Μου αρέσει να κάνω παρέα με πολύ νεαρότερους από μένα, από τα έφηβα ανίψια μου μέχρι τους φοιτητές και τα παιδιά που δουλεύουν κατά καιρούς για μένα. Γουστάρω τον αυθορμητισμό τους, τις άγνωστες λέξεις τους, την ώρες ώρες τεμπελιά τους.Δεν είναι αυτά τα παιδιά που είναι θυμωμένα αναγκαστικά ,που θέλουν να βγουν έξω και να τα κάνουν λίμπα. Είναι αδικημένα από την εικόνα που σχηματίζεται για αυτά.
Δεν ερμηνεύουν οι νέοι μας τον κόσμο με τον ίδιο τρόπο - δεν βλέπουν την αιτία των προβλημάτων στον κακό καπιταλισμό και τη λύση στον καλό σοσιαλισμό γιατί είναι πιο ρεαλιστές από τους μέντορές τους. Θέλουν να πάρουν το i-phone αλλά θα δουλέψουν γκαρσόνια για να το καταφέρουν. Βλέπουν τον πετυχημένο και δεν τον φθονούν αλλά ψάχνουν να βρουν τρόπο να βγάλουν λεφτά και να τον φτάσουν.Δεν θα κατέβουν στο δρόμο να “διεκδικήσουν” αλλά θα θελήσουν να αποδείξουν πως αξίζουν και θα κερδίσουν αυτό που θέλουν με τη δουλειά τους.Βλέπω σήμερα κάποιους που πριν λίγα χρόνια έκαναν το λατζέρη και σήμερα έχουν τις δικές τους επιχειρήσεις ή δουλεύουν σε εταιρίες στο εξωτερικό και τους θαυμάζω.Ακόμη περισσότερο θαυμάζω τα παιδιά των μεταναστών κυρίως από την Αλβανία που μέσα στην κρίση χωρίς την ανάλογη με τα δικά μας βοήθεια, σήμερα μεγαλουργούν.
Φυσικά και μερικοί θα αδικηθούν, φυσικά κάποιοι θα τους εκμεταλευτούν, κάποιοι θα τους πικράνουν.Μου αρέσουν τα παιδιά που μου ζητάνε δουλειά το καλοκαίρι και η πρώτη τους ερώτηση δεν είναι πόσα θα παίρνουν αλλά τι πρέπει να κάνουν.
Με αυτή τη νεολαία ,που δεν έχει σχέση με κάποιους συνομίληκους τους που θαυμάζουν δολοφόνους και σπάνε ξένες περιουσίες ,που κανένα κόμμα δεν την αναφέρει γιατί δεν κάνει τη φασαρία που εκείνα θέλουν, που σιωπηλά απολαμβάνουν τα νειάτα τους,θέλω να συμπορευτώ. Εκείνοι μπροστά και εμείς οι μεγαλύτεροι από πίσω μπας και αλλάξει αυτή η ρημαδοχώρα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου