήδη στην Αμερική για το διδακτορικό του ενώ κατείχε μόνιμη θέση εκπαιδευτικού στη Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση. Όταν μετά από λίγο καιρό πληροφορήθηκε πως οι εν Ελλάδι αποδοχές του θα μειωνόταν στα 700 και κάτι ψιλά ευρώ αποφάσισε να μην επιστρέψει. Για έναν άνθρωπο σαν εκείνον με δύο μεταπτυχιακά προφανώς δεν άξιζε τον κόπο να το κάνει. Πόσο μάλλον όταν ενώ δίδασκε στη χώρα μας τον λοιδωρούσαν αρκετοί από τους  συναδέλφους του καθώς και γονείς επειδή είχε το όραμα να μάθει αγγλικά στους μαθητές του χωρίς να έχουν την ανάγκη φροντιστηρίου - προσπαθούσε δηλαδή να κάνει το αυτονόητο για το οποίο πληρωνόταν.

    Ο άλλος μου κουμπάρος είχε μια επιχείρηση η οποία είχε σταθερό τζίρο ακόμη και στα χρόνια της ύφεσης. Έγκαιρα κατάλαβε όμως πως ακόμη κι αν αυτό συνεχίσει να συμβαίνει τα επόμενα χρόνια, τα κέρδη του δεν θα ήταν τα ίδια λόγω των επιβαρύνσεων που δεν μπορούσε να αποφύγει. Αποφάσισε να πουλήσει την επιχείρησή του σε πολύ καλό τίμημα και να δοκιμάσει την τύχη του στο εξωτερικό. Μετά από ένα πέρασμα από το Βέλγιο σήμερα ζει ως ιδιωτικός υπάλληλος στη Βιέννη με πολύ καλές απολαβές.

 Μπορεί να μην ασχολήθηκαν ποτέ με το τι είναι "μηχανισμός στήριξης","μνημόνια","πολλαπλασιαστές","τοκοχρεωλύσια","θεωρία των δύο άκρων" και τόσα άλλα που μας απασχολούν καθημερινά εδώ και τρία χρόνια - ασχολήθηκαν όμως με το προσωπικό τους πρόβλημα και του έδωσαν ο καθένας την καλύτερη δυνατή λύση που εκείνοι έκριναν για τον εαυτό τους. Πήραν εκείνοι την ευθύνη και δεν περίμεναν κάποιον τρίτο να την φορτωθεί αφού εκτίμησαν την κατάσταση σύμφωνα με την δική τους κρίση.

  Βέβαια αυτές οι περιπτώσεις και αντίστοιχες άλλες που γνωρίζω έχουν να κάνουν με ανθρώπους νέους και σίγουρα όχι με εργαζόμενους που είναι δύσκολο να κάνουν μια καινούρια αρχή ενώ δούλεψαν μια ζωή είτε στον δημόσιο είτε στον ιδιωτικό τομέα και σήμερα ενώ πλησιάζουν στη σύνταξη είτε απολύονται είτε μειώνονται εξευτελιστικά οι απολαβές τους. Αν ήμουν στη θέση τους ειλικρινά ίσως να τους δικαιολογούσα να πετάξουν και καμμιά μολότωφ...

  Το πρόβλημα σε αυτή τη χώρα όμως δεν είναι αυτοί, αλλά οι νέοι και ο παθητικός τρόπος που αντιμετωπίζουν την κρίση. Αναρωτιέμαι με ποιον τρόπο σκέφτονται οι σημερινοί δεκαοκτάρηδες να αλλάξουν τον κόσμο - δηλώνοντας στο μηχανογραφικό σαν πρώτη προτίμηση στρατιωτικές και αστυνομικές σχολές για να παίρνουν 600 ευρώ αρκεί "να είναι σίγουρα"; Η μήπως αρνούμενοι να δουλέψουν - έστω part time- σε επιχειρήσεις επειδή δεν θέλουν να χάσουν μόρια από τις προκηρήξεις των πεντάμηνων θέσεων στους Δήμους;

  Αν είσαι σε οποιαδήποτε δουλειά και σου μειώνουν το μισθό σε σημείο που νομίζεις πως είναι μικρότερος από αυτό που αξίζεις, επανάσταση δεν είναι να κατεβαίνεις κάθε μέρα στους δρόμους με σκοπό να τον φτάσεις κάποτε στα επίπεδα που σε ικανοποιούν (αν είσαι ρεαλιστής σήμερα ξέρεις πως αυτό μπορεί να μην γίνει ποτέ-ακόμη και όταν αλλάξει πολιτικά σελίδα η χώρα)- επανάσταση είναι να τους τρίψεις την παραίτηση στα μούτρα και να δοκιμάσεις να πείσεις ότι αξίζεις σε άλλη δουλειά. Αξιοπρέπεια για τον επιστήμονα τριαντάρη που μπήκε κάποια στιγμή στο Δημόσιο δεν είναι να παίζει κρυφτούλι μήπως τον μετακινήσουν ή τον απολύσουν για να συνεχίζει να παίρνει τα 700 ευρώ το μήνα και να γεράσει μ΄αυτά, αξιοπρέπεια είναι να την κοπανήσει και να πουλάει κουλούρια που λέει ο λόγος έχοντας την ελπίδα όμως πως κάποια στιγμή θα του δωθεί η ευκαιρία να δείξει τις ικανότητές του και να έχει αντίστοιχα έσοδα από αυτές. Αυτόν θα τον γουστάρω περισσότερο από τον Δημοτικό αστυνομικό με τα τρία πτυχία που φιλάει κατουρημένες ποδιές σήμερα για να φάει τη ζωή του σε ένα τμήμα.

  Αν είσαι νέος και δεν έχεις δουλειά δέχεσαι να πας και με λίγα λεφτά να εργαστείς - πολλοί από μας το κάναμε στο παρελθόν και νοιώθαμε αδικημένοι.Με την εργασία σου όμως μπορείς να αποδείξεις ότι είσαι χρήσιμος σε μια επιχείρηση και να απαιτήσεις παραπάνω. Εννιά φορές στις δέκα ο επιχειρηματίας θα σου κάνει το χατήρι γιατί τον συμφέρει και κείνον.

   Όμως στο DNA των νέων η δημοσιολαγνεία έχει κυριαρχήσει. Σε αυτό μεγάλο μερίδιο ευθύνης έχουν τόσο οι γονείς τους όσο και το πολιτικό σύστημα που τους έδωσε την εντύπωση πως όταν πάρεις ένα πτυχίο η κοινωνία οφείλει - με κάποιο τρόπο...- να τους αποκαταστήσει επαγγελματικά. Και αν δεν το κάνει σύντομα , ο νέος έχει το δικαίωμα να σπάσει τη τζαμαρία και το αυτοκίνητο ενός τρίτου. Αυτό θεωρείται γνήσια αγανάκτηση - για μένα είναι ο τρόπος να αποφεύγεις να πάρεις τη ζωή στα χέρια σου και να μένεις στο ίδιο σπίτι με τη μαμά μέχρι τα 50 σου.

Πολλοί θα με ψέξουν επειδή τα λέω αυτά "έξω απ΄το χορό" και επειδή η επιχείρησή μου σήμερα στέκεται όρθια. Θα τους απαντήσω πως για αυτό είμαι αποκλειστικά υπεύθυνος εγώ με την τακτική μου τα τρία τελευταία χρόνια. Επέλεξα να μειώσω όσο μπορώ τα έξοδά μου και να δουλέψω προσωπικά περισσότερο κάνοντας μια επενδυτική "επίθεση" όταν το νόμισα σωστό. Μπορεί να μου βγεί μπορεί και όχι. Αν μου βγει θα κάνω τον ξενοδόχο και τα επόμενα χρόνια, αν όχι ήδη έχω αρχίσει να ψάχνω εναλλακτικές. Ο μέσος Αμερικάνος μετακομίζει 12 φορές στη ζωή του σύμφωνα με τον Economist,εγώ δεν το έχω κάνει ακόμη. "Δεν υπάρχουν εύκολες λύσεις, υπάρχουν όμως απλές λύσεις" που είχε πει κι ο Ρήγκαν.

Μια απλή κίνηση που αλλάζει τα πάντα

• Στην εποχή του διαδικτύου όπου ο,τιδήποτε συμβαίνει μεταδίδεται σε πραγματικό χρόνο, στην εποχή των άπειρων τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών διαύλων, η Κόνιτσα βρίσκεται αποκομμένη από την τοπική ενημέρωση λες και η τεχνολογία σταμάτησε λίγα χιλιόμετρα πριν.
• Εδώ και καμμιά εικοσαριά χρόνια ο τότε Δήμαρχος κατάφερε να στήσει (με επιδότηση από την Ευρωπαική Ένωση) ένα υποτυπώδες Δημοτικό Ραδιόφωνο. Η πρώτη εκπομπή έγινε στο χώρο όπου σήμερα στεγάζεται η Τεχνική Υπηρεσία του Δήμου. Εκεί ακούστηκε για πρώτη φορά το "Εδώ Κόνιτσα" από τη φωνή του Γιώργου Νάκου. Έκτοτε και για μερικά χρόνια το σήμα του Δημοτικού Ραδιοφώνου έβγαινε στον αέρα με την αποκλειστική ευθύνη καμμιά δεκαριά νεαρών που είχαν πάρει το πράσινο φως από τη Δημοτική Αρχή να βγάζουν εκπομπές χωρίς λογοκρισία (και το τήρησε προς τιμήν της...) αρκεί να μην επιβαρύνουν οικονομικά το Δήμο πέρα  κάποιων λειτουργικών εξόδων (ρεύμα-τηλέφωνο).Ένας τόσο φιλελεύθερος τρόπος λειτουργίας από τον πιο σοσιαλιστικό Δήμο που μας κυβέρνησε ποτέ, με τόσο ευεργετικά αποτελέσματα για τον πολίτη! 
• Οι νεαροί έτρεχαν από το πρωί μέχρι το βράδυ για διαφημίσεις -και τα κατάφεραν πολύ καλά,  μοιραζόντουσαν τα έσοδα και ο κόσμος άκουγε από τοπικές ειδήσεις μέχρι κλασσική μουσική. Άλλες εποχές θα μου πείτε, αλλά κανένας από τους "εργαζόμενους" στο ραδιόφωνο δεν ζήτησε να διορισθεί επειδή κάλυπτε "πάγιες και διαρκείς ανάγκες". Ο μοναδικός λόγος που σταμάτησε η εκπομπή ήταν ότι οι πιτσιρικάδες πέρασαν σε πανεπιστήμια και έφυγαν από την Κόνιτσα ενώ δεν φρόντισε κανείς να υπάρξει διάδοχη κατάσταση.
• Από τότε το Δημοτικό Ραδιόφωνο σίγησε με κάποιες εξαιρέσεις - κυρίως μεταδόσεις Δημοτικών Συμβουλίων - που όμως αποδεικνύουν πως υπάρχει δυνατότητα εκπομπής. Παρά τις προσωπικές μου παρεμβάσεις σε όλους τους Δημάρχους που διοίκησαν όλη αυτή την περίοδο, δεν φάνηκε να υπάρχει βούληση επαναλειτουργίας.
• Φτάσαμε σήμερα λοιπόν να μην ξέρουμε - εκτός αν έχουμε φυσική παρουσία στο Δημοτικό Συμβούλιο - τι γνώμη έχει (αν έχει..) ο κάθε σύμβουλος που ψηφίσαμε για να μας λύνει τα δικά μας προβλήματα. Αυτό αναπόφευκτα με την πάροδο του χρόνου δίνει την εντύπωση ότι το Δημοτικό συμβούλιο είναι μια παρέα που μπορεί να μην ελέγχεται ουσιαστικά από κανέναν για κάποια θέματα.
• Σήμερα η πρότασή μου είναι συγκεκριμένη: Ανοίξτε το Δημοτικό Ραδιόφωνο. Δεν έχει κόστος - οι εγκαταστάσεις και τα μηχανήματα υπάρχουν, υπάλληλοι μπορούν να βρεθούν (όλα μαθαίνονται και δεν είναι και τίποτε δύσκολο) από τους υπάρχοντες, εθελοντές θα υπάρξουν σίγουρα. 
• Στις ερχόμενες Δημοτικές εκλογές αυτό μπορεί να αλλάξει το εκλογικό σκηνικό.Ήδη έχει εκδηλωθεί ενδιαφέρον από πέντε διαφορετικές μεριές να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους στις εκλογές και αυτό είναι πολύ καλό για τη Δημοκρατία. Δεν νομίζω να υπάρχει άλλο μέσο που να μπορεί να διαδώσει τις απόψεις τους ειδικά στα απομονωμένα χωριά της Επαρχίας. Εκτός αν προτιμούμε να συνεχίσουμε να ψηφίζουμε αυτούς που θα μας κυβερνήσουν, με τα  κριτήρια που κρύβουν τις αδυναμίες τους και συμφέρουν μόνο τα κόμματα που μας βλέπουν σαν ψηφαλάκια και μόνο.
• Είμαι σίγουρος πως ο Δήμαρχος μπορεί να ξεπεράσει τα όποια εμπόδια λειτουργίας του σταθμού και αυτό θα του χρεωθεί σίγουρα στα θετικά στον αγώνα που θα κάνει για την επανεκλογή του. Η αντιπολίτευση θα μπορέσει να κάνει την κριτική της ενώ οι νέες παρατάξεις θα προσπαθήσουν να εξηγήσουν γιατί μπορούν να κάνουν τη διαφορά.
• Σε αυτές τις εκλογές ο πολίτης μπορεί να έχει τη δυνατότητα να αποφασίσει με μη καφενειακούς όρους, πιο λογικά , έχοντας στο τραπέζι πραγματικές επιλογές. Οι σκεπτόμενοι όλων των παρατάξεων μόνο κερδισμένοι μπορούν να βγουν απ΄αυτό.

Ο " Εβραίος"

-Έτσι λέγεται μια παράσταση του Τζιάννι Κλεμέντι που παίχτηκε και στα Γιάννενα πριν λίγες μέρες. Ο "Εβραίος" του έργου είναι ένας μοχθηρός γέρος που σκέφτεται μόνο το χρήμα και πατάει επί πτωμάτων για να το αποκτήσει (τουλάχιστον στο μυαλό των
πρωταγωνιστών - όποιος το είδε καταλαβαίνει).
-Πόσες φορές έχουμε ακούσει άραγε στη ζωή μας αυτό το κλισέ; Και πόσα άλλα περί παγκόσμιας κυριαρχίας , εμπλοκή σε μυστικές υπηρεσίες , πρόκληση πολέμων , έλεγχο τραπεζικού συστήματος κλπ. κλπ.
-Τέτοιες θεωρίες συνομωσίας που κάνουν θραύση έτσι κι αλλιώς στην Ελλάδα αναμασούνται συχνά και από άτομα μεγάλου κύρους που τις κάνουν πιο ισχυρές. (θυμηθείτε τις δηλώσεις του Μ. Θεοδωράκη παλιότερα π.χ.).
-Ακόμη και η επίθεση στους Δίδυμους Πύργους θεωρείται σήμερα από πολλούς ένα οργανωμένο σχέδιο των Σιωνιστών αφού "εκείνη την ημέρα κανένας Εβραίος δεν πήγε για δουλειά στους πύργους" (φυσικά μια απλή ματιά στα ονόματα των νεκρών επιβεβαιώνει ακριβώς το αντίθετο).
-Στη ζωή μου προσπαθώ να μην αξιολογώ τους ανθρώπους με κριτήριο την καταγωγή τους ή τα πιστεύω τους και  να κρίνω ως άτομα τον Μάικλ, τον Σεργκέι ή τον Μπάμπη και όχι τον Αμερικάνο,τον Ρώσσο ή τον Κρητικό. Τα τελευταία χρόνια στη δουλειά μου είχα τη χαρά να γνωρίσω αρκετούς από το Ισραήλ. Φυσικά ανάμεσα σε αυτούς υπάρχουν αυτό που λέμε "παράξενοι πελάτες" αλλά σίγουρα όχι σε μεγαλύτερο ποσοστό από τους Θεσσαλονικιούς ή τους Ολλανδούς.
-Από την εμπειρία μου στη κουβέντα μαζί τους αν είναι να γενικεύσω σε κάτι θα έλεγα ότι έχουν αυτό που λέμε " υψηλή κατά κεφαλήν καλλιέργεια".
-Θυμάμαι τον υδραυλικό που ταξιδεύει χωρίς την οικογένειά του χρόνια τώρα γιατί θέλει να γνωρίσει όλο τον κόσμο.(και το παζάρι που έκανε γιατί "έτσι πρέπει" όπως είπε γελώντας).
-Θυμάμαι το ζευγάρι των αγροτών που έβλεπαν με παράπονο τον Αώο να σπαταλά φυσικά τα νερά του. Εκείνοι για να ζήσουν καλλιεργούσαν τρία είδη χρωματιστής πιπεριάς την οποία εξάγουν , δίπλα στην έρημο με ελάχιστο νερό και σχεδόν χειρουργική διαδικασία που δεν αφήνει περιθώριο λάθους.
-Πριν λίγες μέρες συζητώντας με μια οικογένεια ,  έδειξαν μεγάλη έκπληξη μαθαίνοντας πως σε αυτά τα μέρη έγιναν μάχες στην διάρκεια του Εμφυλίου.(στην πραγματικότητα δεν ηξεραν πως έγινε κάν Ελληνικός Εμφύλιος....). Ο σύζυγος γκρίνιαξε και λίγο γιατί όλοι τους κατηγορούν πως "κινούν τα νήματα" της ιστορίας αλλά η διεθνής κοινότητα τους έφτιαξε κράτος στο μοναδικό μέρος της Μ.Ανατολής που δεν έχει πετρέλαιο.
-Όσο για την εμμονή τους με την θρησκεία που λέγεται ότι έχουν ,προσωπικά δεν διαπίστωσα κάτι τέτοιο σε γενικές γραμμές - μάλλον αδιάφοροι είναι οι περισσότεροι και αυτό φαίνεται τόσο με τις επισκέψεις τους στα ορθόδοξα μοναστήρια αλλά στην κατανάλωση όλων των ειδών φαγητού.
-Τα τρία τελευταία χρόνια της κρίσης οι Έλληνες επισκέπτες μειώθηκαν δραματικά στα καταλύματά μας. Πολλά από αυτά δυστυχώς δεν κατάφεραν να ανταποκριθούν στα έξοδά τους και έκλεισαν. Σίγουρα όμως θα ήταν πολύ περισσότερα αν δεν υπήρχαν αυτοί οι "Εβραίοι" που μας έδωσαν το φιλί της ζωής.
-Χωρίς συγκεκριμένη καμπάνια, χωρίς σχέδιο επωφεληθήκαμε της συνήθειας αυτών των ανθρώπων να δείχνουν εμπιστοσύνη σε όποιον τους συμπεριφέρεται καθαρά και χωρίς πονηριά. Οι αρχικοί επισκέπτες γοητεύθηκαν από τη φύση και τη φιλοξενία μας και αυτό το διέδωσαν "στόμα με στόμα" στα μέρη τους με άμεσο οικονομικό αποτέλεσμα για όλους εμάς που βλέπαμε τα μαγαζιά μας να ερημώνουν. Σήμερα το μόνο σίγουρο είναι πως η αγωνία μας για επιβίωση μας διώχνει τουλάχιστον κάποιες προκαταλήψεις. Χάρη σε αυτούς τους επισκέπτες και το αυστηρό βλέμμα τους μάθαμε να προσφέρουμε καλύτερες υπηρεσίες και σε πιο ανταγωνιστικές τιμές. Προσωπικά τους ευγνωμονώ.

Δυστυχώς δεν ψηφίζαμε για τη Βουλή των Εφήβων.

Τις τελευταίες μέρες όλοι μιλούν για τη "Χρυσή Αυγή" αναφερόμενοι στα στελέχη της αλλά - σκοπίμως? - ξεχνούν να αναφερθούν στους 500000 περίπου πολίτες που τη στήριξαν στις προηγούμενες εκλογές προφανώς γιατί τους βλέπουν ως μελλοντική δεξαμενή ψήφων. Το είχα πει περίπου έτσι πριν τις εκλογές του Μαίου σε κάποιο ραδιόφωνο των Ιωαννίνων και το επαναλαμβάνω και σήμερα :"Δεν ψηφίζουμε για το δεκαπενταμελές ούτε για τη Βουλή των εφήβων. Η ψήφος μας δείχνει αυτό που θέλουμε εμείς να συμβεί την επόμενη μέρα - ψηφίζοντας το ΚΚΕ π.χ. επιθυμούμε να γίνουμε Β.Κορέα , ενώ στηρίζοντας τη Χ.Α. θέλουμε να δώσουμε βήμα στους νεοναζί. "
Δεν νομίζω πως τα φυσικά πρόσωπα της Χ.Α. που μαχαιρώνουν ,σπάνε πάγκους ,βιαιοπραγούν αυξήθηκαν μετά τις εκλογές. Ο μηχανισμός υπήρχε και απλά οι 500000 ψηφοφόροι τους έδωσαν το θάρρος και το χρήμα λόγω της κρατικής επιδότησης να εκδηλωθούν και να φέρονται έτσι έχοντας το άλλοθι της "θέλησης του λαού¨. Από το Μάιο και μετά βρήκαν συμπαραστάτες που ούτε εκείνοι δεν θα περίμεναν. Ένας από αυτούς ήταν και δυσυχώς εξακολουθεί να είναι ο Μητροπολίτης Κόνιτσας Ανδρέας.Από αυτό το ταπεινό blog στις 3/9/12 είχα επισημάνει τους κινδύνους (Σεβασμιώτατοι του μίσους-http://thimiosk.blogspot.gr/2012/09/blog-post.html) όταν ένας εκπρόσωπος του Θεού που πληρώνεται από τους φόρους μας για να διακυρήσσει την αγάπη , επαινεί τα "παιδιά με τις μαύρες μπλούζες" που πιστεύουν σε Χριστό και Ελλάδα όπως λέει.
(http://www.youtube.com/watch?v=jNNwjTPFfws).Ζήτησα τότε από τον Δήμαρχο να τον αποδοκιμάσει αλλά εκείνος φοβούμενος τις συνέπειες έκανε την πάπια.
 Πριν λίγες μέρες αυτά τα "παιδιά" επιστρέφοντας από τις εκδηλώσεις μίσους του Γράμμου μας πάγωσαν όλους επισκεπτόμενοι για λίγο την πλατεία της Κόνιτσας.
Είμαι σίγουρος πως ακόμη και οι 305 ντόπιοι ψηφοφόροι τους θα μούδιασαν και θα ένοιωσαν αμηχανία με το θέαμα.
Μετά τη δολοφονία του Φύσσα ο Μητροπολίτης δεν ακούστηκε.Όσο δεν ζητά συγγνώμη για το λάθος που έκανε θα πιστεύω πως είναι και αυτός ένας από τους Χρυσαυγίτες που έσπρωξε για ένα χιλιοστό έστω το μαχαίρι. Αυτοί που τον πιστεύουν και τον ακολουθούν ας αποδείξουν πως δεν είναι πρόβατα αλλά καλοί Χριστιανοί και ας του ζητήσουν να κάνει μια δήλωση μετάνοιας. Θα γινόταν έτσι το καλύτερο παράδειγμα για το ποίμνιό του.

Κύριε Ανδρέα Τρεμπέλα είναι πολύ εύκολο να μισήσεις. Το να αγαπήσεις είναι δύσκολο.

Λίγος ρεαλισμός δεν βλάπτει.

     Κανείς δεν πρέπει να αμφιβάλλει πως η φημολογούμενη μετατροπή των τριών Δημοτικών σχολείων της Κόνιτσας σε τετραθέσια και πενταθέσια θα μας γύριζε πολλά χρόνια πίσω - σε μια εποχή που υπήρχαν πολλοί μαθητές αλλά λίγοι δάσκαλοι. Όμως δυστυχώς θα είναι απλά η εφαρμογή της νομοθεσίας που ορίζει των αριθμό των διδασκόντων ανά μαθητή σε μια περιοχή και απλά δεν εφαρμόστηκε ποτέ ως τώρα και είναι φυσιολογικό αποτέλεσμα της συρρίκνωσης και γήρανσης του πληθυσμού.

     Το θέμα είναι πόσο ώριμα βλέπουμε αυτήν την προοπτική και τι προτάσεις έχουμε για μια καλύτερη εναλλακτική. Εδώ οι φορείς ακολουθούν τη γνωστή τακτική της άρνησης και της αποδοκιμασίας που στο τέλος έχει τα γνωστά αποτελέσματα - προσωπική ικανοποίηση για τον αγώνα αλλά και πιστή (τελική) εφαρμογή του κεντρικού σχεδιασμού. 

     Το θέμα τέθηκε στη συνεδρίαση του Δημοτικού Συμβουλίου στις 17/7 και όπως διαβάζουμε στην επιστολή του Συλλόγου Δασκάλων "ομόφωνα το Δ.Σ, οι φορείς,γονείς , μαθητές, και η τοπική Εκκλησία καταδίκασαν την απόφαση και στο επόμενο Δ.Σ. θα παρθούν αποφάσεις για αγώνες για να μην περάσει η απόφαση αυτή." Φαντάζομαι οι αγώνες θα περιλαμβάνουν ομόφωνα ψηφίσματα, συγκεντρώσεις στην πλατεία με μαύρες σημαίες και πύρινους λόγους κατά της τρόικα και καμμιά απόφαση να μην στείλουμε τα παιδιά μας στα σχολεία από τον Σεπτέμβρη. Δηλαδή απειλούμε ότι αν δεν μας στείλουν δασκάλους εμείς θα κρατήσουμε την αναπνοή μας μέχρι να σκάσουμε.

    Η επιστολή του συλλόγου συνεχίζει με επιχειρήματα όπως ότι "οι ακρίτες πρέπει να απολαμβάνουν ειδικά προνόμια για να σηκώσουν το βάρος της επιβίωσης σε απομακρυσμένες περιοχές" (δηλαδή αν έχεις ένα δάσκαλο ανα μαθητή είναι προνόμιο;) ή "η υποβάθμιση των σχολείων συμβάλλει στην ερήμωση της περιοχής που δέχεται απανωτά χτυπήματα με την αποψίλωση των δημόσιων Υπηρεσιών" (έγραφα στις 27/9 και επιμένω - "Το  επιχείρημα είναι επαναλαμβανόμενο και μονότονο:"Κλείνουν μία μία τις υπηρεσίες για να γίνουμε χωριό".Η πραγματικότητα είναι ακριβώς το αντίστροφο -γινόμαστε χωριό και είναι φυσικό να κλείνουν οι υπηρεσίες.Το πρώτο σύνθημα φορτώνει τις εξελίξεις σε κάποιον ουδέτερο που θέλει να μας εξαφανίσει ενώ εμείς δεν φταίμε,το δεύτερο είναι απλά ρεαλισμός. ".

   Η επιστολή συνεχίζει και με μερικά βολικά ψέματα όπως ότι τα σχολεία καλύπτουν ανάγκες των παιδιών όπως ξένες γλώσσες (αναρωτιέμαι γιατί λειτουργούν τρία φροντιστήρια στην Κόνιτσα τότε), αθλητικές δραστηριότητες,καλλιτεχνικά μουσική ,πληροφορική ,θεατρική αγωγή (...) που αναφέρονται προφανώς για να συγκινήσουν κάποιον γραφειοκράτη σε ένα υπουργείο.

    Φαντάζομαι αντίστοιχες επιστολές διαμαρτυρίας θα δέχονται κατά εκατοντάδες στο υπουργείο Παιδείας και αμφιβάλλω αν κάποιος τις παίρνει στα σοβαρά. Κάποια στιγμή καλό είναι να πάρουμε τα δεδομένα υπ΄όψιν και να κάνουμε μια σοβαρή αντιπρόταση χωρίς πολλούς θεατρινισμούς. Το δεδομένο είναι πως για τους μαθητές που έχουμε δικαιούμαστε 13 δασκάλους ενώ έχουμε τρία σχολεία.

    Το λογικό είναι να κλείσει το ένα σχολείο - τελεία και παύλα. Ή ακόμη και να λειτουργήσει ένα μόνο σχολείο που να έχει όλες τις υποδομές - ολοήμερο , σίτιση, δάσκαλο μουσικής,δάσκαλο δεύτερης γλώσσας κλπ. Τα παιδιά μας θα διδάσκονται σε κανονικές τάξεις των 10-20 μαθητών έτσι ώστε να μπορούν να ανταγωνίζονται σωστά , οι αίθουσες θα θερμαίνονται κανονικά,θα καθαρίζονται σωστά, θα περισεύουν κονδύλια για εκπαιδευτικές εκδρομές και τόσα άλλα που μπορεί να κάνει ένα σχολείο. Βέβαια δεν θα έχουμε τρείς διευθυντές , αλλά ήρθε ο καιρός να καταλάβουμε πως τα σχολεία πρέπει να εξηπηρετούν τους μαθητές και όχι τους δασκάλους.

    Η ιδέα αυτή ευτυχώς έχει μεγάλη απήχηση και στους περισσότερους γονείς με τους οποίους ήρθα σε επαφή. Φυσικά δεν ρωτήθηκαν αφού προτεραιότητα έχει η γνώμη του Δημοτικού συμβουλίου ή της Εκκλησίας που ζητά " να αποσυρθεί αυτή η αυτόχρημα εγκληματική και αντεθνική σκέψις. Το κράτος δύναται να κάμη από αλλού οικονομίας,εάν περιορίση την συνεχιζόμενην,ατυχώς,σπατάλην εις άλλους τομείς."(δυστυχώς δεν μπορώ να βάλω τις δασείες και ψιλές αφού η μασονεία έφτιαξε τέτοια αντεθνικά πληκτρολόγια..).

    Έχω την πληροφορία πως σε ένα από τα σχολεία φέτος στην πρώτη Δημοτικού γράφτηκε ένας μαθητής. Δεν θα θεωρήσω κέρδος στη νέα σχολική χρονιά να παραμείνουν τα πράγματα ως έχουν κι ας πανηγηρίσει όσο θέλει η δημοτική αρχή. Στόχος της θα πρέπει να γίνει η συγχώνευση των σχολείων για να μπορέσουν τα παιδιά μας να είναι οι πραγματικοί κερδισμένοι. Με την προοπτική όταν σε μερικά χρόνια (ελπίζουμε) αυξηθεί ο αριθμός των μαθητών να λειτουργήσει και ένα επιπλέον σχολείο. Ζητώ συγγνώμη αν φαίνομαι κυνικός αλλά έχω δυο παιδιά στο Δημοτικό και νομίζω ότι γνωρίζω το συμφέρον τους...